Categorie: frustraties

HR diensten en domme trefwoorden

Waar ik de laatste tijd meer en meer mee in aanraking kom zijn HR-diensten die zo vreselijk ver van de realiteit van een functie staan, dat ze de woordjes-vergelijken methode beginnen toepassen.

Men gaat dan in de CV’s van kandidaten na, of dezelfde bewoording en skills voorkomen dan in de vacature, om op die manier mensen al dan niet uit te nodigen. Wanneer ik met mensen die deze techniek toepassen (off the record) praat, blijkt dat men dit doet omdat men te veel kandidaten heeft, en meestal nul komma nul kennis van de jobinhoud.
Een mooi voorbeeld van de resulterende afpoeierbrieven kan je hieronder vinden:


Het werk zoeken via het opsturen van CV is dus een soort van raadspelletje geworden voor de werkloze, waar het er vooral op aan komt om zoveel mogelijk ‘hits’ op trefwoorden te krijgen.
Zoekt men iemand die met “Word” kan werken? En heb jij toevallig “Office pakket” geschreven? Pech, geen hit…

Bovendien was de HR-**** van dienst zelfs te lui om de titel van de vacature (die naar drie helpdeskmedewerker vroeg) te verandern in haar afpoeiermailtje.

Dag ————–

Je solliciteerde voor de functie van 3 ICT Helpdesk medewerkers (m/v) – 100 %.

Op basis van je schriftelijk dossier besliste de selectiecommissie om je kandidatuur in de 1ste selectieronde (selectie op dossier) niet langer in overweging te nemen: de commissie toetste hierbij per kandidaat de criteria af die in de vacature vermeld stonden. Andere kandidaten voldeden echter meer aan het profiel voor deze functie. 

Wij danken je voor je interesse en wensen je veel succes bij de verdere uitbouw van je loopbaan.

Met vriendelijke groeten
—– ——-
HR – directeur blablabla
Ik hoop van harte dat de organisatie in kwestie op deze manier opgezadelt geraakt met drie komplete papegaai-achtige onbenullen,… waarschijnlijk staat dezelfde vacature er tussen nu en 6 maanden opnieuw. Misschien dat men dan WEL de motivatiebrief wil lezen van gemotiveerde kandidaten ipv. “zoek de fout” te spelen op de CV’s.

En we zoeken voort….
–
Gepubliceerd via http://dagboekvaneendopper.blogspot.com/

frustratie

Het is frustrerend om te zien hoe je keer op keer een onbeleefd, of helemaal gèèn antwoord krijgt van bedrijven en instellingen.  Zo stilaan vormt het beeld van de arbeidsmarkt bij mij, dat er mensen zijn die andere mensen aan het werk schijnen te willen helpen maar verder niet veel uitvreten.
De bedrijven zijn zogenaamd op zoek naar geschikte werknemers, maar de effort die ze stoppen in deze te vinden wordt meestal toevertrouwd aan werknemers die het geen zak kan schelen.  Het is een soort have’s and have-not’s systeem. Waarbe de have’s totaal nul komma nul raakvlak hebben met ‘de rest’.

De echt goede banen worden wel onder de have’s verdeeld, want zulke goede vacatures ga je natuurlijk niet te grabbel gooien op een jobsite of de vdab vuilvergaarbak. De overschot (nadat de neefjes, oude schoolkameraden en familie op gesprek zijn geweest) is voor de ‘rest’. 
Dit zijn danook vacatures waar men geenerlij moeite doet om het aantrekkelijk te maken, op onmogenlijke plaatsen liggen of totaal onderbetaald worden.
De have-not’s moge hier uit ‘kiezen’, en worden dan na een paar maanden (of na enig gemor of kritiek) vervangen door nog meer meegaande pipo’s.

Dat is het zo’n beetje.  Ik kijk dan naar al die snoetjes achter die balies en buro’s op interimkantoren en HR-departementen en hoop dat ze ooit hezelfde meemaken.  Want ooit zal het lachen hen vergaan en gaan ze misschien doorkrijgen dat de vacatures niet kunnen ingevuld worden door de ideale perfecte witte raaf. Misschien moeten ze zich eens afvragen wie hen eigenlijk betaalt, wie er voor zorgt dat ze hun bakfietsen, kinderkleren en huis kunnen betalen…  en of deze geldschieters blijven poen pompen in mensen die zitten zoeken naar arbeidskrachten op een manier waar het er vooral op aan komt van zelf ‘bezig te blijven’.
Want één ding is zeker, van al die mensen, in al die kantoortjes, waar ik mee te maken krijg is er nauwelijks één op vijf echt bezig met de taak.  De rest luistert naar kleffe radiozenders, klikken rond op facebook en zitten lege telefoongesprekken te voeren op kosten van hun baas.
Over tien à vijftien jaar bestaan zulke jobs niet meer… dan zijn ze vervangen door efficiëntie, AI’s en vooral door bedrijven die zelf het heft in handen hebben genomen en mensen opleiden van A tot Z, in plaats van te rekenen op een krottig onderwijssyteem en een onpersoonlijke lege bediendoos van ambtenaren.

–
Gepubliceerd via http://dagboekvaneendopper.blogspot.com/