Autoradio

De autoradio is zowat het symbool van de werkende mens. De dagelijkse dosis irritante jingles, snelle stemmetjes en opgepofte liedjes die je tijdens het filerijden te horen krijgt zijn onze vorm van slaappillen. Ze verdoven je, laten je gewend worden aan de stroom van lawaaierige reclame en opdringerigheid.

Vanmorgen heb ik, puur als experiment, de radio op studio brussel gezet. De enige zender die ik in de wagen beluisterbaar vond (niet goed, maar beluisterbaar).
Nu ik al een dikke maand niet meer naar de radio heb geluisterd snap ik waarom ik meestal zo opgefucked op het werk aankwam.
Vooral de ongelofelijk belachelijke re-sampling van hun eigen stemmetjes in jingles met langgerekte beeps en riffs zijn gewoon iets dat nog overblijft uit de vrije radio periode van de jaren ’80.
Ik heb de boel uitgezet na een tiental minuten van lawaai en geschreeuw, zonder ook maar één keer een goed nummer te horen (en dan heb ik het nog niet over de gigantische bullshit van sommige dj’s om zichzelf interessant te proberen maken).

Een goede tip voor iedereen die nog werkt of naar werk zoekt: laat de radio uit. Indien je toch muziek wil horen, zet dan je favoriete CD’s eens op een mp3 speler ofzo. Het komt de innerlijke rust alleen maar ten goede.


Gepubliceerd via http://dagboekvaneendopper.blogspot.com/

Radio in Vlaanderen

Aangezien ik eigenlijk geen TV kijk en me ook van radio heb afgezonderd, leek het me vandaag een goed idee om toch nog eens wat Vlaamse zenders te proberen. Via de VRT radiospeler online kon ik al snel via een redelijke geluidskwaliteit de verschillende stations afschuimen op zoek naar iets goeds.
Gewoonlijk speel ik radiozenders via shoutcast of andere online diensten, of gewoon mijn eigen uitgebreide collectie gedigitaliseerde CDs. Ook in de wagen naar het werk word ik liever niet geambeteerd door ondingen als Deckers en Ornelis en aanverwante rommel en hou ik het bij een zelf samengestelde CD ofzo. Radio in de wagen is totaal niet nuttig, zeker de verkeersinformatie is totaal nutteloos. Indien er een file is, zal ik het waarschijnlijk wel zelf ondervinden. Gek genoeg zitten de mensen die wel naar de verkeersinfo luisteren meestal vast, en rijd ik meestal gewoon via andere wegen waar er geen file is. Maar goed, vandaag dus de zenders eens afgeschuimd.
Mijn vroegere favoriete zender Studio Brussel was gekweel aan het uitzenden. Gekweel van in de jaren 80 ergens, waarbij er veel gitaren en slechte zang bij te pas kwam. Bij radio 1 was een of andere hippie zijn reis naar een ver land aan’t vertellen (waarbij er maar niet werd vermeld om welk lang het ging). Radio 2 was vrij uptempo vrolijke muziek aan’t spelen, ook niet meteen mijn ding als ik net uit bed kom. Daarna Klara… waar er fréle stemmetjes onverstaanbaar aan het zingen waren in een kerk met veel te veel galm.
Kortom, ik vond zeker niet mijn gading. Wanneer ik op de radiospeler een beetje verder zoek zie ik ook meteen dat de trend van die programma’s allemaal zowat gelijk loopt: populaire muziek spelen met daartussen intro’s volbabbelende mensen.

Ik snap echt niet dat we hier in Vlaanderen enkele grote zenders hebben (een 8-tal denk ik) die àllemaal in dezelfde vijver zitten te vissen. Op Klara en Radio 1 na richten ze zich allemaal op de familie-achtige luisteraar die graag makkelijk verteerbare muziek beluisterd die hij/zij kan herkennen.
In dit digitaal tijdperk lijkt het me een beetje stom eigenlijk. Je kan met niet zo heel veel moeite een hele waaier aan zendere maken waarbij zowat elk doelpubliek aan bod komt. Van duivenmelkers tot gothic fanaten. Waarom kan ik hier nog steeds geen zender opzetten die NIET de top 10 singles van die maand er doorjaagt? Waarom moet alles op al die zenders per sé in het radio donna genre liggen? Ik begrijp dat echt niet. Da’s zo’n beetje hetselfde dan een hele straat vol met Kruidvat-winkels, waarbij elke winkel alleen een andere naam meekrijgt, maar wel identieke producten verkoopt.
Waar is onze diversiteit naartoe?

Dus voor mij is het terug afstemmen op streaming zenders en de eigen collectie. In mijn eigen land radio luisteren is ondertussen een zeer frustrerend iets geworden, waarbij men graag intro’s volpraat, mensen veel te lang aan’t woord laat in interviews vol egotrip-verhaaltjes en waar men vooral heel de top hype singles van de platenmaatschappijen erdoor jaagt. Hand in hand met wat bepaalde magazines naar voor schuiven als zijnde ‘goede muziek’.