Categorie: ergernis

goed bestuur: deel 3

eID in Antwerpen: oftewel kassa kassa vor A!

Aangezien ik momenteel vakantie heb, had ik eindelijk de tijd om langst het districtshuis te passeren.

Deze tempel van goed bestuur, het Mekka van de urenkloppers met de bekende ‘SP.A’ers helpen SP.A’ers aan een job’-mentaliteit is namelijk enkel open van 9’s ochtends tot 3’s namiddags (avond noemen ze dat daar).
Over hun bekrompen openingstijden, die zelfs de loketten van de Oostblok vliegtuigmaatschappijen tijdens het Sovjettijdperk voorbijsteken op gebied van onbehulpzaamheid, heb ik al een blog volgeletterkotst en dat kan je hier nalezen.

Nu ik een en ander aan den lijve heb ondervonden zou ik enkele praktische tips willen geven aan de mensen die hun eID nog moeten gaan aanvragen.
Allereerst, indien u werkt, tracht er niet aan te ontsnappen: u zal een dag verlof moeten opofferen.
Ik heb het geprobeerd hoor, ’s ochtends heel vroeg daar staan, maar geloof me: er zijn altijd ‘senioren’ en ‘jongeren’ (ehem ehem) die NOG vroeger uit hun bed komen en daar al in de rij staan op 9 u. U mag het trouwens vergeten om snel buiten te zijn en nog voor 10u op uw werk aan te komen (afhankelijk van waar u werkt uiteraard, maar ik vermoed dat u niet IN dat Rivierenhof werkt en dus wel enige reistijd nodig zal hebben.)
Verder, voorzie uzelf van ALLE mogelijke documenten, papieren, pasfoto’s, geld en noem maar op.
De mensen die daar werken checken in de eerste plaats waarom ze u niét zouden kunnen helpen.
Het is bijvoorbeeld voldoende om een document niet gekopieerd te hebben of andere klassiekers, zoals het vergeten van uw identiteitskaart. Dit zijn uiteraard legitieme redenen om u af te keuren als klant, maar je wil het niet meemaken. Let er dus op ALLES bij te te hebben want ze liggen op vinkenslag om je terug huiswaards te sturen als er ook maar iets niet klopt.

Een pluspunt is wel dat men aan de loketten ook bankcontact aanvaard nu. Een hele stap voorwaarts aangezien je vroeger met gepast geld moest liggen zeulen of naar een bank lopen tussendoor (en aangezien deze jongens er ook zulke mooie middagsluitingstijden op nahouden was dat meestal het einde van het verhaal).

Let er ook op dat u waarschijnlijk langer dan een uur zal mogen aanschuiven tussen onwelriekende mensen, wenende kinderen en losgeslagen honden. Hoewel de politie net 20 meter verder een kantoor heeft, zijn er toch veel mensen die hun huisdieren daar lekker los laten lopen. Vooral wanneer je buiten moet staan wachten kan dit voor problemen zorgen. Indien je zoals ik, geen hondenvriend bent (ik kan er niets aan doen maar honden schijnen mij altijd te viseren om mee te spelen of aan te vallen hoewel ik die beesten totaal niet leuk vind), is het nooit een pretje om te staan aanschuiven tussen mensen die hun duidelijk onopgevoede Duitse herdershond laten rondspringen alsof iedereen daar maar mee gediend is. Een roker die de rook in je gezicht blaast kan je nog vragen om er mee te stoppen, en meestal doen ze dat dan ook wel. Hondenbezitters hebben meestal een nogal vijandige reactie wanneer je vraagt om hun viervoeter korter aan de les te houden.
Persoonlijk raad ik een mp3 speler ofzo aan om het geween, geklaag en gejammer niet te moeten aanhoren van de mensen die bijna allemaal door hun gsm staan te lullen in de wachtzaal.
Aan de geurtjes is niet veel te verhelpen, helaas. Tenzij u een spray Febreze wil leegspuiten daar in de wachtzaal zit er niet veel anders op dan uw handen te besprenkelen met een parfum en af en toe met de hand aan de mond en neus wrijven wanneer de zweet- en frietwalmen ondraaglijk worden. Ik had de pech net naast iemand te zitten waarvan ik vermoed dat hij eerder op de dag een bad had genomen in een mix van olijfolie en pitasaus en daarna in een auto zonder airco in de zon had gaan rondrijden (en ik zal er niet ver naast zitten).

Indien u met de wagen bent: ga NIET op de verleidelijk dichtbij gelegen parking staan van het districtshuis.
Foute boel! Niet doen! De hele zone rondom het districtshuis in Deurne is een zogenaamde blauwe zone.
Hoe kan je dit weten? Niet! Ikzelf heb het pas opgemerkt toen er een ‘aanrekening’ (boete) tussen mijn ruitenwissers stak van het GAPA.
Voor de mensen die het niet kennen, het GAPA is een soort openbare instelling van beschutte werkplaatsen waar men minder validen en verschoppelingen van de maatschappij een omvorming geeft tot geüniformeerde aftroggelaars, die gewone burgers geld afhandig maken door een aantal hiaten in onze wetgeving te misbruiken.
Deze mensen zijn meestal in lelijke rode uniformen gekleed en dragen een kastje om hen enig reken- en schrijfwerk te besparen bij het uitschrijven van boetes. Intussen kunnen ze ook woordjes leren en een basiskennis rekenen opdoen. De GAPA’s vertoeven meestal in bosjes, struikgewas of achter vrachtwagens, alwaar ze geduldig wachten op hun prooi. Ze paren meestal in Oktober tot November en leven vooral van Aldi-spaghetti en Cola Light. Natuurlijke vijanden zijn: de vertegenwoordigers en agressieve chauffeurs.

Concreet betekend deze blauwe zone dat je maar een uur mag parkeren op deze plekken, zodat je sowieso in fout bent wanneer je je administratie gaat regelen op het districtshuis.

What the fuck? Je bent bijna ALTIJD langer dan een uur daarbinnen, zeker wanneer je in de namiddag gaat. Dus kan je daar eigenlijk iedereen een boete geven. Ofwel omdat de mensen in alle haasten ‘eventjes’ langst het districtshuis gaan en dus vergeten hun parkeerschijf te leggen. Het is er ook moeilijk manoeuvreren dus je let niet echt op dat ene piepkleine bordje dat de blauwe zone aanduid.
Ik verdenk hen er van om mensen die met de wagen zijn langer te laten wachten. Mensen die met de fiets waren waren opvallend sneller buiten.

Een mooi voorbeeld van mensenkloterij me dunkt.
Een districtshuis is er VOOR DE MENSEN, om hen te bedienen in hun administratieve taken, te informeren en begeleiden. Het is dan ook niet meer dan normaal dat dit ding vele uren per dag geopend moet zijn en parkeergelegenheid, fietsenstalling enzovoorts moet hebben.
Wat ze nu doen is het ding laten dienen als gigantische muizenval om nog rap een paar boetes te kunnen innen.

Tip: Aan het filiaal van Van den Borre verderop in de Frank Craeybeckxlaan is er een betere reeks parkeerplaatsen, en da’s niet zo ver wandelen ook.

Al bij al heeft deze eID waar ik niet om gevraagd heb, me dus 15 EUR administratie gekost (De vroegere machthebbers in Duitsland anno jaren 30 hadden het moeten weten, ze hadden prompt de mensen die een ster moesten dragen de dingen nog zelf laten komen ophalen en er hen voor laten betalen ook), plus 21,5 EUR ‘parkeeraanrekening’ en een dag verlof, oh ja… en nog 1 euro om een blikje cola uit hun automaat te halen, aangezien het in dat nieuwe moderne (dure) gebouw om te BAKKEN was. Airco zijn ze waarschijnlijk vergeten, blazers of enige ventilatie was enkel aanwezig bij de loketten, niet in de wachtzaal.

Totaalsom van 37,50 EUR.
Elke actie veroorzaakt een reactie… ik zal er dus rekening mee houden wanneer ik volgende keer jullie kliek gemeenteraadsleden mag kiezen.
Goed bestuur? My ass!

Perceptie

Ik heb het niet zo begrepen op de trend die hier en daar de kop op steekt in de werksfeer. Vooral in ‘moderne’ bedrijven, wat dat dan ook moge zijn, is het tegenwoordig een trend om voor perceptie te gaan.
Perceptie is vaak belangrijker dan echte prestaties.

Ik verklaar me nader:
Iemand die laat ons zeggen 2 muren schildert elke dag en daar dan over opschept.
Erover rondbelt over hoe zwaar het werk wel niet was en vooral begint te lullen over soorten verf en allerlei andere dingen die er niet meteen toe doen. Deze krijgt een perceptiewaarde mee die hoger is dan de persoon die laat ons zeggen 8 muren schildert, zijn kop houdt en gewoon na het beïndigen van zijn taak naar huis gaat.

Deze laatste persoon heeft een zogenaamd communicatieprobleem, die wil het spelletje niet meespelen, of heeft een andere persoonlijkheid dan de eerste. Die persoon zal, volgens de inschatting bij vele managers wel niet veel werken, aangezien hij zich niet vaak laat horen.

Of het nu gaat over brood bakken, iets verkopen in een winkel of werken in een technologie bedrijf, het principe blijft meestal hetzelfde: wie veel lawaai maakt over zichzelf. Zich als het ware als een eigen marketing-departement doorheen de firma begeeft, zichzelf bewierrokend met allerei ideeën en opmerkingen (meestal nog gepikt van een ander ook), die mensen lopen in de kijker. En vermits ze in de kijker lopen scoren ze danook makkelijk bij het soort managers die zelf ook niet veel werken, denken of willen weten. Bij het soort mensen waar het inderdaad allemaal om de perceptie draait.

Ik heb hier een fundamenteel probleem mee aangezien ik op elke firma waar ik werkzaam was dezelfde soort mentaliteit ontwaar. Alleen wordt het erger en erger. Niet moeilijk, de nieuwe mensen die deze bedrijven binnenstapen komen uit een onderwijssysteem waar men ‘erbij horen’ en ‘meedoen’ hoog in het vaandel voert, waar het er vooral om draait niet positief of negatief op te vallen en genoeg puntjes te scoren op de door de leerkrachten en docenten voorziene manieren.
Deze manier van werken sijpelt stilaan door in de bedrijfswereld, waar het er meer en meer op aankomt jezelf te verkopen. Op zichzelf is hier niets verkeerd mee uiteraard: wanneer je iets hebt gepresteerd mag dat opgemerkt worden. Jezelf verkopen hoort er nu eenmaal bij, vanaf het eerste sollicitatiegesprek. Waar het echter foutloopt is het ongebreidelde, ongeverifiëerde lucht blazen.
Een schilder kan indien gewenst gecontrolleerd worden, het volstaat als baas naar de plek te gaan kijken en het aantal geschilderde muren te tellen om iemands prestatie te meten.
In veel bedrijven is dit soort controle echter onbestaande. Daar gaat men af op uiterlijkheden, gebabbel en rapportjes. Daar sluipt het dus binnen.

Ik begrijp dit allemaal niet eerlijk gezegd. Is er dan zo weinig ruggegraat en spirit aanwezig in onze bedrijven dat men blindeling afgaat op iemands percetie naar anderen toe? Men heeft blijkbaar liever iemand die een masker opzet, altijd lacht, altijd met de duimen omhoog staat en alles fijn vindt, en ondertussen alle aandacht naar zich toetrekt, andere mensen lastig valt op het werk om vervolgens luchtbellen te blazen, meestal met zichzelf als onderwerp, held en redder van de firma. Wat verderop zitten dan de mensen te werken die gewoon hun job willen doen, en daarna naar huis gaan. Is daar op zich iets mis mee dan? Waarom heeft men zo graag van die acteurs, van die ‘posers’? Op langere termijn ben je toch helemaal niets met zulke luchtzakken?
Ik vraag het me gewoon af.

reactie op een optocht

Ik hoop alleen dat de élitekindjes, zelfgenoegzaam opstappend in hun uniformpjes in een optocht ter ere van hun vermoorde kompaan, er zich van bewust zijn dat hun sociale manier van leven, of tenminste het vertonen van eenzelfde uitstraling van zulk gedrag, haar niet heeft gered. Integendeel, samen met whatever pervert haar heeft vermoord, zijn ook diegenen mee schuldig die pretenderen een jeugdbeweging te zijn die sociale waarden hoog in het vaandel voert.
Meer nog, ik beweer dat moest me volgens echte sociale regels leven men een persoon die dronken is (en/of stoned, al mogen we dat weer niet insinueren volgens sommigen), thuis had afgedropt. Zonder erg.

In plaats van de jongedame in kwestie goeienacht te wensen, weg te fietsen en er wereldvreemd vanuit te gaan dat er wel niks zal gebeuren, dat naar hun eigen zeggen wel iedereen ‘zelfstandig’ genoeg is om naar huist te geraken. Zelfstandigheid is in dit geval een excuus, meer niet. Een veel gebruikt excuus in allerei jeugdbewegingen om ‘er vanaf’ te zijn meestal.
Toegegeven, in een idealewereld heeft zo’n meisje niets te vrezen, en kan ze eender waar, eender wanneer gewoon naar huis. Maar we leven niet in zo’n ideale wereld, anders liep het niet vol met zich over-sociaal gedragende scouts en KSJ en weet ik veel wat nog allemaal die zichzelf op allerlei manieren willen laten gelden door spel en dans.

Ik vind het persoonlijk vrij schijnheilig dat ook maar iemand zich durft te laten zien in een optocht voor iemand die vermoord werd omwille van het asociale gedrag, wat dat is het, en de nalatigheid van enkele individuen. Om da allemaal samen te wenen en toespraken te houden over hoe vreselijk slecht onze maatschappij wel niet is geworden. Waarschijnlijk kunnen ze dan ook eigengemaakte liedjes zingen met enkele mislukte leerkrachten geschiedenis die hen begeleiden op blokfluit en gitaar. De Witte Mars’ers hebben blijkbaar allemaal kindjes gekregen, mensen die te pas en te onpas met witte ballonnen staan zwaaien en wenen en vooral liedjes maken om er sàààmen iets aan te doen.
Dat iets is dan meestal gewoon thuis naar TV kijken, in terreinwagens rondgebracht worden in rijke randgemeentes en vooral zichzelf geweldig rechtvaardig te vinden, superieur bijna.
Want wie bij de jeugdbeweging heeft geweest ‘kent’ veel mensen, is in een ‘goede’ groep opgegroeid en zal het later ver schoppen is de notie.
Zelf ben ik nooit in de jeugdbeweging geweest, maar ik heb wel de basis-menselijkheid in me om het samen-uit-samen-thuis principe toe te passen. Ook al is iemand lastig, dronken, ziek. Je laat geen meisje van 18 alleen achter, zat, in een bos. Ik dacht dat zelfs een woudloper en aanverwanten zoiets doorhadden.

Ik meen me trouwens te herinneren dat er ergens in de jaren 90 in Antwerpen een punk-achtig meisje verdween na een fuif in Wommelgem, ook zij werd later vermoord teruggevonden. Hierover werd in de media en door de ‘meeste mensen’ niet zoveel tamtam gemaakt. Eigenlijk bleven de reacties vrij lauw, ondanks dat het meisje in kwestie ook 18 was, en ook nog een heel leven voor haar had.
Maar uiteraard maakte ze waarschijnlijk niet deel uit van de elite-kliek die de jeugdbewegingen stilaan zijn aan het worden. De geuniformeerde oefenvijver voor de unief-kliekjes en de mensen die elkaar latern aan de betere jobs helpen. Jammer wanneer je er niet ‘bij hoort’ vult men geen kerken en optochten ter nagedachtenis. En dat is jammer, want op die manier krijg je een maatschappij waar je vooral van jongsaf aan (en dat begint tegewoordig al bij de juiste kliniek kiezen voor de geboorte!) in de JUISTE kliek te horen.

Ik maak me vooral boos hierover omdat er blijkbaar niemand dit soort onrecht kan tegengaan.