Bart De Wever – Kim0raku's dumping ground

Bezettingsmacht van de Gastapo’s

Beste burgemeester, beste N-Va kiezer,

Anno 2013 is onze stad naar mijn mening, onder een soort bezettingsmacht gevallen.

Hier werd ik enkele weken terug, zonder reden, in elkaar geslagen door een wildeman op straat. Toevallig (of niet) was de man in kwestie van zuiderse origine. De politie stuurde me twee dagen later per brief dat ze de dader (hoewel er een foto, getuigen en een naam was) niet konden identificeren. Zelf iets terugdoen werd me afgeraden (dat zou waarschijnlijk ‘te effectief zijn’.)

Ik ging terug werken, met mijn verwondingen en de nodige pijn, aangezien ik de centen nodig heb (en me niet nog meer wil laten doen door straatschorem).

Door te gaan werken en allerlei andere rompslomp die hiermee te maken had, miste ik de juiste dag voor de vuilophaling (sorry beste stad, ik kijk niet elke dag op jullie vuilophaalkalender, net zoals ongeveer iedereen hier zet ik het op de gewone avond buiten). Resulterend in een gas-boete die ijverig werd uitgedeeld door een dame die er openlijk voor uitkomt “graag boetes te geven”. Ze werd omringd door twee fors gebouwde vuilophalers die haar als een ware knokploeg omringde (want o-wee, er zou eens een braaf burgermannetje iets moeten durven terugdoen).

Ieder zijn plezier op het werk zeker? Al stel ik me wel vragen bij het soort mini-dictators die men onder de ambtenarij aan’t kweken is op deze manier. Geef een gefrustreerde niemendal (want dat zijn ze, destijds heeft men om het even wie die uit zijn of haar ogen kon kijken een paarse stadwacht-jas gegeven om ze van de langdurige werkloosheid te redden) een uniform en de bevoegdheid om boetes te geven, en we weten allemaal waar zulke dingen dan eindigen.

Voorbeelden genoeg in de geschiedenis, niet in het minst bij onze Oosterburen. Hopelijk geven ze haar vroeg of laat een gepast uniform, liefst in het leder, met bijpassende boots en zwarte hoed. Ze blijven echter dezelfde nietsnutten, die als het even kan, snel van de tram stappen wanneer er ècht gevaar dreigt in plaats van de politie te bellen of zelf de burger te proberen beschermen.

Los daarvan, woon ik in een stad waar men er prat op gaat een oorlog tegen drugs te voeren, nochtans gaan er met de regelmaat van de klok junks, tuig, dealers en andere (naar mijn mening minderwaardige) mensen binnen bij mijn bovenburen.
Waar men dan in de gang, op de trap en bij hen thuis luide muziek op zet, rookt, vrouwen luidkeels bevredigd en verder vooral lekker aan “pluk-de-dag”-mentaliteit doet.

Ik ben normaal gezien al niet zo tolerant, eerlijk is eerlijk, iemand die te luid hoest is voor mijn part al hinderlijk. Maar in de loop der jaren heb ik geleerd met dit soort gespuis te leren leven.

Het excuus is dat je nu eenmaal in een stad leeft, en er dan maar tegen moet kunnen dat er mensen in je gang een fles vodka stukslaan en dan bij het imiteren van een vliegtuig wegrennen over de straat om drie uur ‘s ochtends. Je leert dan jezelf te beheersen en ‘s ochtends de rommel op te ruimen, want zelf doen ze dat nooit.

Het zit me dit tegen dat in een stad waar zogenaamd een rechtse jongen aan de macht is (die filosofisch gezien vind dat niet iedereen zomaar zijn zin kan doen) er niets wordt gedaan aan zulke zaken.

Zou je als burger niet mogen verwachten dat de hamer af en toe net op DIE mensen hun hoofd neer komt in plaats van op deze van de argeloze brave burger? Of dient dit zogenaamd rechtse beleid als een façade om te verbergen dat u gewoon stratego aan’t spelen bent met Brussel als inzet?

Integendeel, in een stad die onder rechts bewind staat zou er op z’n minst het voordeel moeten zijn dat je af en toe dit soort tuig van de richel ziet opgepakt worden, al dan niet met nog wat politiek incorrecte krachttermen erbij geroepen, bewerkt worden met een stroomstootwapen – kwestie van het wat vooruit te laten gaan – om vervolgens in een geblindeerd camionette afgevoerd te worden (roepende; “Mor ik emme niks getaan!” of een variant hiervan).

Maar niets is minder waar… men heeft blijkbaar een dikke pamper vol “kaka” aan, wanneer het aankomt op het opkuisen van de stad. De gas-boetes vallen vooral in de bus bij de gemiddelde brave burger die eens één keer een vergissing begaat met zijn huisvuil, of die de muziek in zijn wagen een streepje te hard had staan, of godbetert een klein beetje vies keek in de richting van een stadswachter (alias: “De Gas-tapo”).

De gas-boetes stoppen meestal aan de echte krapuulwijken, of de chique buurten… niet toevallig denk ik.

De oorlog tegen drugs is zo goed als onmerkbaar, tenzij je ook weer heel even op de verkeerde plek bent in een “middenklassewijk”. Want in de probleemwijken komt men liever niet, dat zou een te radicale aanpak vergen. De chique wijken hebben volgens de rechtse filosofie uiteraard nooit drugsproblemen gehad, dus waarom zouden we daar naar zoeken hé? 🙂

De man die zichzelf tot burgemeester van Antwerpen heeft gepopulariseerd met wat rechtse neo-liberale denkbeelden, is er momenteel niet echt iets van aan’t bakken naar mijn mening. Alle eventuele voordelen van een rechts beleid, heeft hij omgezet in bekrompen toepassen van wetten, het pakken van de makkelijke slachtoffers en het voeren van een oorlog tegen een onzichtbare vijand, met onzichtbare middelen en onzichtbare realisaties terwijl hij massaal veel investeerders wegjaagt en de dienstverlening (op de ruïnes die door zijn SP.a voorganger werden achtergelaten) tot een skeleton-crew beperkt.

Intussen stelt hij onze stad voor voor de Bloomberg-prijs, om een innovatief project in Antwerpen op te zetten. We hebben, mijneer de burgemeester, geen innovatief project nodig, noch prijzengeld, maar iemand die zijn beleid, naam en filosofie waar maakt. Iemand die er, met andere woorden, voor kan zorgen dat mijn kind ‘s ochtends niet tegen haar buggy wordt getrapt door een in cowboy boots gehulde junkie die zijn spullen komt ophalen bij de buren. Maar waar dit heerschap door een paar getrainde mensen wordt weggebracht naar waar hij thuishoort; een heropvoedings-instelling.

Deze stad heeft nood aan investeerders, mobiliteit, veiligheid, … en geen stadswachten die in de struiken zitten te wachten tot er iemand een peuk op de grond gooit (met dat soort geintjes kan men zich bezig houden NADAT de rest is opgekuist niet?).

Deze stad heeft ook nood aan een herinrichting van de woon-werk situatie, zorg voor een gezonde mix in plaats van slecht afgestelde lichten, versmallingen en gebrek aan parkeerruimte, en geen kapotgeslagen Velo-fietsjes waar je meestal om moet vechten om er te pakken te krijgen, met als enig alternatief een tram of bus waar je allerlei ziektes opdoet omdat ze zo overladen zijn.

U kiest voor de makkelijke slachtoffers, de mensen die het eigenlijk wel goed willen doen. Terwijl de mensen opzettelijk hun voeten vegen aan heel deze maatschappij worden geholpen, beschermd en gekoesterd.

De migrant die bijvoorbeeld wil werken en wil Nederlands leren wordt aan alle kanten tegengewerkt.

Terwijl de migrant die in zijn eigen kleine biotoop in zijn wijk verdwijnt en aan huisjesmelkerij doet daar ruim voor wordt beloond.

De werkende Belg wordt extra belast (waterprijs stijgt, energieprijs stijgt, dienstverlening daalt….) zonder iets in ruil te krijgen buiten gas-boetes en gezeur over “het federale”.

De burgemeester is nu een jaar bezig, en deze stad heeft meer weg van een bezet gebied, dan van een samenleving die onder rechts bestuur valt.

Als dit zes jaar door moet gaan, denk ik dat er nog veel ellende van gaat komen, en dat de mensen die u zo graag weg wilt hebben de straat gaan regeren in plaats van te vluchten.

U wil duidelijk een stad (en bij uitbreiding een Vlàànd’rn) dat voor de hoog-opgeleiden en de rijken is bestemd, en waar de rest hooguit getolereerd wordt. Maar u zal een stad creëren waar op enkele afgezonderde (en privé bewaakte) wijken na, je nauwelijks zou willen buiten komen, tenzij om vier uur aan te schuiven voor een nieuwe identiteitskaart bij dat ene kantoor dat nog open is en waar je dan mag extra betalen voor de zogenaamde dienstverlening.

U bent geen neo-liberaal, geen nationalist, geen republikein, maar een moderne versie van een bureaucraat die nul voeling heeft met wat zijn medewerkers en personeel doet met zijn bevelen.

Dat uw kiespubliek niet openlijk revolteert tegen hoe u de beloftes uit voert, is me een raadsel, maar misschien heeft het te maken dat ze u gewoon sympathiek vonden “van op tv”.
Dat laatste, kan gelukkig keren…

een Antwerpenaar

De fietspunt’pussies’ van Bart

Een rood hangertje (zie foto hierboven) van plastiek hing aan mijn fiets te bengelen; en dat was me de druppel die de spreekwoordelijke emmer deed overlopen. Of liever, mijn virtuele mitraillette die al maanden aan het opladen was meteen met voldoende ammo voorzien kreeg om deze lange rant te posten.

Even bij het begin beginnen:

Aan mijn fiets hing die dag een rood waarschuwingslintje, een soort weerbestendig plastiekje met daarop in verbloemend (maar dreigende) taal een aantal boodschappen. Ik woon niet ver van een kunstschool, dus ik dacht dat een van de studenten een grap had uitgehaald met alle fietsen in de buurt bij wijze van eindwerk.

Maar de andere fietsen rondom hadden echter geen rode waarschuwing gekregen,… na enig onderzoek van het kleinood bleek dat dit soort ‘terechtwijzingen’ georganiseerd zijn door de beheerders van fietspunten.be (een soort van door de stad en Europa getolereerde gelegaliseerde fietsenrek-uitbaters, waar blijkbaar een bende met staatsgeld betaalde gorilla’s niets beters te doen heeft dan rode waarschuwingen op fietsen pinnen om 14u ‘s middags). Even terzijde; dat zelfde Europa steunt wapenleveranciers, vervuilers, financiële dievenbanken en een hele resem subsidie-slokkoppen, maar dit vooral ter zijde…

Ofwel is onze economie in zulke slechte staat dat deze heerschappen maar beter fietsers kunnen lastig vallen dan in louche café’s elkaar de kop in slaan over een verloren spelletje bingo-kassen, ofwel heeft men de “visie” ontwikkeld dat ook fietsende Antwerpenaren af en toe een terechtwijzing moeten krijgen zodat ze beseffen dat er met dit bestuur niet te spotten valt.

Men is zelfs te laf en te zwak om de fietser zelf aan te spreken of er mee in dialoog te gaan nàdat er voldoende fiets-infrastructuur is geplaatst… neen, men gaat meteen in de aanval, zonder daar bij na te denken, en geeft mensen die zich van geen kwaad bewust zijn meteen een soort verbalisatie.

De geldingsdrang van een rechts regime gaat meestal niet verder dan imposant proberen te doen op straat en in de bevriende nest-media, om dan als een laffe hond even een ‘waarschuwing’ aan je fiets te hangen en daarna weer terug in de kantine te verdwijnen, waar het droog, veilig is en waar ‘je uren lopen’ het hoogste goed is.

Waar besteed men energie aan?

Sinds enige tijd merk ik wat het bestuur van Bart De Wever met Antwerpen doet. Men is de puntjes op de i (in ons geval een A) aan het zetten, maar dan in de eerste plaats op een makkelijke manier, met zo min mogelijk te investeren en zo maximaal mogelijk oppervlakkig zich te laten gelden.

De geldingsdrang van dit bestuur is dan ook iets waar ik gefrustreerd van wordt als Antwerpenaar. Het jammere hieraan is dat er dus tonnen geld en energie worden gestopt in het zogenaamd aanpakken van een probleem (dat meestal niet eens een probleem is), terwijl de echt zware minpunten in deze stad nagenoeg ongemoeid gelaten worden.

Ik had gehoopt op een weliswaar rechts beleid, dat in tegenstelling tot de voorgangers van de Janssens-clan, ook echt iets ging ondernemen. Maar poseren voor de camera en mensen lastig vallen die al in de pas lopen is geen rechts beleid, maar een daad van een bende pussies die verder niets anders doen dan staatsgeld incasseren en mensen ambeteren. Paradoxaal genoeg zijn het net leden van die partijen die dan op werklozen, illegalen en migranten zitten te spuwen in de media, terwijl hun laffe honden, knokploegen en personeel eigenlijk de èchte parasieten zijn in mijn opinie.

Het ware gelaat van ‘rechts’.

Men mag voor mijn part straten opkuisen (letterlijk en figuurlijk) men mag voor mijn part een oorlog tegen drugs beginnen en men mag al evenzeer er voor zorgen dat je als Antwerpenaar terug kan rondlopen in elke buurt zonder twintig kaar lastig gevallen te worden (door gespuis of de politie, afhankelijk van de pech en je haarstijl die dag).

Ik was semi-tevreden met het bestuur zoals het zich voordeed, men wilde een openlijk rechtser beleid voeren, kordaat, meer nadenkend en ondernemend.
In theorie klonk dat mooi. Zeker wanneer je ziet wat de voorgangers hebben uitgevreten met onze stad, waren de verwachtingen hoog gespannen.

Vooral het contrast met dat hangertje aan mijn fiets en wat er die week zoal in mijn buurt gebeurde is enorm.

Zo zag ik een totaal stomdronken man voorbijslenteren, hij steunde tegen een gevel, zetten zijn blikje neer op een autodak en vervolgde zijn weg naar een volgende café.
De straat kon ik niet meteen oversteken omdat een jood me bijna omver reed in zijn terreinwagen (het is hier dan wel een zone 30, maar dat belet bepaalde mensen niet om volop plakgas te geven).
Ik ga mijn kindje met de buggy halen even later die dag, en merk dat ik op enkele plekken niet door kan omwille van verkeerd geparkeerde wagens (allemaal 4×4’s toeval of niet).
De tramsporen en de steentjes er omheen zijn zo slecht aangelegd (door Oost-europese arbeiders in onderaanneming van de stad) dat de wielen van de buggy er in vast blijven steken en je je bijna moet reppen om niet door een tram gegrepen te worden.

Ik sorteer mijn vuilnis zoals het hoort, zet het ook op de aangewezen tijdstippen en plekken buiten (hoewel er overal sluikstort te zien is, mensen gooien hier alles op straat, van luiers tot kapotte televisietoestellen).
Wanneer ik met ‘groot vuil’ zit, bel ik de bevoegde diensten op, die het dan ook plichtsbewust komen opahalen. In tegenstelling tot niet-echt-geïntegreerde medemensen die dan hun halve huisraad er snel bij komen gooien.

Maar mijn fiets… da’s toch een probleem voor de stad hoor!
Deze fiets staat niet de doorgang van het voetpad te blokkeren trouwens, maar staat midden in een modderperkje aan een bijna dode boom temidden van honden-uitwerpselen en sigarettenpeuken van de immer attente terreinwagenbitches en werknemers van de nabijgelegen advocatenkantoren (en hun aanverwanten).

Ik -als ‘kwaadwillende’ stadsbewoner- doe blijkbaar niet hard mijn best genoeg om deze fiets op een juiste plek te zetten?
Welke f-ing juìste plek?

De beugels waar een halve school zijn/haar fiets tegengooit en waar iedereen eens tegen schopt te pas en te onpas?
of
De straatbeugels waar je steeds je fiets half kapotgestampt aan terugvind?
De plek voor mijn EIGEN deur, net onder de ramen? Waar ànderen hun fiets drie lagen dik hebben tegengesmeten?
Welke is de juiste plek voor mijn fiets in mijn stad? Geen erg, men kleeft wel een sticker tegen je fiets … gewoon omdat geestelijk minderbedeelden ook een loondienst van de stad moeten krijgen zeker?

Dus laat me dat even analyseren mijnheer de burgemeester:
Men gaat dus de persoon die z’n fiets noodgedwongen tegen een boom zet bij gebrek aan fietsbeugels, een “vermaning” geven?
Da’s zoiets als in oorlogsgebied in het Midden-Oosten mensen een boete geven omdat ze met een mitraillette door het rood zijn gewandeld!

Moest ik iemand zijn die temidden van vuilnisemmers, toch een blikje op de grond smijt, ben ik akkoord.
Moest ik iemand zijn die zijn fiets temidden van perfect bruikbare fietsrekken, toch zomaar ergens neergooit, akkoord.

Uw beleid (ik heb er niet voor gestemd maar leg me gedwee neer bij wat de meerderheid van de volgzame randgemeente-schapen hebben gestemd uit angst, kleinburgerlijkheid, tv-beïnvloeding en onwetendheid) is er een waarbij repressie en ‘harde’ aanpak centraal staan.

Ik merk daar echter niets van.
U wil een beleid voeren waarbij hele wijken worden schoongeveegd van junks, tuig en dealers… maar tegelijkertijd is dit beleid vooral z’n pijlen aan’t richten op de paar mensen die uw bullshit nog geloven (of gedoogden in mijn geval).
Dezelfde paar percent (veelal bejaarde) mensen in Antwerpen stad zelf die nog een beetje hopen op beterschap door een rechts beleid, maar waar u vitrueel achter de hoek staat te wachten tot er iemand van hun buren hen aangeeft (met persoonsbeschrijving liefst) voor het kleine overtredinkje dat ze doen.

De pussies van Dewever

Om het even samen te vatten: uw handlangers, knokploegen en schoonvegers zijn pussies!

Het zijn mensen die in de straten rondsluipen, hopend op een stil moment waarop er even geen weerwerk kan komen op het geven van gas-boetes of waarschuwingspapiertjes.
Je moet toch uit zeer speciaal hout gesneden zijn om, gewapend met een berg fietspunt-waarschuwingslintjes en de durf van een wezel, de hort op te gaan op zoek naar fietsen die niet helemaal in orde ‘geparkeerd’ zijn terwijl je zelf kan zien dat in diezelfde buurt verder zo ongeveer àlles misloopt. Om dan ter plekke rond te sluipen als een dief in de nacht, om mensen die hun uiterste best doen om hun fiets èrgens uit de weg kwijt te kunnen, te gaan pesten.

Pesten is trouwens het juiste woord, wanneer uw beleid op zowat alle gebied te kort komt (zeker wanneer het op verkeer en werkgelegenheid aankomt).

Zwakke waarschuwingslintjes vastmaken temidden van zatte brulapen die de straat onveilig maken, waar je uitschuift over de stront van ecologisch onverantwoorde rothuisdieren van een baby-boom generatie, of waar joden, arabieren, polen en rijke belgen lustig met de cabrio door een zone 30 scheren -rakelings langst een mama met een buggy-, getuigd van een een compleet imbeciel bestuur, waar men de teugels kwijt is en de ware “vijand” -zo er al een moet als zulk bestempeld worden- verkeerd geïndentifeceerd werd, maar toch meer bestreden wordt (omdat de uren lopen).

De ware vijand van uw regime is niet de illegaal, de inwijkeling, de anderstalige of een ‘onverlaat’ die zijn fiets fout parkeert, maar dat bent u zelf. Met uw compleet opgepofte neo-liberale kutmentaliteit, waar je authoriteit zonder hersenen laat regeren en de laatste mensen die nog in de pas liepen OOK nog tegen je in het harnas jaagt.

De symptomen van dit soort beleid zijn legio:
– mensen beboeten die in hun omgeving iets nuttigs proberen te doen voor hun medemens (voedselbedelingen bijvoorbeeld).
– burgers die 31 km/u rijden in een zone 30 gaan verbaliseren (hoewel het net deze mensen zijn die zich trachten aan de regels te houden, maar al eens een klein foutje maken), terwijl op andere plekken al gsm’end door het rood razen aan 70 km /u geen probleem schijnt te zijn (zeker niet in rijkere buurten)
– winkelstraten leeghalen op de spitsuren in ware gestapo-stijl, terwijl de grote drugdealers ongestoord verder werken op andere plekken
– schoolmeisjes lastig vallen wanneer ze geen achterlicht hebben op hun fiets, terwijl verderop drugs wordt gedeald
– mensen gas-boetes geven omdat ze hun vuil correct hebben buitengezet, maar zich van dag vergist hadden terwijl verderop een berg sluikstort van ‘anderstaligen’ al een week ligt te rotten
– mensen met een opzichtige wagen controleren of ze deze wel kunnen betalen – terwijl de (blanke- louhce types met eender wat wegkomen) – ik heb nog nooit gezien dat men een blanke vrouw die om 15u in een kledingwinkel voor enkele duizenden euro’s bijelkaar koopt gaat arresteren om na te gaan of al dat geld wel legaal verkregen is en of haar huidige RVA-status wel strookt met dat soort uitgaven.
– zwartrijders opjagen op het openbaar vervoer, terwijl intussen De Lijn volledig wegzakt in een kluwen van incompetentie en slechte dienstverlening naar de klant toe
– werklozen uitkering afpakken in sneltempo, terwijl er intussen stilaan zelfs geen “low-end” jobs meer te vinden zijn in en rond Antwerpen (tenzij natuurlijk fietspunt-papiertjes-aan-fietsen-hanger, daar schijnt nog altijd wel een vacature voor te bestaan indien je een IQ van 80 hebt en vooral ‘bij een groep’ wil horen.
– illegalen en anderstaligen genadeloos opjagen om zich in te burgeren, maar ondertussen weigeren te investeren in een werkend en voldoende capaciteit houdend onderwijs voor deze mensen
– straten en pleinen systematisch versmallen en heraanleggen terwijl er steeds minder ruimte is voor die gezinnen die het dan wel goed menen (en waarschijnlijk nog op jullie hebben gestemd ook).
– onvoldoende crèches voorzien in een stad waar een zachte bevolkingsexplosie bezig is, maar intussen wel verhoogde controles uitvoeren op het correct invullen van verblijfsadressen
– jongeren geen kansen bieden in een onderwijssysteem waar men de vakantiedagen van de leerkracht als het hoogste goed beschouwd in plaats van de leerlingen ECHT onderwijs te geven en ze op te voeden tot meer dan chips-etende wachtrijen voor de werkloosheid of werkende armen
– straten opbreken, om ze dan opnieuw aan te leggen met één tegel verschil tussen het voetpad en het fietspad, terwijl er intussen verderop een kruispunt dagelijks volledig ontregeld wordt
….

Wat er ook van zij, de stad (of de bananenrepubliek Vlààndren) houdt zich er met uw belastingsgeld mee bezig om fietsers te vermanen en te ambeteren, terwijl er wel echt andere prioriteiten zijn. Op zich is dat een van de vele symptomen van het soort heikneuters en heimat fascisten-beleid dat we zien opduiken in Antwerpen.
Het leuke is dat de mensen die op u stemden, vroeg of laat zelf zullen ‘vermaand’ worden door uw blind verbaliserende bende pussies, sissies en tikklok-potentaten, hopelijk zet dat meer en meer mensen aan om niet langer voor een bekrompen en zielige partij als de uwe te stemmen of voor de bende klojo’s die voor u aan de macht waren (want die hebben uiteraard de humus gelegd voor dit soort gedoe).

Uw beleid spuit spreekwoordelijk een beetje ‘fébrèze’ op een drol, en maakt dan de mensen wijs dat ge als ge niets ruikt, ook niet in stront kunt stappen.

PS: Ik stel me ook een puur economische en ecologische vraag: hoeveel kost zo’n waarschuwingslintje? En is het biologisch afbreekbaar? 🙂

grootheidswaanzin in Antwerpen

Beste Bart, (ik mag je Bart noemen hé? Wanneer iemand zijn smoelwerk op die manier in mijn aangezicht duwt elke dag opnieuw, schept dat een bijna familaire band) wanneer jouw levensgrote, duizelingwekkende affiches, door onbekenden worden voorzien van een clownsneus, betekend zulks dat niet iedereen je serieus neemt, meer niet. Een beetje politieker moet daar tegen kunnen niet?
Dan betekent het ook vooral dat er mensen in de bevolking (waar u tenslotte naar hun stem hengelt) u een ludieke ‘fuck you’ willen geven. Ook dat is, naast grappig, part of the job.

De verkeerde reactie is om dan meteen, als een ware dictator die heeft ontdekt dat er mensen van de opositie bestààn, te gaan jacht maken op ‘de schuldigen’.
En in Bart’s hoofd zijn die schuldigen altijd te vinden bij de politieke tegenstanders.

Een clownsneus op je gezicht getekend krijgen is een logisch gevolg van de Napoleon-houding gemixt met grootheidswaarnzin waarmee u in deze stad bent binnengewalst. Iedereen met een gezond poliek besef, of een goede dosis humor (niet te vinden binnen uw partij, ik weet het) zou dan naar de drogist rennen om een pot rode verf om vervolgens op een 30 meter hoge stelling je gelaat even van een rode feestneus te voorzien). Je moet daar natuurlijk wel de conditie voor hebben (ook niet te vinden binnen uw partij, ik weet het)

Größenwahn, noemt men zoiets in het Duits (misschien een tip voor je volgende verkiezingsslogan,
moest je er nog enige diepgang aan willen geven want ‘verandering’ belooft ELKE politieker).

De affiches zijn nog groter dan hetgeen Putin liet hangen in Moscouw (een echte wereldstad trouwens, in plaats van te trachten keizer te worden van een omhooggevallen provinciestad als Antwerpen die mits jarenlang wanbestuur van mensen die ‘verandering’ beloofden, is vervallen is tot een oord waar Nederlanders goekoop kunnen komen zat worden). – ik weet het, u gaat dat allemaal ‘veranderen’ ehem –

Wanneer men iemand’s affiches beklad noemt dat poliek.
Wanneer men echter Bart de Wever z’n affiches ludiek aanpast, heeft dat: “De tegenstander tracht ons te dwarsbomen.”
In Bart’s hoofd is het zoals gezegd altijd oorlog: tegen de vervlakking, tegen de linksen, tegen fout rechts, tegen de huidige machthebbers, tegen de domheid van de bevolking, tegen liberalen, tegen nep-liberalen, tegen groenen, tegen mensen die rode clownsneuzen op een affiche tekenen bij wijze van grap, en uiteraard ook tegen de media, die hem intussen beter een eigen TV kanaal zouden geven (BDWRTOVVH) (Bart De Wevers Radio en Televisie Omroep voor de Vlaamse Verveelde Huisvrouw), waar men naast heruitzendingen van kapitein Zeppos en kinderprogramma’s ook speechen van Bart zou kunnen laten spelen net zolang tot de meerderheid van de bevolking op hem stemt.

Willen we iemand die zichzelf zò au serieux neemt als burgemeester?
Willen we in Antwerpen iemand die een stap verwijderd is van het god-complex?
Willen we iemand als burgemeester die waarschijnlijk op elk plein achtereen een bronzen of marmeren beeltenis van zichzelf wil hebben staan? (met geheven wijsvinger en verontwaardigd pruilmondje)
Want als hij zo doorgaat zijn we niet ver af meer van het moment waarop hij een levensgrote Bart de Wever luchtballon boven de boerentoren plaatst die om het half uur een grote vlaamse vlag heen en waar zwaait.

Hopelijk krijg je een dezer dagen ook een taart in je gezicht, want je neemt jezelf te veel ernstig in een campagne die eigenlijk om verkeer, scholen, armoede en werkgelegenheid zou moeten draaien, en niet over het al-dan-niet kijken op de autoritaire blik van een verlichte despoot in wording.

Neem liever een voorbeeld aan partijen die met de mensen praten, echte programma’s samenstellen en echte verandering willen brengen (met concrete plannen).
Ik wens u en uw zootje vlaggenzwaaiende opportunisten en betweters intussen een nederlaag toe, zo groot en breed als uw affiches!

Hoe durven ze? review boek Peter Mertens

Review van het Boek: “Hoe durven ze?” door: Peter Mertens
343 blz. / ISBN: 9789491297137 / uitgeverij: www.epo.be
links: http://www.epo.be/boekenportaal/boekinfo_boek.php?isbn=9789491297137

–

De tijd dat ik zomaar voor de lol politiek of actualiteitslectuur las ligt al enige jaren achter mij (ik wordt er meestal woedend of depressief van), maar via-via kreeg ik het boek van Peter Mertens in handen, wat me gezien de titel toch prikkelde om zijn kant van het eurocrisis-verhaal te horen.
Mijnheer Mertens (voor de niet-ingewijden: de voorzitter van de PvdA België en meestal niet gekend bij het brede publiek aangezien hij niet vaak in de media opduikt -en al helemaal niet ginnegapt met pappenheimersmopjes of achterop een moto plaatsneemt tijdens een wielerwedstrijd enkele dagen voor de verkiezingen) gaat in dit boek dieper in op de oorzaken en gevolgen van de financiële crisis en schijnt ook meteen een licht op enkele uitwegen.
Da’s trouwens een van de hoofdtaken van een politicus vind ik, informeren over en duiding brengen bij het beleid dat men wil voeren (daarom niet per sé in boekvorm), in tegenstelling tot diegenen die op een rode knop drukken om dan om-ter-eerst de oplossingen te geven voor een schunnig anagram in een tv-spelletje.

Ik ga het boek en de inhoud ervan niet meteen samenvatten (dat zou me te ver leiden), maar wat me vooral opvalt is de verbetenheid, het fanatisme waarmee het geschreven is (iets wat je zelden tegenkomt in de huidige actualiteitsboeken die door ongeïnteresseerde ghostwriters worden bij elkaar gepend en meestal vooral omwille van de titel, hoes of BV moeten verkopen).
Het cijfermateriaal is vrij waterdicht, de conclusies en interpretaties zijn duidelijk neergezet, geen halfbakken conclusies waar je achteraf nog alle kanten mee uit kan.

Dat laatste is ook meteen een minpunt eigenlijk, aangezien hij niet veel ruimte laat voor nuance of debat. Hij zegt nochtans zelf om een debat te willen aangaan (de frustratie van jarenlang niet te worden uitgenodigd voor talkshows en verkiezingsuitzendingen spuit er via alle lichaamsholtes uit bij mensen van de pvda zo blijkt), hoewel hij dan opsommingen maakt die geen weerwoord bevatten.

Dat laatste is zeer jammer… vaak hoop je op een weerwoord, een extra quote of repliek maar is er geen in het boek opgenomen (hoewel er waarschijnlijk wel antwoorden moeten zijn gekomen).

Hij quote dan iemand die een bepaalde stelling inneemt in de media, schrijft zijn eigen antwoord daar onder, waarna het ‘debat’ stopt.
Waarschijnlijk had het nuttiger geweest enkele tegenstanders uit te nodigen (of in de val te lokken door het zelf zo geprezen publiek debat) om vervolgens hun antwoorden ook mee te geven NADAT Peter Mertens had geantwoord. Enig weerwerk ontbreekt dus, wat dit boek een pamflet maakt, iets waar het ook bij zal stoppen vrees ik, want wanneer je pamfletten schrijft hebben mensen tegenwoordig al gauw iets van ‘oei, zeurkous’. Het klik-and-play entertainment is dan nooit ver af om voor de nodige afleiding te zorgen.

Nochtans zijn het deze mensen die potentiële leden van pvda zouden kunnen zijn… de brave ‘domme’ consumenten, het kijkvee, de werkpaardjes van deze wereld. Vooral omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten wat betreft de 1% die de 99% laat uitmelken of tegen elkaar op zet. Dit boek faalt op dat punt alvast, maar ik hoop er op dat het alsnog tot een stevig debat komt nadat genoeg mensen het hebben gelezen.Soms is dat weerwerk nodig, op andere momenten dan weer niet (ik herinner me hier een quote van Siegfried Brakke, die op zichzelf al boekdelen sprak ‘Het is in het belang van de armen, dat er rijken zijn’.) Op zulke momenten is Peter Mertens als observator op z’n best.

Andere momenten gaat hij wat mij betreft de mist in, de cijfers en beweringen van Alexander De Croo in twijfel trekken zonder enig weerwerk of dubbel-check (of bronvermeling van de gebrachte ‘correcte’ cijfers) is totaal not-done vind ik.
Wanneer je beweert dat de armoede in Duitsland dànkzij de maatregelen van hun huidig regeringsbeleid is toegenomen, zie ik graag echte bronnen (en meer dan één). Dat maakt je punt ècht sterk! (Even noteren dat ik deze stelling wel onderschrijf, maar dan nog zie ik graag even cijfers! – en ja, ik ben zelf op zoek gegaan online naar materiaal hierover en het klopt wel denk ik). Nochtans zou dit zijn punt veel sterker maken.

Maar niets hiervan; geen antwoord van de OpenVLD te bespeuren, geen dubbelcheck cijfers, geen zelf-na-te kijken bronnen… op die manier zou iemand in een boek evenzeer kunnen beweren dat PvdA-leden al minstens tien jaar van uitkeringen leven, snoepreisjes maken met lidgeld, lang ongewassen haar hebben en als bewijsvoering een quote uit een boek van iemand van LDD aanhalen. Whatever, nevermind.

Waar ik Mertens enorm voor apprecieer is de analyses waar je niet te buiten kan. Rond pagina 227 over de nieuwe arbeidersklasse en hoe die wordt afgeschilderd op tv en door de hogere ‘kasten’ klassen. Of nog beter, zijn enorm tekenende vraag aan een aula vol studenten op p. 247, waar ik meteen zoiets had van “zo waar”. Ik ga het hier niet verklappen, daarvoor moet u het boek lezen. Dit is Peter Mertens op z’n best, analyseren, spiegelen en vooral haarscherp tonen waar er iets grondig fout zit (met name het deel over de arbeidersklasse is een revelatie wat mij betreft, eveneens zijn analyse van enkele vlaamse politici over Dalrymple, Thatcher en Burke is zeer raak in mijn ogen: het is hernoemd fascisme, gecombineerd met onwetenschappelijke onderzoeken, foute wiskunde en elitarisme uit de negentiende eeuw)

Vele van Mertens’ inzichten over de werking van europa en de haute-finance stonden wel al te lezen in boeken van allelei politici, niet in het minst door de heer Jean-Pierre Van Rossem’s boeken rond 1991 zelfs. Sommige stukken van Peter Mertens boek lijkten trouwens extreem erg op een onderdeel uit Van Rossem’s Libertijnse breekpunten.
Of hoe nog maar eens aangetoond wordt dat we deze crap al een dikke 20 jaar gewoon laten begaan. Het is alleszins goed dat iemand deze inhoud nog eens opfrist en moderniseert naar de huidige situatie.

Begrijp me niet verkeerd: hoewel hij extreem-links denkt (geen geheim) en alles nogal erg vanuit één standpunt bekijkt en WIL laten kloppen, maakt hij wel enkel zeer rake punten.

Zulke boeken moet je steeds distilleren vind ik, neem er echt uit wat belangrijk, onweerlegbaar en waar is, en vorm je eigen conclusies. Ongeacht of een boek door een professor economie, een rechts-populistisch politicus, linkse kleine partijvoorzitter of een bedrijfsleider wordt geschreven, je kan er steeds uithalen wat belangrijk voor je is om de maatschappij beter te begrijpen.

Het beste twee punten die ik heb onthouden uit dit boek is dat zowat elke politieke partij van dit land in dezelfde vijver zit te vissen terwijl ze naar een Vlaanderen voor de rijken evolueren naar Duits model. Iets dat je ook steeds terug hoort komen in toespraken van onze meest invloedrijke politici. Een onrustwekkende evolutie zo blijkt,… en ik ben blij dat er mensen als Peter Mertens zijn die dit even helder opsommen en duiden. Vooral de voortdurende mediamanipulatie (net nog deze ochtend in de standaard gelezen dat de werkloosheid in Duitsland fors is gedaald… dat daar een enorm toegenomen armoede bij is gekomen wordt er uit weggelaten uiteraard). Men moet de ogen hier voor openen bij bepaalde mensen (ook bij mij, eerlijk gezegd, vele van de Vlaams-neo-liberale rethoriek is ook in mijn eigen omgeving en eigen denken binnengeslopen intussen… waar ik me zelfs voor schaam nu.)

Het tweede punt dat ik onthoud is dat de superrijken steeds rijker worden op de kap van steeds armer wordende wèrkende mensen (in Duitsland zelfs aan ‘Hertzer’-lonen van één euro per uur). Ik ken zelf enkele Duitse vrienden, die me deze cijfers en toestanden konden bevestigen (eentje van hen is van armoede naar Indië verhuisd om te ontsnappen aan de Duitse dienst voor arbeidsinspectie, omdat haar werk en verdiensten gewoon ontoereikend werden om menselijk te leven. De dwangerbeid is bij onze oosterburen nooit echt ver af (geweest).

Jammer dat hij her en der toch weer die aloude extreem linkse reflex vertoont om op het paranoïde af zijn kleine (zeer kleine) stam te willen voorvechten in het politieke debat; de dag dat de pvda (of eender welke kleine partij) iemand heeft met charisma en voeling met het publiek zouden ze meteen uit dit verdomhoekje geraken, mijnheer Mertens is zulke personality jammer genoeg niet. Daarvoor is hij mijns inziens te zeer een observator en geen showbeest (hoeft ook in principe niet, maar daar denkt de media van vandaag ander over… wanneer je niet met balletjes kan jongleren op tv, is het afgelopen me je inhoud te verduidelijken).

Her en der is het boek zelfs een gewone opsomming van mensen die allemaal zeer veel geld hebben verdiend, dat verhaal kennen we echt al wel. In deze wereld en maatschappij is het nu eenmaal zo dat er een aantal ondernemers en rijke adel zeer veel geld hebben en blijven verdienen. Vandaar dat we niet in een communisme leven maar in een democratie-vrije markt combinatie: face it, er bestaan zeer rijke mensen.
Hoe die aan hun geld komen is uiteraard niet altijd even proper. Hier 100 bladzijden over jammeren had echt niet gehoeven voor mijn part. Het verband uitleggen tussen deze families hun geld en het loon van hun werknemers is echter wel verhelderend uitgelegd in dit boek, waarvoor dank.

Het fanatisme en de woede verblind Peter Mertens vaak heb ik de indruk, waardoor hij even stuurloos voorwaards gaat, recht de vangrail in.

Dit is meteen mijn zwaarste kritiek op het boek. Een concreet voorbeeld van het soort eenzijdige paranoïde retoriek is terug te vinden op pagina 221 en 222 waar hij zonder omzien stelt dat de voorlopers van de N-VA nooit een pink hebben uitgestoken om de sociale zekerheid tot stand te brengen; hetgeen historisch fout is.
Uiteraard zijn de n-va en consoorten niet meteen die sociale ridders die mijnheer Mertens zo graag zou zien strijden om de sociale vangnetten te behouden (tot daar volg ik hem). Echter kort door de bocht beweren dat de deze partij èn diens voorlopers nooit (let vooral op dit woordje) een pink hebben uitgestoken is op het randje van geschiedsvervalsing. Peter Mertens zou als socioloog misschien even met zijn collega’s historici overleggen, want voorheen de jaren ’30 was er niet eens zoiets als ‘links’ of ‘rechts’ onder de Vlaamse beweging en waren er onder de Vlaamse beweging evenzeer mensen die nu in de pvda zouden kunnen hebben thuisgehoord, evenzeer dan dat er mensen waren die meer bij het VB hoorden moesten ze in deze tijd leven.

Bij de links nationalisten waren er weldegenlijk mensen die een strijd leverden om de huidige sociale zekerheid vorm te geven, indien Mertens aan dit feit voorbijgaat om te bewijzen dat Bart De Wever uw sociale zekerheid wil afbreken, is hij mijns inziens de zoveelste rode rakker die om het even wat vertelt om zijn gelijk te halen onder een kleine groep medestanders die niet eens meer overtuigd hoeven te worden.

Peter Mertens beweert hier ook in één adem, op een zeer demagogische manier zelfs, dat de n-va de sociale zekerheid wil afbouwen, iets dat ik niet terugvind in hun programma, noch kan afleiden uit andere schijfsels. Hier verliest Mertens enorm veel van zijn geloofwaardigheid, wat heel jammer is want hij maakt in de eerste helft van het boek zo’n belangerijke punten.
Ik ben me er wel van bewust dat de n-va misschien wel achter het Duitse model aanholt zoals Mertens hier schrijft, maar Bart De Wever meteen afschilderen als de doodgraver van de sociale zekerheid (hij krijgt nog net geen Charlie Chaplin snorretje opgeleefd) lijkt met toch al te ver te gaan. Maar ja, iedereen die deze stelling niet meteen onderschrijft zal volgens Mertens wel in het kamp thuishoren waar de OpenVLD, het Vlaams Belang en de board of directors van alle multinationals thuishoren nietwaar? Nuja, wanneer hij hiermee een debat wil losweken is dat wel aardig gelukt denk ik (ik schrijf er hier in mijn blog tenslotte ook over hetgeen anders niet zou gebeuren),… laat ons hopen dat hier reactie op komt… onderbouwde reactie.
Het mooie aan die boek is tevens dat het zo veel ‘routine’ meningen ontmaskert dat het meteen beangstigend wordt. De wereld door de bril van een pvda-voorzitter bekijken is ook vermoeiender dan meestappen in het mensen-tegen-elkaar (Europa-voor-de-vrienden) gedoe. Ik denk dat de pvda hier een sterke analytische schrijver aan het werk heeft gezet, die ik graag de paar fouten vergeef die hij mijns inziens maakt, omdat het zo verdomd nodig is en zo juist is,… we worden uitgemolken, uitgeknepen en beledigd door een stel rijke families en industriëlen en dat daar niemand echt tegen in het verweer is gekomen is meestal te wijten aan de rechtse reflex die ons overal wordt ingefluisterd.

conclusie:

Dit boek is een aanrader voor iedereen die ook eens een andere kijk op de crisis wil leren kennen, naast de alom vertegenwoordigde neo-liberaal-rechtse retoriek en het polariserende debat. Hou wel in het achterhoofd dat Mertens iemand is die desnoods enkele historische waarheden ‘anders’ brengt om zijn punt te maken.

Indien dit boek je niet woedend maakt of op z’n minst doet nadenken over wat er gebeurd met onze welvaart en sociaal vangnet, dan moet je vooral de ogen blijven sluiten en verder werken zonder vragen te stellen, koop een kookboek in dat geval en voel jezelf beter omdat je nu de perfecte zoetwatergarnalen in rode currysaus kan maken.

Mijn eindconclusie is dan ook: lees bedachtzaam, maar het is verhelderend en nodig!

m

De zeepkistenrace van 13 juni

De kranten geven niet op: gephotoshopte afbeeldingen van Bart de Wever, met daarbij de titels die het over de grote overwinning hebben die N-VA zou halen op 13 juni, peilingen die afgenomen werden via de telefoon door diezelfde bureaus waar men verveelde huisvrouwen ‘s avonds mensen laat lastig vallen, interviews met zogenaamde kopstukken waarbij ze eerste elkaars programma voorlezen en daarna een pint gaan pakken samen.
De kranten staan bol van allerlei thema’s die deze verkiezingen vorm zouden moeten geven, maar het komt allemaal neer op hoeveel mensen er op N-VA zullen stemmen en waarom, over hoe groot de zekere overwinning zal zijn op de oude kartelpartner CD&V.

Er lijken echter niet niet veel journalisten nog vragen te stellen bij de thema’s op zich; men is Vlaams omdat men Vlamingen wil vertegenwoordigen en omdat Vlaanderen goed is, gezond is, beter werkt en vooral omdat Vlaams Vlaams is, en dat is absoluut ‘in’.
Een stront stink, maar een Vlaamse stront ruikt heerlijk zo lijkt het.
Wat er kompleet ‘out’ is, is inhoud.

Een voorbeeld van inhoud die kompleet ontbreekt -en ik heb heel wat verkiezingsfolders gelezen- is het onderwijs. Men heeft het misschien hier en daar over het plaatsgebrek in sommige scholen, maar verder gaat de visie op zulk een belangrijk thema niet. Dat het onderwijs (samen met sommige andere ambtenarij) als een verdoken werkloosheidssyteem begint dienst te doen is van geen tel.
Alle partijen zijn het er blijkbaar roerend over eens dat het belangrijker is om over communotaire zaken te lullen in plaats van over onderwijs (lang een stokpaardje van de CD&V trouwens).

Nog een thema dat spoorloos is, is onze keuze voor het kapitalistische systeem, en dan meer bepaald dat euro-kapitalisme waarbij bepaalde landen de kleineren gewoon overrompelen, overnemen en laten fungeren als melkkoe.
Dat euro-syteem wordt enkel in vraag gesteld -en dan nog met de nodige voorzichtigheid- door Groen! en het communistische PVDA+. Deze laatsten doen dat in vrij duidelijke taal, maar verder zijn de grotere -echte vertegenwoordigende partijen met minstens één zetel- daar niet mee bezig.
Groen! stelt af en toe wel vragen bij dit hele systeem, maar indien er dan beslist moet worden of duidelijk een standpunt verdedigd dient te worden houden ze het op zeer vage omschrijvingen en het uitdelen van glimmende foldertjes. Groen! is een elitaire vorm van de SP.A geworden, waar men vooral de eigen adem en uitleg fantastisch vindt maar ondertusssen al twintig jaar ecologie gelijk stelt aan extra taxatie. Iets waar alleen rijken en hippies nog achter staan.
Verder heb je de vier grote partijen, die nog steeds achter de illusies en droombeelden van Dehaene en Verhofstadt aanhollen, een berg illusies die een welvaardseuropa voorspiegelden waar België een rol speelde anders dan die van consumentenfabriekje waar enkel de lokale dienstensector nog geld kon verdienen, want dat is wat er overblijft anno 2010.

Men mag dan wel tricolore M&M’s verkopen in de supermarkt ter ere van de voetbalbeker die er aankomt (en waaraan ons land niet eens deelneemt), laat er geen twijfel over bestaan dat geen Vlaamse of Belgische vlag hiertegen iets gaat doen. Men creëert zo stilaan een Vlaanderen voor de rijken, welvarende mensen die tenmidden van het groen en de luxe kunnen leven via inkomsten die ze uit het buitenland (via grote firma’s) halen op kap van de andere Vlamingen.
Want alle vreemdelingen en Walen ten spijt zijn de Vlamingen zelf nog steed het best in het afzetten en leegprofiteren van ‘de vlaming’. Vandaar dat men misschien minder en minder tegenstribbelt over het binnenhalen van zoveel vreemdelingen, men heeft immers vers bloed nodig om van te kunnen profiteren, leeg te taxeren en te laten werken voor de grote mensen. Jammer genoeg voor het systeem zijn die vreemdelingen vaak iets slimmer dan de brave belgjes die zich leeg laten zuigen…
Een mooi vehicel om dit alles te bereiken is de Vlaamse troep partijen die enkel bezig zijn met het vergaren van macht. NVA en CD&V op kop, waar je bijna kan ruiken hoezeer ze alleen zouden regeren in een Vlaanderen waar ze geen rekening meer moeten houden met de dempers vanuit het Zuiden, waar men ongebreideld geld kan verslinden en macht kan innemen.

Bart De wever mag dan al op voorhand tot winnaar van de verkiezingen van 2010 zijn uitgeroepen, je kan er ook vrij zeker van zijn dat om het even welke coalitie die zijn op de been brengt zal vastlopen op thema’s die enkel politici aanbelangen.
Men bedient zichzelf nu eenmaal, vandaar dat we ook thema’s voorgeschoteld krijgen (wij, kiesvee) die enkel dienen om de adel van vroeger, de feodale bazen en baronnen van weleer in het zadel te houden.
Het klootjesvolk, vermengd met uitgeweken mislukkelingen, profiteurs, gelukzoekers en de eenzame onfortuinlijke harde werker die de verkeerde keuzes maakte, wordt niet meer vertegenwoordigd maar verbruikt.
Zolang dit gepeupel kiest, meedoet, zingt en koopt is alles in orde.

De conclusie voor mijzelf is duidelijk, ik stem niet op grote machtspartijen, ze vertegenwoordigen niemand en iedereen, maar dit laatste zeker niet van harte.
De kleinere partijen krijgen niet veel gedaan, maar als signaal is het misschien een mooi iets om steeds onder die verdomde kiesdrempel te stemmen.

Deze keer valt die keuze bij mij op PVDA+, ik stem gewoon op de lijst, niet op personen. Dat lijkt me nogal gek voor een communistische partij te stemmen en dan een persoon te verkiezen.
Op z’n minst ben ik zeker dat deze mensen geen staatshervorming gaan goedkeuren terwijl het onderwijs op apengapen ligt (ook al zegt men dan dat je zulke problemen pas kan aanpakken wanneer er een staatshervorming heeft plaatsgevonden, dat argument gaat niet op wanneer men intussen wel geld vindt om 70000 ambtenaren te betalen zonder daar een prestatie voor terug te leveren, honderden miljoenen verkwist aan religieuze organisaties en de wapenverkopers wild laat rondhossen zonder ze te laten betalen). Deze partij zal ook geen cadeau’s geven aan ondernemers die ons leegzuigen waar we bij staan, deze partij zal geen hielen likken in Europa, racistische praat verkopen of geld wegsmijten aan een bende mensen die al stikken van het geld (maar subsidies willen om zonnepanelen te plaatsen zodat ze hun iMac met ‘eigen’ stroom kunnen laten glimmen).

Ik kots op Euro-kapitalisme (een vorm van kapitalisme die alles verloochent waar kapitalisme zou kunnen dienen als zalvende oplossing voor conflicten), ik kots van nepsocialisten, neo-groenen en Vlaams-nationalisten die naar macht streven maar niet eens hun eigen partij of eigen lichaamsgewicht onder controle kunnen krijgen.
Stop vlaanderen voor mijn part in je reet, want deze term is niet meer dan een merknaam geworden voor Audi-rijdende, corporate nep groente fuckers met verwende kutgezinnen die meer macht en geld willen en eisen dat alle ànderen dit betalen. Het type dat zijn kinderen in de tuin in gemeentes als Hove of Sint-Job laat spelen en stiekem blij is dat ze met zo weinig talent, lef toch zo ver zijn geraakt.
Vlaanderen, my ass!

Nog een bedenking:
Men zou misschien beter in plaats van verkiezingen te houden, alle partijen elks één kar laten bouwen die dan aan een “ter land ter zee en in de lucht”-achtige wedstrijd moet meedoen. Op die manier kan je er nog prat op gaan dat bepaalde partijen met prachtige uitvindingen zullena afkomen, in tegenstelling tot hun partijprogramma’s.
Ik kijk daarbij nog het meest uit naar de uitgeholde Bentley van Lijst dedecker, die ze dan voorttrappen als een go-cart, de berg af duwen en dan over een houten schans het water in lanceren.
Maar ik ben al tevreden met de verkiezingsshow van de vRT