Categorie: propaganda

De neo-provo’s

Een krantenverbranding in 2010 op de Groenplaats in Antwerpen (link), werd destijds nogal lacherig weggewuifd.
Hoe kon het ook anders, de extreem katholieke, roestbruine-conservatieve zijde van Vlaams Belang had het toen meer dan gehad met de oneerlijke media. Iets waar eigenlijk niemand veel om gaf en een kleine, marginale minderheid vertegenwoordigde.

Onder leiding van Alexandra Colen, die intussen in de obscuriteit verdween, werden de grotere kranten (op het Laatste Nieuws na 🙂 aangevallen als zijnde “te links” of “te betweterig”.

In de 9 jaar die daar op volgden is er eigenlijk een vrij grote verschuiving geweest in ons medialandschap. De Persgroep heeft zowat elke grote krant in handen, gebruik van fora en sociale media maakte een stijle opmars en de abonnementen op de papieren versies van al die kranten en magazines ging tegelijk achteruit. Tegelijk zagen we vele journalisten min of meer in hun schelp kruipen of ander oorden (politiek, bedrijfswereld, werkloosheid…) opzoeken, meestal uit pure ellende.

Niet toevallig, viel deze eerste aanval op onze media, samen met de opgang van onder meer Facebook. Voor de pioniers onder ons, tegen 2010, na een 3 jaar min of meer “in de woestijn” te zitten posten, kwam opeens iedereen en z’n moeder op FB. Wat een groot effect begon te hebben over hoe we om gingen met nieuws.

Deze vorm van communicatie kwam opeens ook binnen bij mensen die laat ons zeggen, een andere wereld zagen opengaan. Opeens kon men, ook op twitter en via fb, redelijk anoniem elkaars opmerkingen en politieke nieuwtjes lezen, maar evenzeer valse info gevoed krijgen. Dat kon al heel lang daar voor, maar daar was dan meer technische kennis en tijd voor nodig dan de gemiddelde huisvrouw of baby-boomer kon en wou investeren. Nu was het gewoon in-your-face, direct op de laptop en later tablet.

De “info bubbels” die stilaan ontstonden hier door, werden veelal een weerspiegeling van de kleine richting die men al uit ging. Wie al “rechtse” info volgde, of nogal gevoelsmedia opvolgde zoals het Laatste Nieuws, kreeg NOG meer van die troep te verduren. De mensen die in andere media bubbels vast zaten eveneens.
De overname van vale kranten en de verarming in de diversiteit en vooral intensiteit van de journalistiek, veroorzaakte vooral dat de mensen die voorheen twee kranten lazen om twee visies te krijgen, alleen nog dat idee mee kregen, niks meer.

De gevoelens tegen de mainstream media werden hierdoor nog aangewakkerd. Niet alleen kregen we vaak zeer oppervlakkig nieuws (zowel VTM als VRT, zij het in iets mindere mate) zijn hier even schuldig aan. Enige achtergrond info of iets uitleggen dat economisch of wetenschappelijk onderbouwd diende te worden, werd stilaan vervangen door een “talking head”. Een BV of politicus (of beide) die dan zijn of haar mèning gaf over een feit.
Het feit zelf werd nog nauwelijks uitgelegd, uitgeklaard or opgevolgd.
Een mooi voorbeeld hier van (los van de politiek) was bitcoin, waar pas na 6-7 jaar volledig stilzwijgen, men in een keer aan de TV-kijkers die van niks wisten, moest gaan uitleggen (liefst in 2 min.) wat het precies was en waarom het opeens zo’n opgang maakte. Een zelfde fenomeen zien we bij andere items, waar men er pas iets over zegt wanneer men niet anders kan, en wanner de massa TV kijkers het ook mogen weten.
Nieuws loopt hier soms dagen, tot weken achter. (voorbeelden te over).

Eens het item niet meer genoeg eyeballs of clicks krijgt, wordt er ook nul aandacht aan besteed. Waarom zou men ook, enkel de korte termijn telt, een opvolging van een nieuwsfeit wordt nauwelijks nodig geacht. Wat er met zaken als #Panamapapers #VWgate of #Landinvest verder gebeurde, kon enkele weken later niemand bij de redacties iets schelen. Je zou voor minder kranten gaan opbranden op de Groenplaats.

Geen wonder dat de meer extreme visies, samenzweringshufters, leugenaars, nep-wetenschappers, frenologie-aanhangers en platte smeerlappen hun gading vonden in deze omgeving.

Wanneer er meer en meer mensen hun main stream media niet meer serieus kunnen nemen, en door hebben dat niet alles even relevant is, is er des te meer ruimte in die markt voor andere zaken. Dit gat kan makkelijk opgevuld worden, er is youtube, fora, fb, ….

We zien een kleine voorloper van wat er hier komt, gebeuren in de VS op dat gebied. Waar men een zelfde evolutie meemaakte, en waar de volgers van allerlei conspiracy-nieuwtjes en andere zever, stilaan volledige afgesloten zijn van echt nieuws en echte info. Hun bubbels zijn zelfs ecosystemen geworden. Waarna er in recentere jaren dan weer terug een tegenbeweging kwam, waarbij men bij bepaalde kranten dan weer net zo objectief mogelijk te werk ging, … de bubbels bleven echter bestaan.
Niet omdat hun traditionele zenders niet bekeken worden of de kranten niet meer gelezen worden, maar eerder omdat iedereen mee doet naar de race-to-the-bottom.

Zelf een boek vastnemen die door een respectabel iemand werd geschreven met de nodige onderzoeken en redactie er bij, komt in deze mensen ook niet op (er staan nochtans bibliotheken vol met nuttige info). Zelf iets onderzoeken of effectief goede info opzoeken is ook niet besteed aan deze mensen (te weinig tijd, zogezegd, tijd die ze liever besteden aan het bekijken van pulpseries op Netflix (dezelfde 15 acteurs telkens met andere pruiken), of het lezen van de laatste nieuwtjes over hun reality-TV sterren.


Neo-Provo

Deze ‘humus’ aan plat, ongenuanceerd en vooral gevoels-gericht nieuws, laat uiteraard ook de meest ‘evil’ personen op ons los. De mensen die eigenlijk best een zwarte cape zouden dragen en een zwart masker en af en toe een duivelse lach zouden moeten laten horen, vermits ze buiten hun eigen ego en macht, weinig aan de wereld toevoegen.
Bij deze soort provocatie-hoeren (de neo-provo’s) gaat het vooral over in de media komen, geshared, geliked worden zodat ze met zo veel mogelijk zijn. Ze weten immers maar al te goed dat hun publiek continue het gif moet ingespoten krijgen, in het bubbeltje moet gehouden worden. De lidkaarten, de door ghostwriters geschreven flutboeken, de achterlijke nutteloze mars’en en bijeenkomsten, de petjes en de samenzang: het gaat allemaal over mensen bezig houden, in hun bubbel.
Het is het hedendaagse equivalent van een hoop volk die naar 10 om te Zien ging kijken elke week, en daarna dezelfde artiesten in elke parochiezaal en cultuurcentrum of dorpskermis aan’t werk wilden zien,… zolang je de mensen blijft vermaken en bezig hield, bleef je publiek krijgen en de meest monsterlijk slechte CD’s verkopen.

In de politiek is het niet anders, in de media ook niet, je blijft aan het rad draaien, tot er iemand door heeft dat het hen niets opbrengt of er andere prioriteiten komen.

De volksmenners hierachter zijn echter levensgevaarlijk. Ze hebben een voedingsbodem gevonden waar ze verdomd goed van weten dat na twee weken tot twee maanden, eender wat ze doen toch vergeten is en niet meer uitmaakt.
De mensen IN hun bubbel weten niet beter, en krijgen bijna dagelijks een nieuwe dosis.
De mensen UIT de bubbel moeten continu de zever, leugens, halve waarheden, pseudo-wetenschape en provocerende uitsprakgen slikken, die door een gevoelsmedia worden herhaald en herhaald.

De kranten (in’t bijzonder HLN) profiteren er mee van, want ze kunnen nog even door gaan met abonnementen en reclame te verkopen (welk zichzelf respecterend bedrijf wil daar trouwens nog op adverteren?).
De neo-provo’s zijn er ook goed mee, want hun bubbel wordt de boodschap meegegeven dat hun meningen en halve waarheden enige relevantie hebben. Men mààkt deze mensen relevant, het wekt gevoelens op (voor of tegen) en dat is wat ze willen, want het volgende interview wordt dan ook gelezen, gekocht, geklikt.
De volksmenners, de neo-provo’s, de booswichten zijn tegenwoordig overal te vinden, met hun fake smile, makkelijke one-liners en walgelijke wereldvisies, en men verdient er enkel en alleen aan omdat niet genoeg mensen er neen tegen zeggen.

Weet dat de gevoelsmedia enkel en alleen u boos wil laten worden, of u net “in” wilt laten voelen (afhankelijk van uw IQ en strekking).
Eens u dat ziet, kunnen de krantenkoppen en spektakel-artikels u niets meer zeggen, evenmin de interviews met mensen die niets te betekenen hebben buiten warme lucht produceren voor hun achterban.

U kan beginnen met een eenvoudig experiment:
– Begin al met die app van eender welke krant van uw smartphone af te gooien en haal VTM van je TV programmatie af.
– In een tweede fase kan je Facebook buiten gooien (sowieso een goed idee).
– Lees eens een boek van een professor of onderzoeker die een interessant onderwerp uit de economie, sociologie of geschiedenis uitploos. Liefst een boek dat effectief door een eindredactie van een echte uitgeverij is gegaan, en geen rommel uit eigen beheer van een of andere kwakkelaar.

Tracht in deze jungle van “nieuws” je eigen weg te vinden, weg van de roepers, de neo-provo’s en gevoelsmedia, want het is dringend nodig.

#boycottHLN

@kim0raku


De #Arbeidsdeal besteelt u

Op 24 juli 2018 kondigde de Belgische regering Michel, de zogenaamde arbeidsdeal aan, een onderdeel van hun historisch genoemde zomerakkoord.

NoDeal

Kris Peeters stelde het plan voor onder de naam #arbeidsdeal, hoewel het niet echt een deal kan genoemd worden aangezien een deal een akkoord is tussen twee betrokken partijen. In dit geval dus de werknemers en werklozen aan de ene kant, en de overheid aan de andere kant.
Ik zie echter geen akkoord, zelfs geen overleg tussen die twee. Er is dus iets opgelegd van bovenuit zonder meer, hoewel men het puur om PR-redenen het graag een “deal” noemt (taxatie-diefstal bekt niet echt lekker).

Men gaat er ook vanuit dat de bevolking via hun verkozenen oogluikend heeft toegestemd, vermits er niemand in deze regering de taak op zich neemt om de werknemer effectief te verdedigen, laat staan de werklozen, kan je niet van een deal spreken. In de verste verte niet.

Een privilege?

Wat ook meteen opviel zijn de verregaande afbouw en afbraak van RECHTEN die in het verleden werden opgebouwd door werknemers. Dit heeft niets met liberalisme, socialisme of welke links-of-rechts hokjesdenkerij dan ook te maken trouwens, los van eender welke visie die je het, kan je niet anders dan dit rechten te noemen die worden afgenomen.

Iedereen die mee betaalt en betaalde, aan ons sociaal zekerheidssysteem (met zin, of tegenzin, maakt niet uit) betaalde willens nillens mee aan een zogenaamde collectieve verzekering, die mensen steunt (of zou moeten steunen;) wanneer ze werkloos worden. Dit meestal in de vorm van een uitkering. (Ik ben het zelf niet eens met deze vorm, maar dat was nu eenmaal de realiteit).

Dit recht is voor iedereen hetzelfde : iedereen die werkte en dus bijdroeg (en zelfs mensen die niet bijdroegen!), hebben recht op een uitkering.
De rijke meneer in z’n villa, de armste OCMW klant die z’n job kwijt speelt, de werknemer van Carrefour, de schilder, de verkoper, de bediende… iedereen heeft daar recht op mits het in orde brengen van de nodige administratie, zoals ingeschreven zijn bij VDAB enz…  Op zich betalen we er dus voor mee.

Dit is dus per definitie gèèn privilege!
Aangezien een privilege iets is waar je niet meteen iets voor deed, en als voordeel krijgt tegenover de meerderheid van de anderen. Toch noemt Cd&V, en vooral N-Va het zo. Omdat een recht afbouwen, een beetje gevoeliger ligt, dan een privilege.
Maar men liegt hier, of speelt op z’n minst met woorden.

Los van uw mening over werkloosheid, of je nu vindt dat mensen te veel, te weinig, moeten krijgen of heel het systeem op zich overbodig is (zoals ik zelf vind dat het door een chartalistisch systeem moet vervangen worden), je kan niet ontkennen dat er hier met woorden wordt gespeeld.
Voornamelijk N-VA heeft hier meteen na het bekendmaken de nodige propaganda afgevuurd op sociale media, waar men het RECHT op werkloosheidsuitkering zelfs een “oud privilege” noemde (al een geluk dat het verkrijgen van over de 60 dagen vakantie voor parlementsleden en het op pensioen gaan op 55 jaar niet onder de noemer “oud privilege” valt uiteraard… evenmin het gezever over Catalonië waar ze blijkbaar mee mee bezig zijn daar, dan met hun eigen volk) nochtans past dat al pakken beter onder deze noemer dan het recht op uitkeringen die we allen hebben opgebouwd.

We leggen allemaal bij in een grote, grote pot van sociale zekerheid, waarbij we ook beroep kunnen doen op steun indien we pech hebben.
En dit wordt via de arbeidsdeal nu retro-actief gestolen of afgebouwd door de begov-partijen (MR, Cd&V, openVLD, N-VA) … wanneer je dus 20 jaar full-time een job hebt gedaan en belasting betaald hebt, en dan werkloos wordt (sluiting van een bedrijf bij voorbeeld) dan krijg je de eerste 6 maanden een iets hogere uitkering, waarna je pijlsnel (nog voor de sollicitatiebrieven die je stuurde worden beantwoord door bepaalde bedrijven!) terug zal vallen op een minimale uitkering, voor samenwonenden een 539 euro/maand ongeveer.
Een bedelaar op’t Astridplein verdient zelfs meer!!!
De excuses hier voor moet ik zelfs niet weten, er is geld genoeg voor straaljagers, festivals, grote immo-projecten en allerlei subsidies aan de grootste conglomeraten te over… maak me niet wijs dat er geen geld is om dit systeem in stand te houden, of op een eerlijke manier aan te passen naar de toekomst toe wanneer het toch niet haalbaar zou zijn.

We hebben immers dik BETAALD voor deze verzekering, met 57% taxatiegraad!

oplossingen

Er zijn dus twee oplossingen voor dit probleem, wil je je eigen bevolking niet bestelen als politieker.

oplossing 1 : schadeloos stellen

Wanneer een concert niet doorgaat, krijg je je ticket terugbetaald.

Wanneer je een bijdrage aan een sociaal zekerheidssysteem hebt betaald, maar dat systeem kan/wil je niet uitbetalen zoals je verwachtte, dan zou dat systeem je schadeloos moeten stellen.
De bijdragen die je over alle voorbije jaren leverde (vanaf eerste dag werk) moeten terugbetaald worden, met aanpassing naar interesten en verloren opbrengsten op gemiddelde belegging (7% per jaar, compounding :).

Daarbij zou dus een werknemer die 20 jaar heeft bijgedragen een flink bedrag teruggestort krijgen!
Waarna deze persoon inderdaad minder recht op z’n uitkering heeft.
Maar niet zoals nu: volle pot laten betalen, en dan niks (of weinig) teruggeven.


oplossing 2: uitfaseren

Een tweede oplossing kan het uitfaseren zijn, waarbij je twee systemen invoert: de huidige “nieuwe” werknemers worden allemaal op het nieuwe systeem gezet vanaf hun eerste werkdag.

Zo zouden de “klassieke werknemers” (in het oude systeem blijven met de huidige rechten van voor 2011, omdat er met dit systeem al voor 2018 geknoeid werd door  “liberaal” Alexander de Croo, in een voorgaande “linkse” *kuch kuch* regering.)

Op deze manier gaan “nieuwe” werknemers, in het nieuwe systeem, minder belasting betalen aangezien ze niet meer moeten bijdragen voor het klassieke systeem.
En gaan de klassieke WNs geen bijdragen, rechten of uitkeringen verliezen, maar toch nog evenveel tax blijven betalen.

Wat de regering nu doet, is de “worst of both worlds” :
– evenveel blijven betalen
– minder rechten krijgen
– minder uitkering krijgen
– geen terugwerkende kracht

Meer dan dop

Het sociale systeem wordt ook op andere vlakken afgebroken of met opzet schaakmat gezet door de Begov-partijen: de dwangarbeid die men van plan is in te voeren voor oudere werklozen bij voorbeeld is ook een flinke “dank u” voor wie een hele carrière braafjes ja knikte en werkte.
Wie vroeger op brugpensioen werd gestuurd, kan in dezelfde omstandigheden nu, rekenen op een zeer asociale houding tegenover oudere werknemers (ze worden haast als criminelen aanzien en moeten nog net niet in een chain-gang de straat schoon gaan vegen). Wanneer je dus te maken kreeg met een faillissement of sluiting, krijg je geen thank you, maar een f*** you van onze staat. Meer nog, het geld wordt niet verhaald op de eigenaars van die zaak of de aandeelhouders, maar op de ex-werknemer! Dit is de omgekeerde wereld,… wanneer je vaak maanden niet werd uitbetaald in een falende firma, krijg je na 3 jaar je ontslagvergoeding via het fonds voor sluiting van onderneming, intussen zet men je aan het werk aan 1 euro/uur en wordt je als een crimineel behandeld. De ex-eigenaar kan intussen in z’n hangmat verder cocktails drinken en z’n volgende zaak laten failliet draaien. De winsten steken toch in Panama intussen. De werknemer zal wel een 2de keer betalen. Want dit is Vlaanderen onder N-Va bewind.

Meer nog, je wordt GEDWONGEN om te investeren: zo moet men een deel van de ontslagvergoeding (wat dus het geld is waar je RECHT op hebt/had) gebruiken om een zogenaamde opleiding te kopen bij een louche parasitaire outplacement-firma.

Outplacement is niets anders dan budget omzetten in aanwezigheidslijsten.

Wie ooit van nabij met deze bedrijven in aanraking kwam, weet dat ze niets doen dan je aanwezigheid noteren en een louche firma uitbaten. Dit is GEEN steun, geen hulp, enkel een manier om uw geld (want dat is het!) om te zetten in de winsten van outplacement bedrijven (u mag twee keer raden waar de raden van bestuur van zulke firma’s mee vol zitten… jazeker).

Hoe kan het in een vrije markt trouwens verplicht worden om mensen met hun geld een “investering” te laten doen? Het is geen investering ten eerste, aangezien je geen kennis, nog meerwaarde, noch geld terug krijgt van zulke firma’s. Je kan evengoed je ontslagvergoeding meteen op de rekening van een openvld’er storten eigenlijk, dat zou veel moeite besparen.

Daarbij, wanneer je deze theorie bekijkt, zou de staat iemand met een ontslagpremie evengoed kunnen dwingen om te “investeren” in krasloten, of kratten wijn, of waarom niet: domme boeken van politici. Waar haalt men het lef vandaan om iemand die werkte, en een ontslagvergoeding krijgt, te dwingen eender wat te kopen?! Dit is zelfs onwettelijk denk ik.

En zo zijn er nog vele maatregelen die niet kloppen….

U wordt bestolen, of u nu zichzelf links, rechts of partijloos of wat dan ook noemt: allemaal droegen we bij, en allemaal worden we bestolen en dan durft de N-VA top dit nog een “oud privilege” noemen!

Wie dit toelaat, wie dit mee goedkeurt, wie hier stil over blijft of zijn of haar stemgedrag er niet naar aanpast heeft blijkbaar graag het gevoel van bestolen te worden, we weten dat velen dat graag hebben, en het dan nog op een ander steken ook. …

Vlaanderen wordt leeggestolen…door de mensen die zich nationalist noemen, liberaal noemen en het sociale gelaat noemen van deze regering.

#arbeidsdeal = no deal

 

kimoraku

 

 

De 5 boeken die het leven van Kim0raku veranderd hebben

De VRT pakt graag uit met eender welke B, C of D-list “celebrity” BV even te laten uitleggen welke 5 boeken zogenaamd hun leven veranderd hebben.
Ik vind het nogal straf dat bekende mensen een podium hier voor krijgen, … ik zou het begrijpen moest er een belangrijk iemand, die effectief iets groots heeft verwezenlijkt, een toelichting geven en wijzen naar een bepaald boek dat hem of haar heeft geïnspireerd.
Wanneer je dan als krant de link tussen de verwezenlijking en het boek zou duiden, kan dat nog iets interessants opleveren, … misschien was dat de oorspronkelijke opzet.

Dit concept is echter zo sterk verwaterd dat je iemand die nauwelijks iets heeft voortgebracht dan gaat zitten opscheppen over welke boeken ze zoal hebben zien passeren in de boeken top-10 de laatste paar jaar en dan krampachtig een link trachten te maken met hun eigen persoontje en zogenaamde prestaties, als daar zijn: afvallen, meedoen aan domme spelletjes, aan bankzitter zijn bij een politieke partij of het dragen van korte rokjes op een podium terwijl er een slechte mixtape speelt.

Waarom geen tegenbeweging beginnen dacht ik? Iederèèn’s boeken-die-ons-leven-veranderden is gewoonlijk interessanter dan wat deze BV’s allemaal hebben gelezen.  Ikzelf ben een nobody, een luie blogger, 10+ jaar aanwezig in verschillende vormen op twitter en mislukt schrijver (want ik kom niet op TV hé). Mijn prestaties zijn vooral: afvallen, en een podcast maken …. 🙂

Dus hierbij de komende dagen mijn #5boekenvaniedereen

–

Boek nr 5.

“Propaganda” – Eduard Bernays

De meest gehate man ooit, waar niemand bij het brede publiek ooit van hoorde, E. Bernays.
Niet alleen een fascinerend iemand, maar de grondlegger van zowat alle soorten moderne campagnes en PR. Zijn boek Propaganda legt uit wat de term precies inhoudt voor hem en hoe hij het tot zijn product trachtte te maken, alsook hoezeer hij probeerde de term terug in een minder negatieve licht te plaatsen (wat nooit is gelukt). Dit boek geeft de originele tekst uit 1938 met de nodige duiding en uitleg, en is een must-read voor zowat iedereen, ook buiten marketing, politiek of productie. Wanneer je deze persoon niet kent, geeft het meteen ook een mooi beeld over de ‘tweede laag’ die onder vele campagnes speelt. De gelijkenissen met wat we in de Vlaamse politiek zien gebeuren de jongste 10 jaar, is louter toeval, ehem.
Dit boek was voor mij zeer belangrijk aangezien ik vele ideeën en bedoelingen wel door had, maar niet kon plaatsen. Toen ik voor het eerst over Eduard Bernays hoorde, begreep ik niet (en daarna vooral wèl) waarom men deze man op school nooit vernoemd heeft. Zijn naam zou even bekend moeten zijn dan de groten der aarde, want zijn impact is overal, en altijd aanwezig, wat niet van al te veel beroemdheden kan gezegd worden, hoe bekend hun naam ook moge wezen. Een must-read… punt uit.

Engelstalig
Paperback / e-book
september 2004
175 pagina’s
Stock Image
Edward Bernays

Published by Ig Publishing, United States (2004)

ISBN 10: 0970312598 ISBN 13: 9780970312594

Negatieve propaganda in Vlaanderen

Propaganda is een term die uit de vroege 17de eeuw stamt, en eigenlijk een vrij onschuldige vorm was om een order, wet, of basis-informatie aan de bevolking kenbaar te maken. Van basis-hygiëne richtlijnen tot het proberen voorkomen dat mensen te veel drinken tijdens een feest.

De wereld-oorlogen veranderden dit, propaganda, en bij uitbreiding dus PR zoals we het nu noemen, ging van een informatieve vorm van communicatie, met een sturende eigenschap, over naar een puur manipulatief iets. Waarbij een sfeer wordt geschapen, een wereldbeeld of maatschappijbeeld wordt opgehangen waar als natuurlijke conclusie uit volgt om een product of dienst aan te kopen. Op deze manier lijkt het ook de mensen hun eigen idee. Je moet hen niet vertellen dat ze een onafhankelijk Vlaanderen beter is, neen je kan hen een wereldbeeld ophangen waar dat de enige, natuurlijke conclusie is. En dan gaan ze je nog verdedigen ook, met de vlag in de hand.

Tot zover een klein stukje geschiedenis uit het boek ‘Propaganda’ van Eduard Bernays, de oppermeester van de propaganda, en een van meest kwaadaardige mensen die ooit leefden wanneer je het over puur platte commerce en negatief kapitalisme hebt, maar daarom niet minder geniaal.

Hij ging er van uit dat mensen een domme massa waren, die je eender welk verhaal kon voorschotelen dat eindigde met een aankoop, en men volgde gedwee. Van sigaretten tot juwelen, van auto’s tot vliegtuigvakanties, prijs het aan en men volgt omdat mensen een continue honger hebben naar het kopen en zich ‘verbeteren’.

Dit heeft ook te maken met wat we in Vlaanderen zien gebeuren momenteel.

De studiediensten van het N-VA/OpenVLD regime (ik reken ze tot één visie, één soort van besturen samen), hebben de boeken over propaganda goed gelezen, en ik moet toegeven, ze weten van aanpakken.

Niet alleen worden details goed uitgewerkt (zoals het verplichtte gebruik van bepaald Vlaams-leeuwtjes logo briefpapier, door kleine lokale organisaties, tot het zorgvuldig uitwerken van een bepaald imago en beeld voor de oppervlakkige actualiteit).
Iedere partij kan dit doen, maar N-VA/OpenVLD is hier nu eenmaal sterker in dan de rest om een of andere reden, ze weten waar men op welke knop moet duwen, men weet ook perfect dat de grote meerderheid van de mensen geen tijd hebben om alles uit te vlooien, boeken te lezen, zich voldoende te informeren of een genuanceerd beeld te vormen. Ik zelf heb dat probleem ook, … ik ga ze hier ook niet verketteren omdat er in deze partij(en) ook mensen zitten die effectief positieve dingen doen, ze zijn jammer genoeg een minderheid tussen de graaiers, betweters, roepers, en verkapte neo-liberalen en élitaristen.

De verzorging van het imago wordt vooral opgehangen aan de kapstok van de voorman Bart de Wever, die voor de volkse toon moet zorgen, en duidelijk het brein is achter de ideologie (wanneer je de 180° bochten die hij maakte eer niet bij rekent uiteraard, van tegenstander van geld naar conglomeraten als GDF-Suez dragen, tot verdediger van meer taxgeld voor deze zelfde firma bij voorbeeld).

De propaganda gaat echter verder: lokale verankering (lokale voetbalclubs tot kleine horeca en immo-baronniën), de pers (geen geheim dat De Persgroep nauwe banden heeft met N-Va vooral, en zelfs van hoofdzetel verhuist naar Antwerpen, en nauwelijks enige kritische journalistiek durft voeren naar politieke machthebbers), maar ook het onderwijs en de cultuur staan onder druk van hun PR.

Wat voor mij een stap te ver gaat.

De benoeming van een zeer rechts figuur als Mia Doornaert tot voorzitter van het Fonds voor de Letteren kadert hier ook in. Na de media, kan je op deze manier ook de cultuur en literatuur naar je hand zetten. Tracht als anarchistisch of links schrijven maar een subsidie te pakken te krijgen achtereen met Mia aan het roer.

Het onderwijs van’t zelfde: men gaat prioriteit leggen bij zaken die nul komma nul te maken hebben met mensen onderwijzen en kinderen iets bij te brengen voor hun latere stappen in de maatschappij.
De eindtermen bevatten het van buiten leren van zogenaamde volksliederen (een nep-terminologie trouwens, want het gaat over liederen die puur gemaakt zijn om een staat België en/of Vlaanderen als een soort entiteit die waarde heeft af te doen,… samen met de al even onnozele vlaggen.
Dit hoort niet in het onderwijs volgens mij. Dit heeft geen enkele waarde voor mensen in hun opvoeding,… leer hen liever een deel basis-economie, of budgetten opstellen voor een zaak of gezin, leer hen de werking van een centrale bank, leer hen hoe ze de administratie moet doen van een huishouden, leer hen wiskunde, talen, creativiteit…. in plaats van een stom lied.

Kimoraku

(geschreven op 14 juli 2018)