Categorie: inefficiënt

sociaal naïef maar zonder fut

Soms ontbreekt het me kompleet aan enige fut om nog te solliciteren.  Tegen beter weten in trachtte ik de voorbije maand naar een ‘sociale’ job te hengelen.
Een vzw (laat ik het ding de ‘Brieventuin’ noemen) zocht naar een begeleider met IT/ICt kennis.

Komt er in het kort op neer dat ik moest solliciteren om enkele web-plus statuut mensen aan te sturen en technisch te begeleiden.  De vzw in kwestie had dus een technisch en sociaal persoon nodig.
Na 2 telefoongesprekken en 3 keer een rollenspel (vermomd als sollicitatiegesprek) ben ik uit de boot gevallen wegens ‘te efficiënt’ en ‘niet naïef genoeg’.

Blijkt dat men in deze sector vooral mensen schouderklopjes wil geven en van de straat af houden, in plaats van sociaal en geïnteresseerd hen vaardigheden bij te brengen die van pas komen in het èchte bedrijfsleven. Zoals op tijd komen, iets laten weten wanneer je er niet zal zijn  of basis beleefdheid.  Al deze vaardigheden gaan blijkbaar op de tweede plaats in de Brieventuin; men heeft graag alles technisch in orde, maar als iemand een fout maakt of wanneer er fundamentele dingen foutlopen (zoals intake van cursisten – hun broodwinning en reden van bestaan!) dan gaat men daar nogal licht over, excuseert men zich ten opzichte van VDAB en gaat men op dezelfde weg door, zonder de oorzaak aan te pakken.

Zo blijf je natuurlijk zitten met een bende mensen die wel komen werken, om daarna in de werkloosheid terug te vallen, zichzelf beklagend en schouderklopjes-vissend.

Niets voor mij dus, ik heb graag toch een minimum van realiteit in mijn job, zeker wanneer er problemen dienen te worden aangepakt. Maar in de sociale vzw’s is men blijkbaar alleen bezig met de werking te laten varen als het iemand goed uitkomt….

Voor een job van nog geen 2000 brutto per maand, heeft men dus de pretentie gehad om 4 gesprekken te houden, verspreid over een maand en half.  Een degoutante manier van werken vind ik.  Zeker omdat ze geen echte reden hadden om mijn kandidatuur te herleiden tot een stom rollenspel waarbij ik zo goed als geen info kreeg.
Anyway, … een laag betaalde job is dus blijkbaar ook niet aan mij besteed.
Net zoals de 1st line helpdesk bij een technisch bedrijf die ik wel wilde aannemen tegen een ‘junior’ loon.  Maar ook daar haalt men dan hun neus voor me op.

Ik weet het niet meer.  Ik ben te dom, te slim, te sociaal, te asociaal, te neutraal, te uitgesproken en te oud, te duur… heb al alles gehoord.
Het erge is dat deze regering me straft om goed naar werk te zoeken door mijn uitkering te verlagen en op die manier me de kans te ontnemen meer te solliciteren (benzine of openbaar vervoer kost veel geld).

Vandaag ga ik nog naar een technisch bedrijf die me ook lieten komen voor een helpdesk functie.  En als dat mislukt weet ik het oprecht niet meer.  Ik ben in enkele maanden tijd een paria geworden.
En dan te weten dat men bij de Brieventuin zo sterk de nadruk legt op het behoud van het zelfbeeld van de werknemers en te begeleiden mensen… jaja, maar de kandidaten voor een job, die hun zelfbeeld doet er niet toe.

–
Gepubliceerd via http://dagboekvaneendopper.blogspot.com/

nogmaals hetzelfde

Zelfs de laatste dagen van deze cursus slaagt men er in om van de VDAB uit me te verbazen inzake dilletantisme.  Educatief verantwoord omgaan met leerlingen is hen totaal vreemd, zo was vandaag nog maar eens te merken.

Het was donderdag, maar de leerkracht was al sinds enkel dagen ziek. Iedereen kan wel eens ziek worden (ook al gebeurt dat dan vrij vaak met deze docent) maar hetgeen me vooral vebaast is dat men nul komma nul idee heeft van wat met de mensen aan te vangen wanneer de leerkracht er niet is. Zelfs op de meest vierkant draaiende jobs is er altijd wel vervanging voorzien, of op zijn minst een bezigheid om de dode momenten toch enigzins nut te geven.  Hier niet.  Iemand was de ‘metro’ aan’t lezen die hij had meegepikt terwijl hij op de bus stond te wachten in de kou en regen.  Iemand zat een beetje in een boek te bladeren dat nog in de klas lag.  Dit, terwijl we thuis allemaal wel beter materiaal hebben staan, betere dingen te doen hebben en ongestoord zouden kunnen leren thuis. 
We vulden de appèl formulieren in, aftekenen dat je aanwezig was: hetgeen waar het om draait hier.

Normaal gezien, om educatief in orde te zijn, verwittig je de mensen op voorhand zodat ze niet in een lege klas komen opdagen. In mijn geval een lege klas vele kilometers en benzine van mij vandaan trouwens.
Ofwel zorg je voor alternatieve bezigheden, aangezien we toch binnen een week een groot eindexamen moeten afleggen lijkt het me niet zo moeilijk om een geschikte bezigheid te vinden: in de eerste plaats on te LATEN STUDEREN.

Maar neen, men verkiest ons acht uur lang in een stinkend lokaal zonder materiaal gevangen te zetten (want dat is het: vrijheidsberoving, men mag blij zijn dat we er geen PV van lieten opmaken door de politie).
De rit heen en terug is ook verloren studietijd trouwens. Weggeooid geld, tijd en milieubelastend rondrijden,… puur omdat men het vertikt leerlingen die een opleiding volgen te verwittigen.
Maar ach, we zijn toch maar üntermenschen nietwaar, werklozen, doppers die nul en geenerlij respect moeten krijgen en evenmin verwittigd moeten worden.  Mensen wiens naam men na enkele maanden nog steeds niet kent omdat ze geen zak interesse hebben om ons terug aan werk te helpen.

Nochtans is men er als de kippen bij om, wanneer je te laat komt ‘s ochtends, al na een kwartier op een verwijtend nasaal toontje aan je telefoon te hangen, te mailen en te sms’en.
Opeens kan het dan wèl uiteraard.  Een ambtenaar hier schiet pas in gang als hij mensen kan kloten (sorry voor al die ambtenaren die wel hun best doen… ze moeten wel ergens bestaan uiteraard en hun naam wordt besmeurd door dit soort slampampers).

Nog drie dagen te gaan, en men blijft overheidsgeld aanwenden om ons te pesten en tegelijk door middel van de meest inefficiënte constructies en middelen zichzelf aan werk te blijven helpen.
De VDAB is een verdoken vorm van werkloosheid, waar de werknemers zelf het uitschot en de uitvaagsels zijn, mensen die in geen enkel goed draaiend systeem zouden kúnnen werken vanwege te dom of te lui.

Ik kots er op.
Nog drie dagen en dan de relatieve vrijheid terugnemen, terug kunnen plannen, solliciteren,…  niet meer in eideloze files staan om dan een dag met je duimen te zitten draaien.

–
Gepubliceerd via http://dagboekvaneendopper.blogspot.com/

Hallo, wil u een wegwerpjob?

De VDAB is er om mensen aan een baan te helpen. Op zich doen ze dat ook wel. Al zijn de efficiëntie vaak zoek. Zeker wanneer het werk zoeken overgelaten wordt aan bedrijfjes van allerlei pluimage die de vdab-databank gebruiken voor wegwerp-jobs.

Je wordt dan opgebeld door meestal vrouwelijke medewerkers van een interimkantoor die snel-snel om het even welke sukkel naar een sollicitatiegesprek willen sturen om het kantoor iets te laten invullen op de arbeidsmarkt (op zich een lovenswaardig iets, moest het doordacht gebeuren).

Meestal zijn deze jobs echter openstaande bij teloorgegane winkels, aftandse KMO’s en grote ketens waar mensen domme pakjes moeten aandoen en voor net iets meer dan hun dopgeld heel de dag klanten moeten te woord staan (mediamarkt is hier de kampioen; jobs genoeg daar voor wie lage standards heeft, geen produktkennis en ‘s avonds hondenvoer wil eten uit pure armoede).

Dit zijn geen jobs maar wegwer(k)(p)jobs. Het soort dingen die je nooit op een CV kan zetten en waar niks mee te verdienen valt.

Maar ‘men’ belt je er continu voor op, vaak zelfs hebben ze niet eens je CV of databank-entry gelezen want zodra men ziet dat je ooit al achter een computer hebt gezeten belt men je op voor om-het-even-wat er van verre of dichtbij met computers te maken heeft (een garagepoort repareren valt daar volgens ‘CRAPI-INTERIM’ ook onder.

Zo ken ik een grafisch ontwerper die dan de tweede dag dag hij dopte meteen werd opgebeld door een vrolijk interim-bureau dat op zoek was naar een “netwerkbeheerder” (lees: laptop-installateur voor een slecht draaien sales departement).

Op deze manier krijg je de jobs niet ingevuld natuurlijk,… en blijven we met een boel werklozen zitten die wel zoeken en wel willen werken, maar waar geen exacte database-hokjes voor bestaan.
Je stuurt toch ook geen auto mechanicus naar een sollicitatie voor taxichauffeur “omdat het toch met auto’s te maken heeft hé meneer”.
Belachelijk en ondoordacht geklungel door politici en hun dienaars die te veel en te duur gaan eten.
Wie wil er ook voor een interimkantoor werken, daar verdien je niks, moet je enkel flexibel zijn en kom je qua carrière ook geen stap verder.

Ik heb gelukkig aan de telefoon vaak genoeg overtuigingskracht om zulke interimdames erop attent te maken dat bepaalde jobs ècht niet aan mij besteed zijn.

–
Gepubliceerd via http://dagboekvaneendopper.blogspot.com/