Zondag’s door de binnenstad wandelen, ik had het al een tijdje niet meer gedaan. Niet alleen was het er geen weer voor, maar ik begon uitgekeken te geraken op het centrum.
Ik begon mijn toch aan de Oudaan, waarna ik richting Groenplaats wandelde via de Korte Gasthuisstraat.
Deze straat is op zondag doods, wat verbazend is eigenlijk, gezien hier nog een boel winkels zijn die wel de moeite zijn. Deze buurt is nog niet aangetast door de verloedering of overdreven toerisme. Het is er ietwat élitair, maar dat is het goed recht vel elke winkelier vind ik (beter dan je hele straat vol te plaatsen met rommel en pitazaken).
De topper in deze straat is de viswinkel Van Bladel, waar je topkwaliteit vindt die je haast nergens kan kopen (en waar je ook diep in de buidel moet tasten).
Ik ging de schoenmarkt af en zag daar tot mijn verbazing een Albert Heijn supermarkt in de stijgers staan. Er was een tijd waarin ik dit een verraad zou hebben gevonden, maar tegenwoordig ben ik blij dat er eindelijk echte concurrentie komt voor de belgische prijs-afspraak supermarkten.
De supermarkt ligt daar trouwens ideaal om de Carrefour en Delhaize die op een boogscheut liggen, de duvel aan te doen. Alle chance aan de Appie, …
Op de Groenplaats was er een soort Thaise markt bezig. Het zag er zwart van het volk, zo veel volk tussen op elkaar geduwde kraampjes nodigt niet echt uit om er vrolijk tussen te gaan wandelen. Een Nederlander botste tegen me aan, hij was een chipolata-worst aan het eten die net van een barbecue gril kwam.
Zoals we allemaal weten, is gegrilde Chipolate een Thaise specialiteit. Wat een onzin. Ge Groenplaats is meer en meer een evenementenhal aan’t worden, een soort plek waar om het even welke platvloerse organisatie of commerciële opgepompte rommel de boel kan komen overnemen en de stad inpalmen. Vanaf Mei tot ongeveer December is de Groenplaats eerder een recreatie-centrum dan een plein.
Ik draaide de Oude Koornmarkt op, de vroegere ‘pitastraat’. Deze straat hebben de ondernemer van allerlei aanbestedingen hervormd tot een veelal autoloze straat. De kleine trottoir van voorheen is nu veel breder, waardoor ook de horecazaken een deftig terras kunnen buitenzetten. Ook hier botste ik tegen toeristen aan, verder was er niet veel te zien, niets nieuws, niets interessants. Buiten het feit dat de beroemde Frituur n°1 dicht is. Ik zag een hollandse toeriste er naar wijzen en zeggen dat dat ‘Jammer’ was. Wel, eigenlijk niet, frituur number 1 mag dan wel een icoon zijn geweest sinds jaar en dag, maar goede friet bakken hebben ze daar naar mijn smaak, nooit gedaan. Kwam daar nog bij dat je meestel voor rotte vis werd uitgescholden door de uitbaters wanneer je er al dan niet in beschonken toestand een pakje friet kwam bestellen. Deze frituur is dicht, en ik kan alleen maar hopen dat er iets in de plaats komt dat niet te maken heeft met slechte frieten, nep-chocolade of andere toeristenprullaria.
Daarna ging mijn tocht richting Hoogstraat. Hier was de boel wel open… het was haast triest om zien hoe alle winkels van voorheen ofwel vervangen waren door (alweer) toersitenprullen, ofwel met hun prijzen 2 à 3 keer de hoogte in waren gegaan.
De markt op de Sint Jansvliet was al even vergeven van toeristen, … ik hoorde een oudere Nederlander tegen zijn vrouw zeggen: “Je kan hier dus gewoon hetgeen we uit Egypte meenamen verkopen voor feeehl meejr”.
De Oever, Muntstaat en Nationalestraat doorwandelen liet me alleen maar de indruk achter dat, op wat toeristische ijs-crème en prullenwinkels na, Antwerpen op zondag een lege doos is.
Wat toeristen hier komen doen, is me dan ook een raadsel.
