Vandaag was het weer zover.
Een stukje terug-in-de-tijd, en dat anno 2008 (nog net geen 2009).
Het leek wel jaren 70, het was barkoud, toch naar onze normen, en ik was als werkende mens in een lokale supermarkt binnengegaan
rond 18u30. Een vrij normaal tijdstip voor mensen die niet van door ex-staatsbedrijven verleend brugpensioen en allerlei ziekekas-profitariaat leven en dus een dagtaak vervullen.
In de supermarkt (Delhaize op de Ter Heydelaan, Deurne) was het opnieuw Koude Oorlog zo te zien.
De inkom was volledig ingenomen door Slavische talen uitbrakende jongeren (of hoe noem je mensen die in -5°C in een trainingspak met een te grote Yorkshire op hun schouder mensen aanklampen?)
Eens binnengekomen waren de eerste 10 meters volgepropt met allerlei soorten drank. Een artikel die het, denk ik, zeer goed doet in deze buurt. Vooral bij gescheiden moeders die voor een week van hun kwelende kinderen af zijn en juist naar de kapper zijn geweest.
Daarna kwamen we aan het eigenlijke doel van mijn trip naar ‘Leonagrad’.
Namelijk de afdeling brood.
Daar er in deze gemeente van 80.000 opgestapelde “conscripts” maar 5 bakkers zijn, en deze allemaal om 17u à 18u de deuren sluiten (nadat bejaarden reeds om 7u ‘s ochtends alle goodies er uit hebben gevist) ben ik genoodzaakt een van de basis elementen van een maaltijd of middagmaal in deze supermarkt te halen.
Nuja, sùper mag je er af laten en màrkt eigenlijk ook.
Dit heeft niets meer met “vraag en aanbod” te maken maar met planeconomie van een buitenlandse firma die ons als consumerend uitvaagsel behandelt. De planeconomie van een staat die andere kleindere staten en zones tot hun eigen pacht heeft omgetoverd met hulp van onze politici (je mag kiezen welke).
Wanneer er destijds in Russische staatsbakkerijen een lading brood voorhanden kwam, stonden de mensen honderden meters aan te schuiven gekleed in confectiekleding die niemand echt pastte.
Wanneer je dan te laat kwam was alles op en moest je wachten tot de volgende levering. Wanneer die kwam kon niemand je vertellen.
Bij Delhaize (en zeker ook bij sommige andere supermarkten) is het ook zo geworden: men levert ooit eens brood, ergens tijdens de ochtend. En dit brood blijft daar liggen tot het weinige volk (pakweg de eerst honderd gegadigden) het allemaal heeft weggekocht. Ergens in de namiddag komt er dan nog een kleine levering bij, maar dat is in een mum van tijd weggekocht door de mensen die van hun, onderwijs- of staatsjob komen, of gewoon van school. Deze laatsten zijn er uiteraard reeds om 16.05u bij. (Niet zoals echte werkende mensen).
Wat er overblijft voor de werkenden rond 18u en later is (net zoals bij de parkeerplaatsen in deze Sovjet-blokken) de overschot.
Er lagen letterlijk hompen brood, de binnenkant van een pistolet die blijkbaar ter plekke gedeeltelijk was opgegeten door een hongerige Deurnenaar, een stompje stokbrood waar je iemand mee kon doodkloppen zo hard, nog enkele langere onidentificeerbare meergranenbroden waar zelfs de daklozen hun neus voor hadden opgehaald tijdens hun steelronde.
Prijzen gingen voor het weinige dat er nog was van 0.80 euro tot ruim 2.60 euro!
Dit laatste voor een grof voorverpakt brood dat waarschijnlijk goed was voor 8 boterhammen. De dikke dame die tegelijk met mij een “keuze” trachtte te maken uit al de lekkers vertrok hoofdschuddend met een in een hoekje weggemoffelde Delhaize-verpakking wit brood. Ik nam ook zo’n brood mee, puur voor de prijs (als ik dan toch ellendige dingen moet eten betaal ik er liefst niet veel voor.)
Thuis, later, begreep ik waarom deze dame niet happy was met het brood. Het smaakte absoluut naar niets en zat vol luchtgaten. Waarschijnlijk 365 luchtgaten, zoals op de verpakking vermeld.
Wat een verschil met Nederland!!!
Op een dikke 20 minuten hier vandaan, de E-19 op naar Rozendaal of Breda, en je hebt enkele prima supermarkten.
Daar is het geen Koude Oorlog, integendeel… brood in overvloed, prijzen ruim de HELFT goedkoper dan hier!
Een voorbeeld; voor een twee-pak stokbrood betaalde ik 0.56 euro! (Het was trouwens lekkerder dan de brol die men aan de Brave Belgen slijt).
Een groot gesneden rond bruin brood voor 0.85 euro (en VERS! mensen van Delhaize kennen dat woord zelfs niet meer denk ik. )
Komt daar nog bij dat de winkelrekken verder uit elkaar staan in Nederland, lijkt stom, maar het is pakken aangenamer winkelen.
De Belgische supermarkten kunnen de boom in voor mijn part. Zowat alles is (ondanks wat men hier op TV zegt in allerlei duidingsmagazines met een kleurtje) goedkoper daar, en voor betere kwaliteit.
Dat laatste stoort me nog het meest aan Belgische supermarkten: de totale kwaliteitsloosheid.
Producten waarvan de houdbaarheidsdatum is verstreken, verpakkingen die door het gebrek aan security in de winkels vaak al zijn opengemaakt, en vooral de truukjes met water en lucht in producten te spuiten (het is begonnen met plofkippen, maar is nu gewoon zelfs al met brood en kiwi’s aan het gebeuren, ooit al een volledig uit WATER bestaande kiwi gegeten? Ga naar Delhaize zou ik zeggen!).
In Nederland heeft met meer personeel (lager loonlasten) waardoor er beveiliging is, mensen die alles in’t oog houden en de rekken bijtijds aanvullen.
In België mag je al blij zijn wanneer er kassiersters zitten.
Er was trouwens één supermarkt in Nederland waar men op dit laatste iets heel moois had gevonden: wanneer je de 4de persoon was die aanschoof in een rij aan de kassa, terwijl er nog kassa’s zonder kassierster waren, dan kreeg je je aankopen gratis.
Een garantie om SNEL te kunnen buiten zijn, iets waar het ook in België zwaar mank loopt. De tijd die je hier wint doordat alle verschillende producten in één supermarkt samen zijn gebracht, verlies je aan de kassa omdat er steeds met bonnetjes en kleingeld wordt betaald of omdat de mensen te dom zijn om te betalen.
Vanaf nu koop ik zoveel mogelijk in Nederland,… want in Beglië is de kwaliteit ver zoek tegenwoordig. (Zo zie je maar, anno 2009 zullen de Belgen in Nederland moeten gaan winkelen voor minimale kwaliteit, het was ooit anders…)