Categorie: media

Jürgen Verstrepen en de smurfen


Ik volg JV (Jürgen Verstrepen) als een hele poos. Al dan niet gewild duikt hij steeds weer op, soms lawaaierig, soms vrij raak, soms totaal ongepast.
Ik was destijds een fervent radio luisteraar, al van bij radio metropolis in Antwerpen tot zijn tijd met de Zwart-Wit toestanden op TV volgde ik zijn programma’s.
Iedereen evolueert uiteraard, maar bij JV is het blijkbaar allemaal geplanned.
Waar hij eerst een vrij progressieve eigen talkshow had, waar ieder onderwerp aan bod kon komen, werd hij in de loop der tijd steeds meer bezeten van alles wat met migranten, islam en de VRT te maken had. Dit laatste kan verklaard worden door zijn kortstondige carriëre bij de VRT als off-screen stem bij bepaalde springerige spelprogramma’s (jaja we zijn het niet vergeten Felice! 🙂
Van toen af ging het nogal bergaf met deze presentator inzake objectiviteit. Al gauw zat Filip Dewinter vaker in zijn studio dan thuis en was het onderwerp om de andere week wel ‘migranten’. Met alle gevolgen vandien; waarschijnlijk leverde het luistercijfers op ofzo. (er is altijd wel een excuus).

De definitieve doorbraak als oproerkraaier kwam er met zijn VB periode. Zogenaamd als onafhankelijke zetelen bij een extreem rechtse partij is sowieso al onzin, maar dan ook nog een keer domme uitspraken beginnen doen als “daar moeten we zelfs niet voor liegen” (gezeten in een camionette samen met de partijtop terwijl ze de verkiezingsuitslag overlopen met de camera erbij). De vooropgestelde veranderingen in het medialandschap en het engagement om iets positiefs te doen voor de mensen werden al gauw een hoop lucht-liberalisme met een vleugje anti-alles-en-iedereen.

En toen kwam zijn glorietijd: LDD. De partij die veelbelovend, rechts en recht voor de raap is en waar ‘de streep’ uiteraard niet mocht ontbreken.
Samen met de hardrijders, lucht blazers en cijfertjes-verdraaiers kan hij nu onder de noemer “gezond verstand” de mensen verder meesleuren in een retoriek die eigenlijk bestaat uit: “ik weet het veel beter, laat mij maar doen”.

Het moet gezegd; JV is een harde werker. Hij Twittert, blogt, podcast en schrijft er op los.
De boekenwinkels staan danook vol met het typische volk-in-trainingspak die “eens nen boek gaan kopen van dien ene van op de radio die het zo durft zeggen”.
Op zich niks mis mee, ook non-politieke organisaties gebruiken het gepeupel en hun drang naar sensatie om prullaria te verkopen, de politiek is daarmee niet alleen.

Ze kopen dan een flutboek waarbij er eigenlijk niets nieuws gezegd wordt, maar waar het gepeupel de indruk van krijgt dat JV het allemaal weet.
Hij werkt hard, niet om uw centjes en welzijn, vooral voor zijn eigen rijkdom en glorie. Zoals zovele politici trouwens, ook daar valt hem op meeloperij na, niet veel te verwijten.

Wat pas erg is aan deze persoon is zijn luchtblazerij. Hij wil het media landschap vrijer maken, de vrt controlleren op hun verspilzucht, rechts EN links een stem geven, free speech verdedigen, Vlaanderen rijker en beter maken, de mensen informeren, de islamisering aan de kaak stellen… noem maar op. Zijn blog staat vol met bedoelingen (goede en andere). Maar het ontbreekt totaal aan visie. Wanneer je op hem stemt weet je niet waar hij ècht voor staat. Gisteren was het VB, nu LDD, morgen misschien weer iets anders moest hij met een slecht been uit bed zijn gestapt.
Je weet niet waarvoor je precies stemt, wel waartegen (alles). Een heel duidelijk beleidsplan (al dan niet in boekvorm) zou wonderen doen. In duidelijke, niet mis te verstane, niet voor interpretatie vatbare taal liefst. Zodat we na je verkozen periode in het parlement kunnen stellen of je iets gedaan hebt of niet.
Want door tegen ALLEs te zijn, heb je natuulijk altijd gelijk gehad. Om de haverklap zeg je dan: “zie je wel, ik had dat al eens gezegd” of “dat idee had ik ook al” of nog erger: “Ik heb in die zin ooit al eens een wetsvoorstel gedaan”.
Gedaan met die zever dus, gewoon op papier zetten, uitgeven, en dan kunnen we je rekening eens maken.

Toch zijn er positieve kanten aan JV: hij kan het niet laten om af en toe zwaar uit de bocht te gaan (entertainment) en af en toe de VRT eens lik op stuk te geven waar nodig.
Het liefst zou hij zichzelf zien als minister van media, om dan wraak te kunnen nemen op al die kleine linkse mensen die zijn carrière daar hebben verpest. Om daarna minister van binnenlandse zaken te worden om dan al die mensen terug te pakken die hem ooit geld hebben gekost.
De realiteit is echter dat buiten een rommelige blog en wat losse ideeën die nooit in wetsvoorstellen worden gegoten, er niet veel van in huis zal komen.
LDD is een rechtse partij gevuld met ex Vlaams Belang’ers en geldwolven. Vroeg of laat loopt dit toch op de klippen door interne ruzies, want de media is veel te makkelijk te bespelen voor mensen als JV en hun aanhang.

In ieder geval, qua proteststem kan hij tellen: indien je een vertegenwoordiger wil die lastig doet, hard werkt en zijn mond nooit houdt, dan ben je bij hem aan het goed adres. Verwacht geen beleid, meer eerder lawaai. (Toch al beter dan op een levend lijk te stemmen die daar maar wat zit voor zich uit te staren uiteraard).

De jaarlijkse culturele armoede-show van Europa


We zijn er weer. Met elk jaar dat het Songfestival blijft georganiseerd worden neemt bij mij ook de ergernis toe die dit spektakel veroorzaakt.

Het Eurosongfestival is zo’n beetje het equivalent van een sovjet ballet voorstelling waar toevallig de dochter van een of andere partijleider meespeelt als iets te dik geworden prima ballerina. Het is een kortstondige eruptie van opgedrongen, over-gesubsidieerd persoonlijk geluk van de culturele aasgieren die anders nooit aan
de bak zouden komen. Waarbij ouderwetse potsierlijke geluk-uitstralende homo’s worden vol drank (en andere substanties) gegoten en ter meerdere eer en glorie van de entertainment industrie gedwongen worden om een paar miljoen klapvee-achtige mensen die in de jaren zeventig zijn blijven plakken te vermaken met partituren die aan lager wal geraakte componisten nog in de kast hadden liggen voor een b-kantje van een moralistische Kerstsingle.

Ik ben inderdaad niet zo’n fan van dit soort geldverslindende, overbodige, traditionele voorbeelden van om-ter-verst-pissen. Ik kan zelfs nog meer respect opbrengen voor mensen die zich in een Big-brother huis laten opsluiten of niet door de preselecties van Idool zijn geraakt vanwege te pijnlijk-voor-de-oren. Wanneer je een huiskat met haar twee poten omhoog tilt en haar buik kietelt komt er meestal betere zang uit trouwens. (Waarom organiseert men geen songfestival voor katten?)

Hoe gek is het ook om elk van die landen een ‘act’ te laten inzenden die zonder subsidie en zonder misplaatste aandacht van de staatsmedia nooit verder zou geraken dan een muffe parochiezaal rond de Kerstperiode of een benefietconcert op een zomerdag tijdens een wespenplaag?
Muzikaal stelt het, vanwege de vele regeltjes, niet veel voor. Politiek nog veel minder. De relevantie van een eengemaakte Europese unie die zich verbonden voelt vie aan liedjeswedstrijd was misschien een goed idee rond de jaren vijftig en zestig, maar heeft naar mijn mening 0,0 raakvlak met de huidige doorsnede van diezelfde Europese unie. Sinds de unie (net zoals de achtergrond zangeressen van onze belgische inzending) meer en meer uitbreidt in plaats van naar haar innerlijke kwaliteit te zien, is er iets fundamenteels veranderd.
Cultureel zitten landen als Frankrijk en Duitsland wel net iets anders in elkaar nu dan in anno 1958. Laat staan dat men ook maar 1 rat’s ass zou geven over wie er het best kan zingen en de mooiste jurk aan heeft. Het gaat om poen, SMS inkomsten en vooral meedoen. Meedoen en faken dat het allemaal ok is, lekker dansen en zingen alof we in een paradijselijk gebied leven.

Waar haalt men het ook om in deze globale economie nog dingen te brengen die puur bestaan omdat ze bestaan? Traditie?
Een traditie waar, met andere woorden, niemand nog zin in heeft en niemand nog de relevantie van voelt, maar die wel in ere wordt gehouden omdat men het “ik kijk omdat men zegt dat iedereen kijkt”-syndroom blijft gebruiken om mensen te lokken, om er dan nog wat mee te staan lachen ook.
Wanneer zelfs de presentatoren het niet meer serieus nemen, moeten we dan echt nog geld stoppen in dit gedoe? Veel mensen zouden het niet eens merken moest heel deze travestie worden afgevoerd in alle stilte.

Ik kan me echt niet voorstellen dat Europa (of het zootje landen die voor deze samenhang moeten doorgaan) zich cultureel zo laag en uitgeblust voelt dat men individueel allemaal naar deze kwelerige eenheidsworst wil luisteren.
De zoeterige, semi-politieke trutterigheid die Europa zo tekent wordt op zulke manier opgedrongen dat je je vragen kan stellen over de legaliteit van zoveel domheid.
Want zeg nu eerlijk… zonder de de media zelf (de mensen, die naar aloude traditie alle baat bij hebben bij het in stand houden van zoveel subsidie) zou er niemand kijken, zou er niemand het in zijn of haar hoofd halen om naar slechte circusacts, uitgerangeerde operazangers en anorexia gevallen zonder stem te kijken en luisteren.
Nog voor geen geld.

Geef mij maar een avond horrorfilms, South park afleveringen of zelfs een live concert van Slayer. Maar daar is natuurlijk allemaal “geen geld voor” (lees: men vist liever in eigen vijver, waar er altijd wel een broer, zus of nicht een muzikale carrière wil uitbouwen).
Het songfestival en de daarbij behorende industrie zit als gevolg hiervan vol omhoog geparachuteerde mime spelers uit Bosnië-Herzegevina, overdresste rockers die maar twee akkoorden kunnen spelen en zangers bij wie bij het tweede refrein je al de routine van de repetities hoort doorsijpelen in hun stem.
Geforceerde mediageile “endlosing” van onze cultuur, dat is het.

Even illustreren met een voorbeeld van deze opdringerigheid (en het nieuws-maken waar er geen nieuws is).
Ik kijk zelf geen Tv of luister geen radio, toch kreeg ik online 16 keer te maken met nieuwsbrieven en websites waar men gewag maakte van dit ongeloofelijke nieuwsfeit. Zelfs van mijn eigen provider kreeg ik berichten hieromtrend!!! Erg dat men in zogenaamde newsflashes mij er absoluut wilde op attent maken dat de Belgische inzending – ik kan de naam niet eens onthouden zo irrelevant vind ik ze – het niet gehaald had. Ik mocht absoluut niet onwetend blijven uiteraard 🙂

Wat moet men hiermee? Dat zelfs game-magazines, internet providers, kranten en tijdschrijften allemaal tegelijk de bandnaam zoveel mogelijk uitspuwen in ons gezicht stoort me al mateloos. Opeens, die week van het liedjesgeval, moeten we dan allemaal staan supporteren en springen en vooral “nieuws” absorberen over een flutband die we niet kennen, waar verder niks van te verwachten valt en die als vlag moet dienen voor een land dat virtueel al lang failliet is. Het lijkt wel alsof men nog steeds in de illusie gelooft dat wij ploegen, inzendingen en deelnemers kunnen leveren aan internationale wedstrijden die relevant zijn voor het imago ons land. Als dat al de bedoeling is, probeer dan tenminste iets dat een eigenheid heeft, kwaliteit bezit en vooral hedendaags is. Of laat het gewoon voor wat het is.

Voor onze media (de copy-paste journalisten dus) is het opeens relevant inderdaad. Puur omdat mijn mailbox er van vol zit en men waarschijnlijk die mensen op TV en radio aan het pushen is dat het geen naam meer heeft. Compleet belachelijk.
Ik hoop dat deze inzending, net zoals alle voorgaande, snel in de vergetelheid terecht komt, waar het al thuishoorde voor dit circus begon. Wedden dat we ze nog tegenkomen op de 11-juli viering?
… En U betaalt massaal mee, met belastinggeld, politieke steun en nog erger: SMSen.

Hopelijk komt men er bij onze nationale zender en ministeries van cultuur snel achter dat meedoen aan een wedstrijd die je toch niet kan winnen niet veel zin heeft. Stop deze geldverslindende parade van staatsgefinancierde gayness.

Imagebuilding Vlaanderen

De voorbije jaren verschenen er in diverse buitenlandse kranten (die blijkbaar meer worden gelezen door onze politici en opiniemakers dan de binnenlandse) verscheidene artikels over het voortbestaan van België.
We kennen de litanie ondertussen: journalisten uit een land waar de democratie volledig anders in elkaar zit gaan met een minimum aan informatie een soort luchtige uitsmijter tijdens de nieuwsduiding lanceren waarbij er dan kaartjes van België worden bovengehaald met allerlei kleurtjes voor de verschillende gewesten en gemeenschappen. Dat is scoren natuurlijk voor zo’n krant.
De paar lezers die zulke papieren vod nog heeft in dit tijperk zijn nu eenmaal verknocht aan het mooi grafisch weergeven van complexere problemen door hun redacteurs en vastgeroeste journalisten. Vooral een kaartje van een land, waarbij elk gebied dan een eigen kleur krijgt blijkt een enorme meerwaarde te bieden. Ofwel krijgen we van die halfbakken, zo nodig nòg slechter geïnformeerde politici uit de achterhoede van Europa over onze vloer, waarbij ze in 2 dagen tijd een conclusie trekken die hen is ingefluisterd door om het even welke lobbyist.
Als het Eurosongfestival een barometer mag zijn van hoe het met onze EU gesteld is, denk ik dat er wel meer werk aan de winkel is dan dat.

Wat er ook van zei, de conclusie die de raad van Europa (RvE) trok uit hun bezoek blijft voor opschudding zorgen in ons kleine landje. Tussen de zangwedstrijden en reality-shows door is er meer en meer aandacht voor de knoeierij waarin we politiek zijn terecht gekomen. De TV mag dan wel een voorbeeld of opvoeder zijn voor vele Belgen, maar het blijkt toch niet zo te zijn dat de mensen die 800 000 voorkeurstemmen halen (op TV of in het echt) niet noodzakelijk grote lichten zijn.
We zouden, volgens de RvE, een zootje etnische zuiveraars zijn die op een niet-gewelddadige, fascistische manier, hun wil opdringen aan de ‘anderen’. Deze anderen zijn uiteraar onze mede-landgenoten: de Walen. Ze worden meer en meer ‘de franstaligen’ genoemd, al blijft men de taal niet als enige verschil met de Vlamingen aantonen, paradoxaal genoeg.

Ergens hebben ze wel gelijk die RvE’ers. Hoe ongeïnformeerd ze ook mogen zijn, het blijft een feit dat we in een land leven waar er zo veel taalwetten en beperkingen zijn dat het moeilijk nog een moderne dynamische staat kan worden genoemd. Om het cru te stellen zijn Vlàààmingen alleen maar bezig met TV kijken, hun huizen van de ouderdowsverschijnselen te redden door continu te verbouwen (en omdat 90% anders geen manier heeft om enig bezit te vergaren… face it: een huis kopen is DE manier voor een gemiddelde domme Vlaming om ‘rijk’ te worden, je moet er niets voor kunnen en het brengt alleen maar geld op – dat denken ze toch. De typische Vlaming (u weet wel, een zeventiger met een pet op die op de stoep op een stoeltje zit te praten over wat er gisteren op “Floms-Brussel” te zien was op TV of achter in zijn tuin koterijën bouwt) is een uitstervend ras, een bekrompen, door eigendunk en hebberigheid kapotgeteerde hoop navelstaarders die denken dat hun land problemen kan overwinnen door met een vlag te staan zwaaien en korte-termijn winst na te streven.
Dit, terwijl ze hun lokale economie laten uitverkopen door neo-liberalen en corrupte conservatieven die om het even wat beloven aan de gezinnen.
Ze staan bijvoorbeeld geen ogenblik stil bij het feit dat hun eigen bedrijven en infrastructuur die hun voorouders hebben opgebouwd allemaal in buitenlandse handen zijn, meer nog: dat ze nu zèlf moeten betalen om al deze mooie dingen te mogen gebruiken van deze firma’s en holdings. Maar dat is allemaal blijkbaar geen probleem. Ze stemmen er zelfs mee in dat onze ex-premier (Verhofstadt) na 8 jaar uitverkoop te hebben gehouden aan het grootkapitaal, meteen een plekje krijgt bij een van de grootste pensioenfondsen van Nederland. Dit overigens eigenaar zijn van half België ondertussen dankzij toedoen van deze zelfde blauwe premier. Denk daar maar aan wanneer u nog eens lekker gaat shoppeeèèh in het Wijnegem Shopping Center, want dat is gebouwd met de gelden van zulke Nederlandse roofbouw-pensioenfondsen. Schrijf Verhofstadt een dankbriefje en geef je centen maar uit… maakt toch niet meer uit in deze mooie globale economie niet?

We zijn waarschijnlijk het enige land ter wereld dat zichzelf uitverkoopt en tegelijk alleen maar politieke partijen bezit die allemaal voor een sterker imago voor dazelfde land opkomen. De ultieme schinheiligheid: aan de ende kant roepen dat Vlaanderen recht heeft op vanalles en nog wat, en aan de andere kant deals maken met buitenlandse firma’s om ons bezit, patrimonium en zelfs gronden over te nemen.
Een sterker Vlaanderen zeg maar, waar je bij Nederlanders verzekeringen afsluit, drank koopt bij een Franse supermarkt en Internet- en TV aansluitingen neemt bij Amerikanen.
Maar de Vlààmingen; ze blijven zingen en met vlaggen zwaaien en roepen dat ze ons niet zullen temmen. Het is een farce, een clownerie die ze blijkbaar zelf geloven maar waar toekomstige generaties totaal geen boodschap aan gaan hebben. De strijd is immers gestreden jongens. Of jullie het nu willen of niet, Vlaanderen is hooguit een uithangbord dat moet doen verkopen, een kleine groene dunne schil rond een rotte appel in de boom van Europa.

Een mooi voorbeeld hiervan is trouwens dezelfde polemiek over de Raad van Europa-afgevaardigden die ons land op de vingers tikten.
Opeens is de anders zo op de handen gedragen Europese gedachte iets vies. Meteen springen her en der de Vlaggenzwaaiers op die bij hoog en bij laag beweren dat deze mensen niet democratisch zijn, oneerlijke beslissingen nemen en vooral ridicuul zijn. Nog een mooi Vlaams kenmerk trouwens: wanneer onze politici het niet meer aankunnen doen ze dat wel vaker: de persoon die kritiek gaf besmeuren en ridiculiseren, als ware ze een stelletje kabouters en nietsnutten.
Mag ik de heren Vlaggenzwaaiers erop wijzen dat deze bende “kabouters en nietsnutten” van de RvE een voortvloeisel zijn van onze onvoorwaardelijke steun aan de Europese unie? Dat de instituten die we , zelfs zonder daar een referendum over te krijgen ten tijde van Deheane, hebben aanvaard ons niet alleen handen vol geld kosten en ons tegenwerken als staat? Deze bommen geld worden blijkbaar aangewend om een stelletje zogenaamde kabouters en nietsnutten te vergoeden (ik vraag me af in welke dure restaurants ze op onze kosten zijn gaan eten in deze fascistische staat).

Ik heb gelijkaardige kritiek niet gehoord wanneer er Vlaamse delegaties ‘kabouters’ in andere landen zoals Servië zich kwamen bemoeien. Al evenmin hoor ik verder enige anti-Europese standpunten van de Vlaggenzwaaiers wanneer het gaat over onze EU economie. Nochtans is de EU een van de grootste schuldigen wanneer het aankomt op economisch wanbeleid. Ze hebben de vrij markt hier vertaald in een pseudo particratie waarbij enkele grote sectoren, gefinancierd door de belastingsgelden worden opgegeten door enkele grote firma’s. Toevallig de firma’s waar onze politici naar de top van verhuizen eens ze hun ambtstermijn hebben afgewerkt.
Zo zien we maar. Europa is een streefdoel, een politieke slokkop die ons in de strot is geramd door de corrupte conservatieven en Vlaggenzwaaiers. De enige keer dat we eens tegenwind horen komen van deze mensen is wanneer ze zelf slechte punten krijgen van dit instituut.

Waarschijnlijk trekken ze zich het niet eens aan, en zijn ze ondertussen een zoveelste 11-juli viering aan het voorbereiden. Waar ze, op een achtergrond van Vlaamse zangers die op de Grote Markt in Antwerpen door slecht ingestelde microfoons klassiekers liggen te kweelen, interviews geven over hoezeer Vlaanderen toch een bloeiende regio is met zoveel kansen. Niets is minder waar. We zakken weg in de modder, al zwaaiend, zingend en gelovend in mensen die het niet waard zijn en ons uitverkopen waar we bij staan.

Royalty-fuzz

Vandaag kon je geen krant openslaan of geen webpage met nieuws bezoeken zonder dat de nazaten van onze koninklijke familie je dom in het gezicht staarden.

Dat men niet meteen weet wat te spelen op TV is duidelijk, gezien de eindeloze herhalingen van lang vervlogen programma’s in bedenkelijke beeldkwaliteit uit de jaren stillekes. Ofwel zie je verouderde trage series en films, of wel zingende, dansende nitwits die “het willen maken” en terwijl de zender van zeer goedkoop entertainment voorzien.
Maar niets is zo goedkoop, makkelijk en vol van volksverlakkerij dan het volgen van zogenaamde “royalty”. Lees: de nazaten volgen van enkele Von Sachsen-coburgs die langzaam aan inteelt en lage hersencapaciteiten ten onder gaan, geld binnenrijven om niets te doen en vooral zich bemoeien met politieke zaken die qua irrelevantie hun gelijke vinden in de onbekwaamheid waarmee ze door de gekroonde hoofden worden behandeld. Dat, of ze trachten TGV’s in te halen met hun sportwagens om indruk te maken op mensen die ze uit het lokale horecaleven hebben opgesnord in Knokke-Zoute.

Deze Belgische koninklijke familie hangt me al de keel uit, zelf al van tijdens de regeerperiode van koning Boudewijn. De man was iets te sponzig voor deze samenleving, me dunkt.
Het wordt alleen maar erger en erger. Boudewijn kweekte tenminste niet voort zoals Filip en Mathilde.
Dit koppel, dat alleen al omwille van hun over-wollig voorkomen en stuntelig gedoe sympathiek en “typisch Belgisch” wordt bevonden door de TV-kijkers, doen blijkbaar niets anders dan zwaaien naar de camera, lachen en vooral kindjes maken.
Dat laatste is danook een enorme trend tegenwoordig… een mooi net gezin, waarbij er maar kindjes worden gemaakt aan de lopende band.

In dit laatste zijn Filip en Mathilde blijkbaar heel goed, aangezien ze al vier keer een baby hebben voortgebracht, indien ik de tel niet kwijt ben geraakt.
Dit brengt me bij de echte reden van mijn anti-monarchie houding: de al te fluffy en perfecte uitstraling die ze willen hebben t.o.v de media en het grote publiek.

Ik geloof heel die bende niet. Ik geloof namelijk niet dat ze zo’n nette gezinnen zijn. Meer nog, het maken van zo veel kindjes (vier mag op’t randje van het criminele genoemd worden in deze wereld vind ik persoonlijk) is eerder een soort van gimmick geworden, het is allemaal “OK” wat ze doen omdat de prinses af en toe een kindje uitplopt en dan op de cover van alle boekjes staat.
Prinses is trouwens een stomme titel die me eerder doet denken aan sprookjes en rijkelijke witte poedels die net naar de coiffeur zijn gebracht door een oude tante met purper haar en een beige cadillac met chauffeur, maar ok.
Het mens is ook maar een “boerenmieke” die toevallig een rijke papa heeft met veel invloed, en die daardoor aan het leven als kassierster in de lokale Alvo supermarkt is ontsnapt, of erger: hondenkapsalon Mathilde, whatever fits.

Neem eender welk mens van haar leeftijd van de straat, geef ze genoeg geld en een beetje assistenten en je kan haar evengoed voor “royalty” laten doorgaan. Meer nog, het is een schande te noemen dat het kindje krijgen om het jaar bij dat mens steeds de voorpagina’s haalt van alle kranten terwijl er eigenlijk geen FUCK nieuwswaarde aan is. Wat is de relevantie hiervan? Niks, nul komma nul,… er zijn geen gevolgen, er zijn geen maatschappelijke veranderingen of relevantie geen onontbeerlijke info, niks… Men kan evengoed het aantal katten in de tuin van Jean-Marie Pfaff gaan tellen en in een aparte TV serie laten opdraven (zou niet eens zo’n slecht idee zijn denk ik; ik zou kijken als ze er funky stemmetjes over zetten).

Wat me nog het meeste stoort zijn al die kwezels in landelijke gemeenten die daar dan bij de kapper over bezig zijn alsof ze moeten opkijken naar onze “prinses” (woef woef). Ze doen hun haar hetzelfde, ze maken dezelfde geldzuchtige lach en ze kleden zich eveneens als een kwezelige bomma (da’s daar in bij onze “Royals” en entourage).

Dat een land als het onze (waar men in sneltempo de economie uitverkoopt aan de buurlanden en de mensen met steeds meer stress te kampen hebben) met zulke zaken bezig is, en dat soort personencultus opgedrongen krijgt via de media is tergend.
Het is nu alleen wachten tot er eindelijk actie wordt ondernomen en deze bende zakkenwassers, al dan niet met geweld, verbannen wordt naar oorden waar de politiek van een personencultus nog hoog in het vaandel wordt gevoerd.
Wat een onzin. Weg ermee.

PS: Jammer dat ik met deze politieke mening op dezelfde lijn zit dan sommige extremere partijen in dit land, maar het is dan maar zo.

Koning, Keizer, Admiraal, zeiken doen ze allemaal…

Ok, ik heb het hiet al gehad over hoezeer ik heel het BHV-verhaal totaal crappy vond.
Ik wilde er niet veel meer over zeggen.
TOT de Koning der Belgen Albert II op het toneel verscheen met een hoge hoed en een goochelaarspakje aan deze week. Komaan….
Even uitleggen, ik ben iemand die bij de intrede van een nieuwe vorst of prinsenpaar steevast op post is om “vive la république” te komen roepen, alleen al om ambetant te doen en de herinnering aan de jaren 90 levendig te hoduen.

Onnodig te zeggen dat ik zelf een tegenstander ben van eender welke vorm van adelijke titels. Waaarom?
Omdat niemand een voorrecht dient te krijgen omdat hij/zij ‘een beetgke frans spreek en het naam med een krote D en een krote V worde keskreven’.
Met andere woorden: het is niet omdat je uit een rijke/adelijke/Franstalige achtergrond erop nahoudende familie komt, dat je daarom meer of minder waard bent dan iemand anders.
Ik ben er me terdege van bewust dat niet elke adelelijke spruit met een coupe rosé Champagne in een tent het feest van de Franstaligen bijwoont op het strand van Knokke Zoute, maar diegenen die dat wel doen verdienen niet al te veel respect omwille van diezelfde titels vind ik.
Dat ze zich misschien eerst eens nuttig maken, of iets bewijzen, niet? Kortzichtig misschien, maar dat zijn die mensen zelf ook wanneer ze in een Ferrari een TGV proberen bij te houden om hun vriendinnetjes te imponeren (mooie smoking Thibaut!-:.

In ieder geval, het opperhoofd van deze bende net-nog-de-Franse-revolutie-ontkomen-leeghoofden, onze eigenste Albert II heeft een taak te vervullen als Koning de Belgen.
Dit betekend ons land besturen en toekijken hoe de democratie speelt op een liefst onpartijdige manier.
Die onpartijdigheid is al altijd een lachertje geweest uiteraard, aangezien wijlen Boudewijn er al een rare voorkeur op nahield om steeds een CVP’er aan te duiden als formateur, maar kom. Het was de man gegund, als ge getrouwd bent met een non met een dode kangeroe op haar hoofd, kan je maar beter je land zo Christelijk mogenlijk proberen te laten besturen door de bende zakkenwassers die het schatplichtig is.

Terug naar onze Albert. De man in kwestie zou beter onpartijdig blijven, in plaats van zich openlijk voor de kar te laten spannen van een aantal politici die nog geen hooiwagen zouden kunnen besturen, laat staan een complex land als België.
Goed dat de koning de formateur uit de nood wil helpen uiteraard, maar het is niet nodig. Daar dient decmocratie nu eenmaal voor. Wanneer er 800 000 mensen op een totale nitwit willen stemmen die openlijk zweterige pinten drinkt op TV terwijl hij one-liners uitroept op een feest waar vlaggenzwaaien de hoofdbezigheid is, dan doen ze dat maar. Het volk stemt, en krijgt de leiders die het verdient niet?
Dat de man dan geen regering gevormd krijgt is dan maar zo. De koning moet zich daar niet mee bemoeien, hooguit een beetje begeleiden of een protocolair praatje maken.
Maar hij gaat verder.
Albert II haalde een selectie parijvoorzitters naar zijn paleis deze week, om dan een heleboel VERTEGENWOORDIGERS van het volk te vergeten.
Sorry, maar wanneer je als koning dan tòch de kapitale fout maakt om aan partij-politiek te doen, probeer dan op zijn minst de act een beetje geloofwaardig te houden.
Dat doe je door iedereen die verkozen werd te horen. Daar horen ook minder graag geziene gasten bij waarschijnlijk (om maar te zwijgen van de ijskast die weer leeggezopen achterblijft), maar daar hou je de illusie wel mee hoog die al die brave stemmende Belgen zo belangrijk vinden: de illusie dat ze niet voor de hond zijn kloten zijn gaan stemmen. Anders zijn ze voor niks helemaal gaan aanschuiven, en dat kan niet hé.

Democratie is al totale fake voor mijn part, maar dit gaat echt te ver.
Wanneer ik op mijnheer of mevrouw X hebt gestemd, dan zie ik graag dat deze als mijn vertegenwoordiger wordt meegeteld, mee uitgenodigd om aan de tafel te gaan zitten, mee mag praten.
Ook al weet ik dat niet al die vertegenwoordigers even veel te zeggen hebben, of zelfs maar enige visie kunnen naar voren brengen, DAN NOG moet je ze tenminste uitnodigen en een kans geven.
Wanneer ik verjaar nodig ik ook mensen uit die ik liever niet zie komen hoor… en die mensen krijgen een uitnodiging. Ik wèèt dat ze die zullen weigeren. Da’s beleefdheid, da’s rekening houden met elkaar. Iets dat zeker in een democratie belangerijk is. Heel soms daagt er dan zo iemand op. Soms ben je dan nog aangenaam verrast over hun gedrag ook. Wie weet.

De koning zou beter iedereen horen, of nog beter: zijn handen af houden van heel dit spektakel.
Ik stel me trouwens ernstige vragen bij het volgende: stel dat Vlaanderen echt onafhankelijk wordt, willen we dan dat dit soort politici ons kleine kleine nieuwe niemandallandje besturen?
Politici die zelfs het niet kunnen nalaten met modder te gooien naar elkaar in de pers terwijl de toestand zo erg is?

Ik geloof niet in die mensen, ik geloof niet in hun “beter” bestuur. Want het zijn nog altijd dezelfde mensen die voor een bruine enveloppe een hele stad vol waardeloos straatmeubilair zetten of militaire contracten afsluiten waar meer geld aan de vingers blijft kleven dan wat anders, en vooral nooit inzien dat we in een gerontocratie leven.
Beter bestuur hebben we nog steeds niet gezien, en ik denk dat het daar ook zal bij blijven. Misschien komt er nog wat goeds uit wanneer Leterme in zijn val ook in een keer het hele koningshuis meesleurt. Dan zijn we op z’n minst al van al die snertprogramma’s af over ‘royalties’ op TV.