woont en werkt in…

Het is al jaren een droom van mij om te kunnen werken en wonen in dezelfde stad of streek. Een totale illusie, zo blijkt.  In Antwerpen (die zogenaamde wereldstad) is het zo erg gesteld dat je momenteel geen jobs kan vinden in mijn sector die voldoen aan een paar minimale eisen.  (Een normaal loon, voldoende middellen om je taak te kunnen uitvoeren, plaats van tewerkstelling Antwerpen en omgeving, financiëel gezonde firma).
Voorlopig is het zo dat je als Antwerpenaar naar Mechelen, Zuidelijk Brussel of verderop naar Leuven, Gent of zelfs Wallonië moet rijden om nog een job te vinden die in de technische sector ligt.
Wanneer ik zo om me heen kijk, zie ik ook iedereen die in deze sector werkt ofwel de dagelijkse files trotseren op pakweg in Evere, Schaarbeek of Leuven te gaan werken.  Het kan toch niet zijn dat er in een stad van om en bij het half miljoen inwoners geen IT/ICT jobs te vinden zijn? 
Misschien kijk ik op de verkeerde plaatsen (en samen met mij zowat alle interimbureaus) ofwel is dit een service-stad aan’t worden. Waar er nog wel broodjeszaken en auto-garages zijn, maar waar er verder niks ontwikkeling, R&D of technische ondersteuning aanwezig is.
Wanneer je in de onmiddellijke omgeving naar alle jobs en openstaande vacatures zoekt zie je ook alleen maar verkopers voor winkeltjes staan of leerkrachten dwarsfluit en van die dingen….  hier en daar eens een zogenaamde heldesk job, maar deze is dan al snel ontmaskerd als het lezen van scripts naar pissed-off klanten, of iets waar de echte plaats van tewerkstelling ver weg ligt in een andere provincie.

Wat is er mis met een satelietkantoor oprichten in een provincie zoals Antwerpen?
Een groot bedrijf dat zich in Brussel vestigt (uit prestige meestal), kan zich toch perfect een satelietkantoor veroorloven in de provincies waar het haar volk vandaan haalt? 
Dit lost een hele reeks problemen op; reistijden, een makkelijkere rekrutering (ja, natuurlijk moet u niet naar Brussel rijden elke dag, we hebben een sattelietkantoor dichtbij huis), minder verzuurde mensen en een positieve impact op het milieu. 
Maar blijkbaar is daar geen geld voor, …

Ik zoek verder, maar Antwerpen lijkt me meer en meer een vacaturewoestijn te worden, waar je blij mag zijn wanneer je als ICT’er nog een baan vindt bij een broodjeszaak om smoskes met kaas en hesp te smeren voor de mensen die snel voor ze naar Brussel rijden nog een klef baguette komen halen voor ‘s middags.

In ieder geval, wanneer u in de IT/ICT branche werk hebt voor me (je weet nooit moesten er werkgevers meelezen), in Antwerpen werkzaam bent en me een normaal loon kan geven (meer dan mijn uitkering), dan mag u me steeds mailen op het e-mail address hier rechts. Ik kom me graag even voorstellen en het nodige doen om u te overtuigen van mijn kunnen.
Proof me wrong 🙂


Gepubliceerd via http://dagboekvaneendopper.blogspot.com/

Nep-vacatures

Iets waar elke sollicitant instant het vliegende schijt van krijgt is een nep-vacature.
U weet wel, zo’n bedrijf dat in ware jaren-90 stijl enige reclame wil maken voor zichzelf en dan maar continue op alle mogelijke websites en jobblaadjes advertenties plaatst.
Wanneer je op zulke job aanbiedingen in gaat ben je 100% zeker je tijd aan het verdoen.
Je kan nog beter gewoon stripverhalen zitten lezen terwijl je thuis op de zetel ligt, want van zulke aanbiedingen komt er niets in huis.
Deze bedrijven zijn specialist om zich “in the picture” te houden, voor het geval ze toch ooit eens ècht kandidaten nodig hebben. De bedoeling is dus om zichzelf een imago te geven van een leader in hun sector, een bedrijf dat innovatief is en groeit en dus continu volk nodig lijkt te hebben.

In werkelijkheid hebben ze niet eens een werkbaar budget om een interim-job in te lossen.
Na vier zulke “sollicitaties” merk je het wel, deze bedrijven schuiven van hun afdankertjes (koffie in de hand) naar voren om een kwartier of ietsje langer de sollicitant aan de praat te houden.
Waarna er meestal een afwijzend iets wordt gezegd.
Laatste keer dat ik dit meemaakte heb ik ook op de man af gevraagd wat er precies aan de hand was.
Ik kwam op een job aanbieding af, maar kreeg prompt te horen dat deze job niet bestond, maar ze hadden wel zogezegd iemand nodig voor een ‘licht andere omschrijving’. Het bleek danook over iets totaal anders te gaan. De man die ik voor me kreeg (een suf uit zijn ogen kijkende hippie die te hippe kleren droeg in opdracht van zijn vrouw) gaf uiteindelijk toe dat hij in zijn deperatement geen budget had.
Op de vraag waarom hij me dan een half uur uit aan het horen was geweest, antwoordde hij dat dat moest van zijn baas. Waarna de figuur me naar de deur bracht en verder slofte.

Een goede raad aan iedereen die solliciteert: wanneer je merkt dat je niet EXACT over de job waar je op af kwam praat, maar over iets anders, corrigeer dan de sollicitatie-afnemer meteen.
Wanneer men hier negatief op reageert, sta dan op en wandel weg (en ga thuis oude stripboeken lezen).
Het is niet de moeite, en moest het toch zo zijn dat je zou een job krijgen daar, stel jezelf dan de vraag of je gelukkig zou zijn op een bedrijf waar men zelfs met sollicitaties nogal losjes opgaat.
Ervaring leerde me dat zulke bedrijven hun eigen personeel ook graag en makkelijk in de zak zetten op allerlei manieren.
Vooral in de IT en ICT sector is het schering en inslag om bijvoorbeeld een “blabla specialist” te vragen en dan uiteindelijke wannee je je aanbiedt te vragen of de man een printe zou kunnen in het stopcontact steken.
Zulke firma’s zijn geen minuut van je tijd waard.


Gepubliceerd via http://dagboekvaneendopper.blogspot.com/