Je kan deze dagen geen twitteraar meer volgen, geen facebook profiel meer openklikken of er wordt wel een polemiek opgestart rondom het al-dan-niet staken op donderdag. Wat me vooral opvalt is dat de mensen die aan deze discussie nogal actief meedoen, allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Vrij vreemd, om de man in maatpak te zien afgeven op iemand die een rood hoedje opheeft en meeloopt in een betoging. Ooit moeten ze allebei met pensioen. Ooit moeten ze aan hun kinderen uitleggen waarom de maatschappij zo’n rotboeltje is geworden. Allebei hebben ze hun eigen waarheid waarschijnlijk. Wat me echter boos maakt, is dat er marketingboys het volk manipuleren tot op het punt dat er alleen nog slogans heen en weer worden geroepen.
Even analyseren:
De vakbondsacties die zijn aangekondigd voor donderdag 22 december (en al volop bezig zijn zo te horen op woensdag) deze acties zijn in de eerste plaats bedoeld (nee, niet om een gratis verlengd weekend te hebben) om ongenoegen te uiten over de pensioenhervormingen die op til zijn. Men wil in de eerste plaats laten horen dat er mensen zijn die na hun 60ste echt niet meer verder kunnen (zoals de pleegzorg). De vakbondsmensen ( jaren 80 kapsel, gekleurde sjaal) maken hierover lawaai, en roepen op tot een staking omdat er anders toch geen actiemiddelen meer overschieten waar echt naar geluisterd wordt.
Aan de andere kant van de virtuele worstelring staan de Unizo mensen (meestal met een iphone op zak en een hip kapsel), politici, zelfstandigen en een heel leger online-personalities die hier tegen protesteren door net nièt te staken die dag. Dit laatste wordt zogenaamde kracht bijgezet door middel van op ‘I like’ te klikken bij de unizo actie (de grote “wij staken niet” actie).
Even ter verduidelijking: deze open brief is gericht aan zowel de stakers als de unizo mensen (en iedereen die ze voor hun virtuele kar hebben weten te spannen).
Ikzelf ben lid van een vakbond, maar niet meer dan dat (face it, mensen als ik zijn enkel lid geworden omdat het vakbondskantoor lekker dichtbij was om je werkloosheidsuitkering in orde te brengen wanneer je net van school kwam), in mijn ogen is zulke organisatie anno 2012 een veelal overbodige marketing doos geworden, die nauwelijks nog met inhoud op de proppen komt, maar waar het vooral gaat over image-building. Ze doen eigenlijk net hetzelfde dan hetgeen test-aankoop doet wanneer er een boel kwaliteitsloze frikandellen te koop worden aangeboden in een supermarkt: men waarschuwd de leden dan voor het gevaar en informeren over de gevolgen en eventueel roepen ze op
om van leverancier of supermarkt te veranderen.
De vakbonden van welke kleur dan ook (ja ook die blauwe) zijn niets meer dan de marketing-kapstok waarachter mensen die lid zijn geworden zich kunnen schuilen, terwijl ze die stakingsdagen met een gekleurde tenue door de straten van Brussel wandelen (veelal tijdens het nuttigen van bier uit blik (colruyt) en lauwe hamburgers (slimme middenstander met een kraampje)).
Ik voel me, ondanks de vele grieven die ik heb tegen de plannen van de regering en de vele ontevredenheden die ik heb omwille van mankementen in de organisatie van onze maatschappij, niet geneigd om mee op te stappen in hun betoging, of mee te staken op die dag. Ik voel me niet echt erbij horen bij dit zootje stakers, hoewel er echt ook mensen moeten tussen zitten die oprecht boos zijn over de plannen van de regering en hun stakingsrecht (jaja, het is er nog beste unizo en voka) aanspreken om aan deze boosheid uiting te geven. Ik wil zelfs nog geloven dat een meerderheid van die stakers ook weten waarom (ik hoop dat nochtans).
En hier kom ik dan tot de kern van deze zaak. Unizo’s grootste verwijt aan ‘de stakers’ is dat ze de economie gijzelen, stokken in de wielen steken. Ze vinden staken geen oplossing. (Niemand bij de vakbonden beweert dat dit een oplossing is trouwens, maar ok, mediamanipulatie is nu eenmaal het hoogste stijdmiddel tegenwoordig).
Maar mijn vraag is nu: stel dat de stakers van donderdag allemaal braaf aan het werk gaan, hun mond houden, en een petitie of internet pagina opstarten (naar voorbeeld van unizo). Zou er dan iemand nog enige aandacht aan hun grieven besteden? Kans is enorm dat dit niet het geval zal zijn. Van zodra je geen polarisatie veroorzaakt wordt je immers volledig genegeerd in de media, en dan wordt je menig niet eens gehoord, laat staan dat er iets zou veranderen.
Luisteren mensen pas wanneer hun tram of trein ‘s ochtends niet vertrekt? Of luisteren ze naar een banner, sticker of facebook actie?
Unizo spiegelt de mensen voor dat ze kunnen protesteren door op een linkje te klikken op de computer. Vele mensen, waaronder mijn collega’s hadden zich hierop al ingeschreven, ingeklikt nog voor ze goed en wel wisten waarover het ging (blijkbaar is de weerzin voor vakbondsmensen die het openbaar vervoer platleggen groter dan de drang naar echte informatie).
HEt argument dat de stakers meestal niet eens weten waarom ze staken gaat misschien wel op, maar hetzelgde geldt voor die plusminus 60000 mensen die zomaar op de unizo actie klikken en daarbij vermelden dat ze niet gaan staken.
Waarom?
Het is eigenlijk wraakroepend dat de generatie waar ik toe behoor drie keer mag betalen voor de pensioenen (één keer voor diegenen die nu op pensioen zijn, één keer om onze eigen pensioenen op te bouwen, en dan nog een derde keer om privé iets op te bouwen omdat we allemaal weten dat de eerste twee geen echte vetpot gaat zijn).
Deze zelfde generatie is blijkbaar niet te beroerd om stakers (mensen die, hoe fout ook de perceptie er van is geworden, toch nog ièts doen om te protesteren) te verketteren, terwijl ze thuis, naast de welig versierde kerstboom zitten met hun Apple-laptopje en dan een klikje geven op de button om ‘hun protest te uiten’.
Besef heel goed dat een tramchauffeur niet opstaat ‘s ochtends en dan denkt ‘goh, ik zou willen dat de economie plat gaat, ik ga mee staken om iedereen te pesten’.
Evenzeer dat er geen enkele kleine zelfstandige zich boven de economische realiteit kan stellen (in Engeland staat ongeveer één op vier winkels leeg momenteel, deze regering is al twee jaar aan’t besparen,… wij komen ook aan de beurt. Alleen zal de klap hier harder te voelen zijn aangezien dat ons land nooit structureel heeft bezuinigd – ambtenaren in aantal laten dalen en in effectiviteit laten toenemen, mits een beter loon te geven bijvoorbeeld. Het kan niet zijn dat een ambtenarenstatuut stilaan een verdoken vorm van werkloosheid wordt. Op vele plekken is het zo dat 1 ambtenaar het werk van 4 doet, terwijl er 3 hun krant lezen bij wijze van spreke. Geef die ene dan een gemotiveerde collega en 30% loon bij voor mijn part.
Ik denk dat de mensen van de lijn, nmbs, ambtenarij oprecht boos zijn, bezorgd zijn, en alle recht hebben om te staken (of op een andere manier te protesteren). Maar de staat heeft ook de plicht om alles zo goed het kan te proberen oplossen (hopelijk iets meer doordacht dan de pensioenhervorming).
Wij hebben als consument ook rechten, ook plichten en ook een recht om aan zogenaamde consumer-power te doen. WIJ kunnen kiezen om al dan niet een bedrijf als bpost te steunen of niet (als er ooit eens echte concurrentie komt). Wij hebben de mogenlijkheid om op mensen te stemmen die misschien andere visies hebben, of de maatschappij anders willen organiseren. Maar dan blijkt men steeds weer voor de ‘veilige’ oplossing te kiezen.
Men consumeert intussen lustig verder, men staakt vooral niet, terwijl de grote bedrijven geen hol belasting betalen en de mensen die werken steeds minder overhouden op’t einde van de maand (als er al iets over is).
Ik ben zelf eerder bezorgd over de overbevolking, de totale wanhopige rotternij die Europa dreigt te worden, het gebrek aan enige stabiele job, de complete onbetaalbaarheid van het overheidsapparaat, om maar te zwijgen over de rampzalige gevolgen voor onze levenskwaliteit door de klungelachtige manier dat ons wegennet is georganiseerd. … Ik kan nog vijftig dingen opnoemen waar ik me zorgen over maak. Maar jammer genoeg is er GEEN vakbond die hier aan doet.
GEEN unizo die hier iets aan doet, evenmin een GEEN politieke partij die hier echt iets aan wil doen (al zijn er twee die af en toe een dissident heerschap de mond moeten snoeren, maar ook daar houdt het dan al snel op).
Men denkt niet lang genoeg vooruit. Men denkt op korte termijn, klein en bekrompen… Hoewel stilaan duidelijk wordt dat de democratie en vrije markt een giftige cocktail opleveren. Toch blijft ons land qua politiek voor mensen kiezen die een pasklare oplossing schijnen te leveren met enkele one-shot maatregelen. Vaak slecht berekend en slecht uitgevoerd, met als gevolg een kompleet kluwen van knoeierij.
Maar niet getreurd, de klik-protester zal wel betalen.
Waarschijnlijk betaalt hij nog wel bij op die transactie van zijn aandelen, of die bedrijfswagen, of… hij betaald tòch.
En wanneer de unizo topman gaat golfen met een van de vakbonds-bonzen, lachen ze samen over hoe snel zo’n nieuwe luxe-sportwagen rijdt. Over hoe verfijnd de kreeft was klaargemaakt, en hoe dom de mensen wel niet zijn om stakingsrecht in een mum van tijd te zien omgezet worden in een klikje op een ‘I like’-button.
Nog veel klikplezier gewenst aan de niet-stakers.
Denk hieraan wanneer je 64 bent en je te horen krijgt dat je pensioen toch nèt niet genoeg is om in je huisje de verwarming te kunnen aansteken. Denk er ook aan wanneer je een even nutteloze klik geeft met je stempotlood op de ongetwijfeld in televisiespelletjes uitblinkende zakkenwasser die je een betere toekomst belooft, want alles is gelogen. Moesten die 60000 of meer unizo klik-protesters allemaal een steen gooien naar een overheidsinstatie en volgende keer niet op de gemakzucht zelve stemmen, zouden we ook al ver komen denk ik.
related links:
http://www.degevolgen.be (de gevolgen van de besparingsmaatregelen volgens ACV)
http://www.wijstakenniet.be (de homepage voor het klik-protest van unizo)
http://goo.gl/kcTxN (pvda studie over de bijdrage van bepaalde bedrijven)
http://goo.gl/FNuSO (het regeerakkoord)
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleid=HP3JSVE0 (artikel over mensen die de staking verdedigen)
http://www.miljonairstaks.be (een campagne om de upper-class te dwingen sociaal te worden)
http://populationmatters.org/ (het echte probleem is groter dan staken of niet staken)
M.