“Er zijn achtereen meer koffiebars in Antwerpen dan café’s” grapte ik onlangs tegen een van mijn vriendinnen. Zelf zit ze nogal vaak in koffiebars en loopt ze nogal hoog op met de kwaliteit en sfeer die in bepaalde van deze zaken hangt.
Ik vind mezelf hooguit een koffieliefhebber, geen fanaat, geen hipster en al zeker geen koffiebar-goeroe die zich al dan niet met een glitterlaptop in een hoekje zet om dan te bloggen (nee, echt niet). Ik schrijf dit aan mijn computer, thuis, met naast me een grote dampende kop koffie in een Efteling-kop 🙂
Toch beland ik zelf ook regelmatig in zulke koffieplaatsen. Meestal is het er goed toeven en is de koffie lekker. Net zoals een café een goede pint moet kunnen tappen, verwacht ik van een koffiebar dat ze vooral een goede lekkere warme kop koffie kunnen voorschotelen.
Bij dat laatste loopt het zoals zo vaak in de zakenwereld stilaan mis wat mij betreft.
Ik ben nogal basic wanneer het aan komt op zaken bezoeken: een bakker moet goed brood hebben, een viswinkel goede vis… als iedereen gewoon z’n taak doet weet je waar je terecht kan voor goede koffie, namelijk in een koffiewinkel of koffiebar.
Wanneer ik CaféNation, Maona of zelfs Starbucks bezoek kom ik steeds tot dezelfde conclusie: je krijgt wel héél weinig in ruil voor je geld.
De eerste koffiebar waar ik vaak kwam in Antwerpen is het inmiddels reeds ter ziele gegane “Bar Choq”, waar men een grote kop lekkerste koffie gaf aan zeer democratische prijzen. Daarna ging ik af en toe naar Chascona of hoe heet de zaak ook al weer aan het Zand en nu ga ik ook af en toe naar Maona en Kornèl.
Allemaal toffe plekken, maar het concept blijft me inzake puur de koffie (waar het toch om draait) bedroeven. Meestal heb je ca. 1 dl (een halve kop) echt koffie, met daarop een hoop room, schuim, snippers, en andere rommel. Waar je dan al gauw 3 euro voor betaalt.
Ter vergelijking, bij Colruyt betaal je voor 500 gr gemalen koffie (en nog lekkere ook eigenlijk) 1,67 euro. Jawel, daar maak je vèèl kopjes mee… (dan zit je wel niet in een hip ingerichte koffiebar, maar toch het zegt iets).
Ik wil best betalen voor een kop kwaliteitskoffie hoor. Zeker wanneer die met de glimlach opgediend wordt en de koffiesmaak heeft die ik niet in een goedkope supermarkt kan kopen.
Ik betaal zelfs tot 5 euro indien nodig. Maar zorg dan wel dat ik méér krijg dan een “lekje” koffie met een 2/3 schuim en lucht bovenop gespoten.
Een voorbeeld: je bestelt een koffie met pure chocoladesnippers bij Maona noemt zoeits een ‘Smart ass’ (de namen kunnen variëren van bar tot bar). Meestal komt het er op neer dat men een kleine kop half vult met Arabica koffie (uiteraard door correct vergoede, eerlijk betaalde koffieboonboeren uit een ver land) met daarop wat room en/of slagroom, snippers chocolade en wat suiker en eventueel een paar smarties, maltesers of ander snoepgoed.
Hiervoor betaal je rond de 3,5 euro meestal.
De koffie zelf is veelal lauw voor je doorheen al die schuim en rommel bent geraakt met je lepel, waarna je een koffiesmaakje krijgt en in drie kleine slokken leeg is gedronken. Ik ben dan zo iemand die met die koffie even laat rondklokken in z’n mond, om toch enig genot te hebben van de prijs die ik betaal…
Ik kom zelf uit een familie waar men enkele ambachten beoefende. Ik begrijp best dat kwaliteit en duurzaamheid combineren met personeel en klanten een dure, moeilijke opgave kan zijn.
Alle respect voor de mensen die dat proberen en met hart en ziel vaak in moeilijke omstandigheden een kwaliteitsproduct willen leveren.
Dat ik dus een drietal euro’s betaal voor een koffie vind ik op zich niet zo erg. Maar geef me dan waar voor m’n geld en geen druppeltje koffie met een hoop blubber en schuim erop.
Stilaan, zo heb ik de indruk, is de koffiehype een ware geldmachine aan’t worden. De zaken zijn om ter meest politiek-correct, hebben vaak inrichtingen die recht van het stort komen. Zoals dat hoort in zulke middens waar tweedehandskleding, co-worken en smartphones hand in hand gaan met het analyseren van de herkomst van de melk die in de koffie zit.
Daarom roep ik deze zaken op: serveer een grote kop lekkere koffie, … en laat de klant zelf kiezen wat er al dan niet in en op moet gekieperd worden (zou ook de bediening versnellen denk ik, want in vele van deze bars moet je wel erg lang op je koffie wachten).
Voorlopig de beste prijs/kwaliteit vind ik nog steeds terug bij Kornèl, zeker wanneer je gewoon even wat wil werken op je laptop en geen gedoe wil met hipsters die hun nieuwe Macbook’s en hoedjes willen komen showen (ja, ze bestaan nog).
Ik ben benieuwd hoeveel van deze koffiebars er over drie à vier jaar nog gaan overblijven… want zulke prijzen vragen, al is het dan voor perfect politiek correcte koffie, blijft een moeilijke zaak in crisistijden (en zelfs in betere tijden denk ik).
Een extra bedenking die ik maak is de volgedende: waarom laat men in zulke koffiebars niet gewoon de keuze aan de klant om al dan niet goedkope-merk koffie te nemen of anderzijds de eigen gebrande topmerken?
Bijvoorbeel:
Colruyt doordrink koffie: 1 euro
Eigen topmerk koffie uit Zuid-Amerikaans land x : 3,5 euro
En dan kan de echte koffieliefhebber zelf kiezen wat hij of zijn wil drinken niet?