“gelijk”, zegt men dan op de TV.
Hetzelfde medium trouwens dat verantwoordelijk is voor de kneuterige bangmakerij.
Hier volgt mijn analyse van de verkiezingen 2009 voor de gewesten en gemeenschappen.
Ik zal het in drie delen doen. Eerst over het Vlaamse resultaat, dan over de Europese uitslag en dan een derde deel over de verliezers (de echte en de numerieke).
Deel 1: CD&V en N-VA winnen de verkiezingen.
Een rijke grootgrondbezitter in Cambodja, stemde waarschijnlijk niet voor Pol Pot’s communistische partij neem ik aan. Niemand ziet graag zijn eigen manier van leven en werken, zijn of haar toekomst verloren gaan, laat staat actief deel te nemen door op mensen die dit wél willen vernietigen te helpen door er op te stemmen. Een Jood stemt niet voor Hitler, een Tjetcheen stemt niet voor Putin.
In Vlaanderen echter, waar je meer stilstaat dan wat anders met de wagen, waar je voor 95% vd produkten meer betaald dan in de buurlanden, waar de loonkost het hoogst is, de belasting het hoogst is, de pensioenen het laagt, het onderwijs voor onze neus afkalft en de sociale zekerheid niet meer betaalbaar is wegens gebrek aan controle op profitariaat en andere misbruik: in ZULK land stemt met massaal op de partij die ‘behoudsgezind’ is.
Een partij (CD&V) die dus graag alles wil houden zoals het is, die de mensen af en toe een kruimeltje belooft en vooral de woorden “gezin”, “kinderen” en “toekomst” te vaak in één zin gebruikt om nog geloofwaardig te klinken.
De Cd&V en hun zogenaamde boegbeelden zijn de typische vertegenwoordigers van het soort Vlaming die in een boeren gemeente woont, een familie heeft die letterlijk of figuurlijk goed heeft geboerd in de jaren 60 (en daar nog steeds op teert), graag een villa bouwt met koterijen, naar de mis gaat, hun kinderen de communie laat doen (hierbij de gelden voor misdadigers als de katholieke kerk verhogend vanuit de belastingskas want we betalen allemaal mee voor de mijter van de kardinaal), twee auto’s voor de deur wil hebben staan waarvan er één moet dienen om de Jonas’en en Marijke’s van deze wereld naar de scouts te doen en vooral: deze vlaming denkt dat het allemaal eeuwig zal blijven duren. Het leven onder een stolp, waar de kertkoren in’t midden staat en er één keer per week bloemkool op tafel komt, waar men gemeenschapsgeld uitgeeft in de vorm van dienstencheques om mensen die geen kans krijgen hun afbetaal-tumor-huis te laten opkuisen omdat ze daar zelf te lui, dik of dom voor zijn (kuisen is niet altijd zo makkelijk).
Het soort CD&V Vlaming die alleen boos wordt wanneer er minder centjes op hun bankrekening staat dan verwacht, maar nooit de schuld aan de bankier zal geven, wel aan de maatschappij, de verre stedelingen met al hun vieze problemen. Ze zullen nooit hun goede burgemeesters bekladden, want die regelen wel iets voor hen als het nodig is. Deze Vlaming is een parasitair schepsel, dat eigenlijk jaloers is op al die anderen die meer hebben, meer kunnen en verder geraken dan hun kerkplein.
Deze partij krijgt dus massale steun?
Wanneer je de geschiedenis bekijkt zie je dat telkens wanneer deze partij stevige scores haalde er een periode volgde van bezuinigingen (vooral waar het niet hoeft) en voordeeltjes voor gezinnen met kinderen (van discriminatie gesproken, wie niet kweekt mag niet meedoen, waarschijnlijk wegens : niet katholiek genoeg).
De CD&V is danook de nagel van onze doodskist, zowel de Vlaamse als de West-Europese, want vergeet niet dat deze partij met haar Europese vrienden de ruggegraat vormt van de EVP, een over-behoudsgezinde partij die de politiek van Wilfried Martens hoog in het vaandel draagt (met de chaos en laksheid tot gevolg in het EU parlement).
Ik kan begrijpen dat al die boeren mensen, die gehuchtjes en kruidenierswinkels met een straat rond, nog voor CD&V stemmen… waarschijnlijk denken ze dat de tijd van toen nog terugkomt. De tijd waar de pastoor hen kwam vertellen wat ze mochten doen en wat niet.
Deze mensen weten niet beter: ze zijn ooit eens één keertje in de ‘grote stad’ geweest en hebben zich sindsdien teruggetrokken op een stuk land dat alleen omringd wordt door gelijkgestemden.
Deze mensen snappen dan ook niet dat er andere meningen en mensen bestaan, dat er een maatschappij bestaat die uit iets anders bestaat dan patatten rooien en koterijen aanbouwen aan hun villa uit de jaren zestig.
Ik kots van CD&V’ers, wie kan er ook op zulke leugenachtige, vormloze, inhoudsloze grote machtsgeile rotpartij stemmen? Wie kan er onder het mom van ‘behoudsgezind’ of ‘voorzichtig’ op een partij stemmen die ons onderwijs naar de kloten heeft geholpen, onze wegen liet dichtslibben en vooral leugens vertelde tegen de mensen terwijl hun bedrijven, goederen, diensten en supermarkten door hun DIKKE Jean-Luc werd uitverkocht aan de buitenlandse vriendjes?
Wie hier op stemt is een bange, domme, kleinzielige luis, die het land definitief ten gronde zal richten door stemgedrag dat meer gedreven is uit korte termijn hebzucht dan een verlangen naar degelijk bestuur. Want was het niet zo dat de partij die een jobkorting beloofde (OpenVLD) verloor tegenover de partij die meer geld wilde uitdelen aan iedereen met veel kindjes (CD&V)? Van populisme gesproken (letterlijk en figuurlijk). Ik snap dat dit soort zogenaamd conservatieve mama’s en papa’s massaal op deze als George Clooney vermomde Pol Pot hebben gestemd, aangezien het maken van kindjes NOG minder moeite kost dan het krijgen van een jobkorting (iets waar leraressen, 4/5-terreinwagen trutten en andere moderne mama’s niet echt voor zijn uiteraard; om het maar niet te hebben over een bepaald soort nieuwe Belgen ehem ehem).
In any case, ik ben dolblij dat zowel Vlaams Belang als OpenVLD hebben verloren.
Ik kan ook best begrijpen dat wie Vlaams gezind is op N-Va heeft gestemd (een vrij rechtlijnige partij waar je exact van weet wat je krijgt en hun kazak niet draaien om de 5 minuten… alle respect voor mensen die op deze manier aan politiek doen, ook al verdedigen ze niet meteen mijn soort standpunten).
Ik kots namelijk van het Vlààmse sfeertje, van het ‘ik in mijn villa’ gedoe, ik kots van de mensen die zichzelf democraat noemen en tegelijk een misdaad begaan door het voort kweken te belonen met extra premies. Dit laatste is wetenschappelijk gezien totaal onverantwoord. Het is geen tijd voor een plan-economie, maar een plan-demografie. Want momenteel zijn we in een gerontocratie terecht gekomen ipv een democratie. Een land dat bestuurt wordt door, met en voor bejaarden (ook al zien ze er vaak jong uit, hun ideeën zijn oud).
Men moet net het omgekeerde doen; geen staatshervorming, maar een globale hervorming, het al te zeer voortkweken extra belasten en dit geld stoppen in de leefbaarheid. Een soort dictatoriaal-groen zeg maar.
Men moet de mensen eindelijk eens duidelijk maken hier in deze kleine betonnen kikkerton dat je niet eeuwig kan teren op een imago en een houding, maar dat de kas leeg is, de energie op en alles wat we hadden is uitverkocht. En dat is niet de schuld van de Walen (in tegendeel) maar de schuld van de CVP, CD&V en hun leiders. Leiders die achter de schermen met de buitenlanders deals sluiten en tot de laatste korrel zand uitverkopen,… en dan maar zwaaien met die vlag en maar geld beloven als kinderbijslag.
Het volk heeft de leiders die het verdient: corrupte uitverkopers, vermomd als weldoeners. Binnen twintig jaar, wanneer het duidelijk zal zijn voor de huidige jongste generatie dat alles door hun ouders en grootouders is verpest en uitverkocht, zal men het ons niet in dank afnemen. En terecht. Misschien zullen er dan wel een paar stenen door ruiten gaan of gooit men heel Brussel in puin, misschien gaat men dan eens ECHT opkomen voor zichzelf in plaats van in bruin-beige huiskamers te zitten kniezen en naar domme TV te staren als een stel levende doden die alleen bestaan bij de gratie van hun apotheker.
Hopelijk heeft die generatie meer ruggengraat dan al die vijftig plussers die nu op CD&V hebben gestemd omdat ‘de centjes’ op de spaarboekjes tegensloegen.
Morgen; deel 2: Europa en de chaospolitiek