weer een auto minder … variaties

Frustraties in het verkeer houden nooit op.  Op zich heb ik me daar al lang bij neergelegd; ware het niet dat men een slechte situatie zelf ook slechter maakt door overdreven hard om de strepen te gaan staan van een of andere drukkingsgroep (groenen, liberalen, autofreaks, hippies… noem maar op).

Ik erger me meer en meer aan van die fietsende hipsters die zo’n 11.11.11-sticker achteraan hun fiets hebben hangen. De sticker leest dan “Weer een auto minder”.

Meestal hebben fietsen waar onderaan de links-Vlaamse maar politiek correcte reet net onder het zadel zo’n sticker hebben hangen geen hòl besef van hoe gevaarlijk ze rijden. Om maar te zwijgen over het aanwezig zijn van nep-voortuintjes en bloementuiltjes bij zulke fietsen … (moest men met evenveel zorg ook enige verlichting voorzien op deze rijdende kruidentuinen, zou het al veel helpden denk ik, maar daar zijn de baret en sikjes dragende fietsers met zulke stickers niet mee bezig).

Tegelijkertijd ben ik een fervent aanhanger van het openbaar vervoer gèweest.  Geweest,… inderdaad, want toen de “Weer een auto minder”-mensen begonnen op te duiken in het verkeer was het ook meteen duidelijk dat om een of andere reden er ook minder geld was voor het OV (de lijn, in mijn geval).
Waarbij je dus op de tram gekloot was wegens nooit op je werk geraken of met 1000 anderen opeengepakt zitten sardientjes-style. Of in je auto zitten sakkeren op roekeloze fietsterroristen… of ZELF fietser worden (hetgeen ik geprobeerd heb, maar steevast uitdraait op ruzie met andere fietsers die met hun halve Efteling-voorhangsels en volgeladen bakfietsen ongeveer ALLE ruimte opeisen op de baan… niet alleen van de auto’s maar op van de andere fietsers.)

Men heeft het openbaar vervoer dus laten verworden tot een beestenbak waar je met wat geluk zonder infecties en mààr een kwartier te laat aankomt op je bestemming.
Tegelijk heeft men fietsen zo hip gemaakt, dat je haast niet meer zònder Apple-tas, sikje en gek hoedje de straat op durft…
Autorijden is zo duur en een beproeving voor je zenuwen geworden dat ook daar weinig plezier aan te beleven valt.
Te voet dan maar… waarom ook niet. Op wat hangjongeren na, die met opzet tegen je aanlopen om dan in een of ander boeventaaltje je te staan uitschelden, is het nog best te doen om met de voetjes naar je bestemming te gaan.

Misschien moet ik een T-shirt dragen, of zo’n sticker laten drukken, zodat (naar analogie van die hippe fietsers) iedereen weet WAAROM ik rondwandel in plaats van op de tram, in de wagen of op een fiets te rijden (want blijkbaar is het heel nodig om jezelf te uiten tijdens je vervoer van punt A naar B).

September

Sinds ik als werkloze ook wel eens tijdens de kantooruren buiten kom, heb ik nog nooit zoveel mensen met sikjes en bakfietsen gezien in de straten.

Om een of andere reden zijn mensen die een ‘slim’ sikje laten groeien, zich op croc’s of sandalen voortbewegen en hun kindjes met een bakfiets naar school doen (met een draagtas waar vermoedelijk een hippe computer in zit om de nek) altijd in het straatbeeld wanneer andere mensen aan het werk zijn.

Ik sta dan in de supermarkt bijvoorbeeld aan te schuiven en zie dan zo’n nieuwe man achtige kerel een pak eieren kopen, eco-wasmiddelen en gekleurde servieten. Waarna hij alles op zijn fiets laadt en midden op de rijbaan naar huis fietst.
Er is zo’n soort onder-economie merk ik nu, waar er opvallend veel mensen in rondlopen tijdens de werkuren, en waar blijkbaar geld toch geen probleem voor is.

Ik heb het hier ook nog over andere figuren dan hetgeen ik kan omschrijven als vaste klanten van de hippe computerwinkel met fruitlogo, er zijn er anderen. Zoals de obligatoire zatte huisvrouw die daarnet voor me in de rij stond bij de grote vrolijke supermarkt (dank u Paul Mennes:), ze had lange tressen vettig haar in haar gesich hangen, droeg een hippierok -dat kon ik zien aan de zelf opgeborduurde kraaltjes- en betaalde met alle bronskleurige munten die ze in haar portefeuille kon vinden. Het mens kocht in hoofdzaak flesjes trappistenbier, het geen ze waarschijnlijk al op de parking openmaakte en zo snel mogelijk leegdronk bij wijze van ontbijt.

Werkende mensen missen dit allemaal,… ze gaan ‘s ochtends naar hun plek van tewerkstelling en komen dan terug als al deze ondergrondse-economie mensen al lang terug joints roken en naar ‘Blokken’ zitten te staren.
Ik wil niet weten hoeveel zatte huisvrouwen (als je ze die naam nog kan geven) er op die manier rondzwalpen, al dan niet per auto, zich om niets of niemand bekommeren buiten hun eigen drank en uitkering. Deze mensen hebben geen werk nodig, maar een ijzeren hand.

Ik hoor niet bij deze mensen,… ik betaal er allemaal wel mee voor hoor, maar laat me er alsjeblieft niet tussen lopen. Ze confronteren me te erg met het feit dat ik werkloos ben en dat deze wereld een dringende nood heeft aan efficiënte begeleiding voor allerlei afvalligen.


Gepubliceerd via http://dagboekvaneendopper.blogspot.com/