verkiezingen 2009

Deel 3: De verliezers van 2009

Tot slot van mijn analyse wil ik een licht werpen op de verliezers van deze verkiezingen.
De kiesgerechtigden kunnen niet allemaal gelijk hebben natuurlijk, buiten ‘de goei’ stemmen. De kiezer is verdeeld over verschillende partijen, met een foutenmarge tot gevolg in hun visie. Enkel wanneer 100% van de bevolking op eenzelfde kandidaat zoud stemmen hebben we ‘gelijk’ aangezien we dan allemaal één man (of vrouw) met één visie kiezen, en dan kan je moeilijk fout zitten leert de geschiedenis ons.
(da’s dus een grapje voor de mensen die het niet doorhebben).

De kiezer heeft uiteraard géén gelijk, ze stemmen allemaal op wat anders, een verdeelde mening kan dus nooit fout of juist zijn zoals de journalisten het ons voorstellen. De kiezers bestaan in meerderheid uit eigenzinnige kortetermijnwinst-denkers die al hun informatie van de TV moeten halen of uit debiele weekbladen. De minderheid kijkt lijdzaam toe hoe de rest uit bangheid, domheid en onwetendheid steeds weer op mensen stemt die vaak op TV komen (Kris Peeters was uit geen wielerwedstrijd, pensenkermis of opening van een parochiezaal weg te branden, terwijl de andere winnaar meer op TV kwam dan de nieuwslezers).

De verliezers zijn dan ook allemaal te zoeken bij de mensen die niet in beeld kwamen, of waarvan de personencultus geen ‘cool’ imago aangemeten kreeg.

Allereerst is er het Vlaams Belang. De Vlaming is ondertussen wel gewoon geworden aan hoofddoeken in het straatbeeld, de sjokkelende rijstijl van allochtonen die blijkbaar nooit enig rijbewijs hebben moeten halen en de ‘cultuur’ die ons overal wordt opgedrongen, ook aan mensen die er niet van moeten weten. De over-verdraagzaamheid is het andermaal (samen met veel medicatie) aan het winnen van de onverdraagzaamheid. Een slechte natuurlijke evolutie als je het mij vraagt, aangezien onverdraagzaamheid een deel van onze menselijke evolutie heeft bepaald en er nog steeds deel van uitmaakt.

Het aloude beeld van op het VB stemmen om ‘de migranten weg te krijgen’ heeft uiteraard veel van z’n (bruine) glans verloren, zeker in een wereld waar het elke dag duidelijker wordt dat zèlf emigreren naar betere oorden de enige echte oplossing is.
De Vlamingen die op het VB stemden en nu zijn overgestapt naar elders doen dit waarschijnlijk uit pure verveling, want bij het belang hoor je steeds dezelfde retoriek, dezelfde soort slogans en fout taalgebruik, maar je ziet er nooit enige kordate actie die daar bij zou moeten horen.
Zelfs moest ik een Vlaams-nationalist zijn, dan zou ik nog niet op het VB stemmen, omdat ze hun daden niet aanpassen aan hun woorden. Ze zitten er bij en kijken er naar, terwijl HUN land wordt uitverkocht. Geen enkele wet, geen enkel voorstel, wordt er gedaan om enige hulp te bieden aan hun kiesvee.

Ik zou ze echter niet als knock-out beschouwen: de interne structuur blijft overeind, de kopstukken (die het liefst tot hun pensioen veel centjes willen blijven ontvangen van de verfoeide Belgische staat) blijven op post en vooral dit: de VB-kiezer is niet weg! Hij en zij is enkel tijdelijk van kamp veranderd om hun slag sneller thuis te kunnen halen, zoals men hen heeft beloofd op TV.

Een vergissing die vaak wordt gemaakt is te denken dat deze verkiezingen het definitieve einde zou betekenen voor het VB, de zwanenzang. Ik denk dat ze hier net sterker uit zullen komen… zeker wanneer het overlegmodel (als er al zoiets is) met de Franstaligen blijft falen.

Stel je voor dat er binnen 4 jaar opnieuw geen enkele belofte is ingelost, N-VA het niet bleek te kunnen, LDD ophoudt te bestaan… wat dan? Deze kiezers keren niet terug naar SP.A of CD&V denk ik, deze kiezers zijn ergens geraakt, zijn een ‘tipping point’ voorbij waarbij het stemmen vooral bedoeld is om de staat te raken (en da’s hun goed recht trouwens!). Ze zullen terugkeren, ze zullen nog overwinningen behalen en het Vlaams Belang zal zeker nog aanhangers hebben die het anders willen, zonder overleg en zonder gezever, maar met actie. Alleen jammer dat deze partij deze actie niet zelf forceert of vaker hun tanden laat zien, want dat zou hun aanhang het liefst hebben.
In ieder geval, het zijn zeker niet mensen waar ikzelf zou op stemmen, en ik hoop dat ik ongelijk heb en dat ze vanaf nu wegkwijnen.

Nog een verliezers is Lijst Dedecker.
Een nieuwe partij die meteen binnenstapt in het Vlaams parlement met acht zetels lijkt dan wel een stunt, een overwinning, maar wanneer je de cijfers eens van dichtbij bekijkt kunnen ze daar in het hoofdkwarier in Gent alleen maar teleurgesteld zijn.

Voor een partij die zich als de vervanger van de OpenVLD voordeed, zich al gedroeg als een serieuze regeringskandidaat bij momenten, verwacht je meer dan 7,6% en wat geroep.

Veel is te wijten aan de andere personages buiten de kopman zelf. Jurgen Verstrepen, om er maar één te noemen, is een beetje een te mager figuur om als boegbeeld te worden uitgespeeld volgens mij.
Een omhooggevallen DJ van een lokale radiozender die af en toe door oude bekenden vernoemd wordt in nogal fantasierijke boekhoudkundige constructies is niet meteen de man waar je als liberaal van droomt om Verhofstadt en co de das om te doen.

De verkiezingsuitslag in Antwerpen was dan ook erbarmelijk voor deze man van het volk die nooit een blad voor de mond neemt (en daar moet hij ‘zelfs niet voor liegen’).
Even de cijfertjes bekijken, dat doet Jurgen graag, dus laat ons het ook doen.
De meeste kandidaten op de LDD lijst in Kanton Antwerpen haalde er vaak minder dan 800 stemmen.
De lijsttrekker, Verstrepen zelf, was destijds bij Vlaams belang, goed voor 28303 voorkeurstemmen. Daar blijven er in deze verkiezingen nog een dikke 12000 van over.
Geen mooi resultaat, zeker niet voor iemand die de nr 2 van de partij speelt, overal te pas en te onpas zijn eigen persoon als ‘perfect’ afschildert en journalisten nog tijdens hun vraagstelling te slim af wil zijn.
Met alle respect voor zijn ‘free speech’ verhaal, maar verder dan dat kom je niet echt wanneer je het programma goed leest en zijn uitleg volgt. De visie gaat niet echt diep, niet ver genoeg naar de toekomst toe en is op lange termijn minder waard dan een scheet in een fles.

De Antwerpenaren hebben dit als eerste door, ze schuiven LDD nu al aan de kant, nog voor het echt goed en wel begonnen is. De echte winnaars van deze partij zijn die 8 mensen die al vast de komden 4 jaar geen boterhammen met Aldi choco moeten eten en misschien zelfs eens op TV gaan komen zodat ze naar hun vrienden in het plaatselijke stamcafé kunnen wuiven.
Hopelijk komen ze ook nog eens met voorstellen of een werkbaar iets in dat Vlaams Parlement, al verwacht ik er niet veel van afgaand op de clowneske manier waarop ze in de media nu al met stront naar elkaar liggen te gooien. (Een van de LDD leden die amper stemmen haalde verklaarde op de radio (Radio 1 – 6u45 am 8/6/09) dat Verstrepen “een solospeler is die ze als lijsttrekker nooit gezien hebben op het partijhoofdkwartier en totaal niet met zijn mensen bezig was en niet door heeft dat politiek een ploegsport is”.
Een indicatie van de ‘toffe’ sfeer waarin mensen met gezond verstand zich bewegen daar.

Conclusie:

De andere verliezers zijn eigenlijk de kiezers zelf,… door een meerderheid van oudjes, kneuterige mensen en bange klojo’s die alleen maar TV gapen, zitten we nu met een ploeg die alleen maar fout kan gaan.
Wanneer er zelfs meteen Vlaamse autonomie zou komen, of iets in die richting, we er zeer zwaar voor gaan betalen.
Betalen is trouwens onze core-business, het gebeurt in dit land ook àltijd door dezelfde, in aantal slinkende groep actieve mensen. (emigratiecijfers al eens bekeken?)
Terwijl de andere bezigheid ‘het krijgen’ meestal gebeurd door een toenemend aantal ‘makkelijke’ Vlamingen, gesettelde “model”gezinnen, profiteurs van allerlei afkomst en kleur, maar ook vooral door de staat zelf. Deze is de grootste werkgever in dit land, een die al lang virtueel failliet is, maar de zaak gewoon draaiende wil houden om de topmannen, de adel en al wie voor de staat werkt van voordeeltjes te voorzien.
De echte profiteurs dragen geen hoofddoek, maar een kroon, mijter of driedelig maatpak.
En U betaalt terwijl u lekker op CD&V stemt uit puur behoudsgezind denken.

Een systeem, eender welk, dat niet tegen zijn parasieten vecht (wie of wat dat dan ook moge zijn) houdt al snel op te bestaan.

Deel 1: De kiezer heeft altijd…

“gelijk”, zegt men dan op de TV.
Hetzelfde medium trouwens dat verantwoordelijk is voor de kneuterige bangmakerij.
Hier volgt mijn analyse van de verkiezingen 2009 voor de gewesten en gemeenschappen.
Ik zal het in drie delen doen. Eerst over het Vlaamse resultaat, dan over de Europese uitslag en dan een derde deel over de verliezers (de echte en de numerieke).

Deel 1: CD&V en N-VA winnen de verkiezingen.

Een rijke grootgrondbezitter in Cambodja, stemde waarschijnlijk niet voor Pol Pot’s communistische partij neem ik aan. Niemand ziet graag zijn eigen manier van leven en werken, zijn of haar toekomst verloren gaan, laat staat actief deel te nemen door op mensen die dit wél willen vernietigen te helpen door er op te stemmen. Een Jood stemt niet voor Hitler, een Tjetcheen stemt niet voor Putin.

In Vlaanderen echter, waar je meer stilstaat dan wat anders met de wagen, waar je voor 95% vd produkten meer betaald dan in de buurlanden, waar de loonkost het hoogst is, de belasting het hoogst is, de pensioenen het laagt, het onderwijs voor onze neus afkalft en de sociale zekerheid niet meer betaalbaar is wegens gebrek aan controle op profitariaat en andere misbruik: in ZULK land stemt met massaal op de partij die ‘behoudsgezind’ is.

Een partij (CD&V) die dus graag alles wil houden zoals het is, die de mensen af en toe een kruimeltje belooft en vooral de woorden “gezin”, “kinderen” en “toekomst” te vaak in één zin gebruikt om nog geloofwaardig te klinken.
De Cd&V en hun zogenaamde boegbeelden zijn de typische vertegenwoordigers van het soort Vlaming die in een boeren gemeente woont, een familie heeft die letterlijk of figuurlijk goed heeft geboerd in de jaren 60 (en daar nog steeds op teert), graag een villa bouwt met koterijen, naar de mis gaat, hun kinderen de communie laat doen (hierbij de gelden voor misdadigers als de katholieke kerk verhogend vanuit de belastingskas want we betalen allemaal mee voor de mijter van de kardinaal), twee auto’s voor de deur wil hebben staan waarvan er één moet dienen om de Jonas’en en Marijke’s van deze wereld naar de scouts te doen en vooral: deze vlaming denkt dat het allemaal eeuwig zal blijven duren. Het leven onder een stolp, waar de kertkoren in’t midden staat en er één keer per week bloemkool op tafel komt, waar men gemeenschapsgeld uitgeeft in de vorm van dienstencheques om mensen die geen kans krijgen hun afbetaal-tumor-huis te laten opkuisen omdat ze daar zelf te lui, dik of dom voor zijn (kuisen is niet altijd zo makkelijk).

Het soort CD&V Vlaming die alleen boos wordt wanneer er minder centjes op hun bankrekening staat dan verwacht, maar nooit de schuld aan de bankier zal geven, wel aan de maatschappij, de verre stedelingen met al hun vieze problemen. Ze zullen nooit hun goede burgemeesters bekladden, want die regelen wel iets voor hen als het nodig is. Deze Vlaming is een parasitair schepsel, dat eigenlijk jaloers is op al die anderen die meer hebben, meer kunnen en verder geraken dan hun kerkplein.

Deze partij krijgt dus massale steun?
Wanneer je de geschiedenis bekijkt zie je dat telkens wanneer deze partij stevige scores haalde er een periode volgde van bezuinigingen (vooral waar het niet hoeft) en voordeeltjes voor gezinnen met kinderen (van discriminatie gesproken, wie niet kweekt mag niet meedoen, waarschijnlijk wegens : niet katholiek genoeg).

De CD&V is danook de nagel van onze doodskist, zowel de Vlaamse als de West-Europese, want vergeet niet dat deze partij met haar Europese vrienden de ruggegraat vormt van de EVP, een over-behoudsgezinde partij die de politiek van Wilfried Martens hoog in het vaandel draagt (met de chaos en laksheid tot gevolg in het EU parlement).

Ik kan begrijpen dat al die boeren mensen, die gehuchtjes en kruidenierswinkels met een straat rond, nog voor CD&V stemmen… waarschijnlijk denken ze dat de tijd van toen nog terugkomt. De tijd waar de pastoor hen kwam vertellen wat ze mochten doen en wat niet.
Deze mensen weten niet beter: ze zijn ooit eens één keertje in de ‘grote stad’ geweest en hebben zich sindsdien teruggetrokken op een stuk land dat alleen omringd wordt door gelijkgestemden.
Deze mensen snappen dan ook niet dat er andere meningen en mensen bestaan, dat er een maatschappij bestaat die uit iets anders bestaat dan patatten rooien en koterijen aanbouwen aan hun villa uit de jaren zestig.

Ik kots van CD&V’ers, wie kan er ook op zulke leugenachtige, vormloze, inhoudsloze grote machtsgeile rotpartij stemmen? Wie kan er onder het mom van ‘behoudsgezind’ of ‘voorzichtig’ op een partij stemmen die ons onderwijs naar de kloten heeft geholpen, onze wegen liet dichtslibben en vooral leugens vertelde tegen de mensen terwijl hun bedrijven, goederen, diensten en supermarkten door hun DIKKE Jean-Luc werd uitverkocht aan de buitenlandse vriendjes?

Wie hier op stemt is een bange, domme, kleinzielige luis, die het land definitief ten gronde zal richten door stemgedrag dat meer gedreven is uit korte termijn hebzucht dan een verlangen naar degelijk bestuur. Want was het niet zo dat de partij die een jobkorting beloofde (OpenVLD) verloor tegenover de partij die meer geld wilde uitdelen aan iedereen met veel kindjes (CD&V)? Van populisme gesproken (letterlijk en figuurlijk). Ik snap dat dit soort zogenaamd conservatieve mama’s en papa’s massaal op deze als George Clooney vermomde Pol Pot hebben gestemd, aangezien het maken van kindjes NOG minder moeite kost dan het krijgen van een jobkorting (iets waar leraressen, 4/5-terreinwagen trutten en andere moderne mama’s niet echt voor zijn uiteraard; om het maar niet te hebben over een bepaald soort nieuwe Belgen ehem ehem).

In any case, ik ben dolblij dat zowel Vlaams Belang als OpenVLD hebben verloren.
Ik kan ook best begrijpen dat wie Vlaams gezind is op N-Va heeft gestemd (een vrij rechtlijnige partij waar je exact van weet wat je krijgt en hun kazak niet draaien om de 5 minuten… alle respect voor mensen die op deze manier aan politiek doen, ook al verdedigen ze niet meteen mijn soort standpunten).

Ik kots namelijk van het Vlààmse sfeertje, van het ‘ik in mijn villa’ gedoe, ik kots van de mensen die zichzelf democraat noemen en tegelijk een misdaad begaan door het voort kweken te belonen met extra premies. Dit laatste is wetenschappelijk gezien totaal onverantwoord. Het is geen tijd voor een plan-economie, maar een plan-demografie. Want momenteel zijn we in een gerontocratie terecht gekomen ipv een democratie. Een land dat bestuurt wordt door, met en voor bejaarden (ook al zien ze er vaak jong uit, hun ideeën zijn oud).

Men moet net het omgekeerde doen; geen staatshervorming, maar een globale hervorming, het al te zeer voortkweken extra belasten en dit geld stoppen in de leefbaarheid. Een soort dictatoriaal-groen zeg maar.

Men moet de mensen eindelijk eens duidelijk maken hier in deze kleine betonnen kikkerton dat je niet eeuwig kan teren op een imago en een houding, maar dat de kas leeg is, de energie op en alles wat we hadden is uitverkocht. En dat is niet de schuld van de Walen (in tegendeel) maar de schuld van de CVP, CD&V en hun leiders. Leiders die achter de schermen met de buitenlanders deals sluiten en tot de laatste korrel zand uitverkopen,… en dan maar zwaaien met die vlag en maar geld beloven als kinderbijslag.

Het volk heeft de leiders die het verdient: corrupte uitverkopers, vermomd als weldoeners. Binnen twintig jaar, wanneer het duidelijk zal zijn voor de huidige jongste generatie dat alles door hun ouders en grootouders is verpest en uitverkocht, zal men het ons niet in dank afnemen. En terecht. Misschien zullen er dan wel een paar stenen door ruiten gaan of gooit men heel Brussel in puin, misschien gaat men dan eens ECHT opkomen voor zichzelf in plaats van in bruin-beige huiskamers te zitten kniezen en naar domme TV te staren als een stel levende doden die alleen bestaan bij de gratie van hun apotheker.

Hopelijk heeft die generatie meer ruggengraat dan al die vijftig plussers die nu op CD&V hebben gestemd omdat ‘de centjes’ op de spaarboekjes tegensloegen.

Morgen; deel 2: Europa en de chaospolitiek

Verkiezingen 2009 – De VRT aanpak

De VRT (één) pakte eindelijk uit met hun verkiezingsprogramma.
Ik heb het online bekeken op hun website en was verbaasd.

In een tijd waar er ongeveer 35% van de mensen geen flauw benul hebben op wat ze moeten gaan stemmen (let op de ‘moeten’) pakt onze met belastinggeld gesubsidieerde staatszender uit met een programma waar er nogal veel werk is gekropen in onderzoeken en rondvragen.
U weet wel, van die peilingen van enkele enquêtebureau’s waarbij ze snel-snel 500 mensen laten opbellen door oververmoeide huisvrouwen om dan een onduidelijk geformuleerde vraag te stellen.
Of nog erger, een lijstje rondmailen naar steeds dezelfde bende ingeschreven deelnemers.

Deze lijstjes (met de mooie percentages erbij) werden op een groot scherm getoond met de nodige blitse, maar duidelijk thuis gecomponeerde, techno-deuntjes op de achtergrond.
Deze cijfers, waren den ‘de Vlaming’ aan het vertegenwoordigen.
Zoveel percent van de Vlamingen is bang van dit, of heeft last van dat, of is bang zijn job te verliezen, allemaal abstracte cijfers, die wanneer het er echt toe doet totaal waardeloos worden.

Op dezelfde manier werd er ook moet de kandidaten omgegaan. Ze werden na het afroepen van een thema snel naar een spreekgestoelte met vier staanplaatsen geroepen, waar ze hun twee tot drie korte holle slogans mochten roepen over het verkleuterd voorgesteld onderwerp.
Als voorbeeld: Groen!, SP.a en Vlaams Belang mochten welgeteld 4 minuten “debateren” over groene stroom, waartussen we dan nog een mini-reportage te zien kregen van een typisch Vlaams ‘gesetteld’ gezinnetje dat zich zorgen maakte over de energiefactuur en dan maar besloten heel het dak vol dure zonnepanelen te laten leggen (omdat er toch subsidie voor werd uitgedeeld, subsidies die trouwens al zijn afgeschaft vanwege te duur of “we geven het liever aan de banken”).
Dit soort Vlaming (als deze dan al representatief moet zijn voor….) is natuurlijk het type-voorbeeld van ‘de nette kiezer’. ‘s Avonds voor de televisie, kindjes allebei naar een dure katholieke school zonder al te veel migranten, 4×4 voor de deur en een net huis/villa met groen er rond en wat zonnepanelen op het dak.

Uiteraard ligt deze Vlàming wakker van dingen als ‘jobs’, ‘milieu’ en ‘terreuraanslagen’. Dit zijn dan ook mensen die in alle luxe leven, op Groen! kunnen stemmen en tegen alles en nog wat verzekerd zijn (en mede daarmee ook een heleboel problemen mee zelf veroorzaken, op gebied van mobiliteit, economisch en sociaal).
Blijkbaar moesten de politici dan maar in die paar seconden een slogan roepen die ergens iets zou moeten duidelijk maken over hun standpunten inzake milieu en energie.
De arme man van het Vlaams Belang kon niet anders dan meteen vermelden dat de paarse regering onze energieleveranciers had uitverkocht aan Frankrijk (volledig terecht trouwens dat hij daar op wees), … al vroeg hij zich natuurlijk diep vanbinnen af hoe hij in een milieu-debat was verzeild geraakt. De andere twee stonden erbij en konden niet veel meer dan hun zelfde standpunten gewoon herhalen van altijd: meer groene stroom, met windmolens en zonne-energie en vooral minder kerncentrales.
Dat dit land ondertussen zelfs er niet meer in slaagt een deftig onderwijs te geven, overspoeld wordt door buitenlandse ondernemingen die de boel opkopen en doodgeknepen wordt op telecom gebied, dat deed er allemaal niet toe. De onderwerpen bleven beperkt door wat een slecht uitgevoerde rondvraag van een onderzoeksbureau dicteerde als zijnde ‘sociale problematiek’.

De rest van het programma was van hetzelfde niveau: slogans, een snelle intro, een blits filmpje, karikaturale Vlààmingen die ‘hun’ mening kwamen zeggen (wanneer het in de redactie hun script thuishoorde) en vooral veel inhoudsloos gedoe.

Men vroeg zich aan het einde van het programma af waarom de Vlamingen hun politici niet vertrouwden, waarom het allemaal zo moeilijk werd.

Misschien een idee voor de VRT: stap af van het kleuter gedoe en zet enkele kopstukken van de partijen tegenover elkaar en laat ze elks om de beur onderwerpen kiezen uit hun eigen programma om over te debatteren,… laat dat per item een dik kwartier duren, en dan krijgen we misschien iets meer te horen dan Bart Somers one-liners à la: “Wat we in Vlaanderen doen kunnen we beter”.

Of nog beter: laat enkel politici aan het woord die komen uitleggen (met de bewijzen op tafel) wat ze zoal gerealiseerd hebben in hun vorige legislatuur.

Als kers op de taart kregen we Jean-Marie Dedecker opgevoerd, die zijn zelfde langspeelplaat weer mocht komen afspelen, inhoudsloos als altijd. Met tegenover hem iemand die de kiesdrempel als voornaamste tegenstander ziet (terecht) en een leugenachtige kwal die al 10 jaar te grote maatpakken draagt.
Arm Vlaanderen.

De kieshokrevolutie – stem onder de kiesdrempel

Waarom ik altijd onder de kiesdrempel stem:

Aangezien ons land uitverkocht wordt en stilaan in total chaos wegzinkt, is het hoog tijd dat de politici eindelijk eens gaan nadenken over de kern van de problemen in plaats van te proberen hun poetsvrouw of tandarts een verkiesbare plek te geven.

Volgens mij ligt de huidige malaise en gebrek aan vertrouwen van de burgers vooral aan twee kapitale fouten die ons land (en dus de burgers die via een nep-democratie deze beleidsmensen hebben verkozen) heeft gemaakt.
De eerste fout is het oprichten van de Europese Unie. Ons land lag aan de basis hiervan, samen met de 5 andere oprichters, maar heeft zich sindsdien laten oppeuzelen. Hierover later meer in een andere blogpost.

De tweede fout is ons kiesstelsel, een systeem dat ooit werd in elkaar gebokst om vooral de katholieke partij in de vorige eeuw van macht te voorzien of desnoods hen de koek
mee te laten verdelen met de Socialisten. Hierover ga ik het even hebben, want het stoort me al lang.

Het mooie is, dat na ‘het moddergevecht’ (zoals de zaak LDD Vs. OpenVLD nu wordt genoemd) er opeens ogen zijn open gegaan bij bepaalde politici. Er is iets aan de hand, en ze weten stilaan wat en waarom.

Zo zaten De Croo en Eyskens broederlijk naast elkaar vandaag in de VRT studio, te verkondigen dat er ‘te veel partijen’ zijn en dat de concurrentie onderling om aan 5 zetels te geraken te hoog is en dat de kiesdrempel niet werkte.

Ik zat me echt te vermaken toen ik dat hoorde eigenlijk. Moet je weten dat ik al jaren en jaren een felle tegenstander ben van al deze maatregelen en vooral van de kiesdrempel.
Dat de huidige generatie politiekers het nu hard te verduren krijgen door deze concurrentie onderling mag niet verbazen. Deze kiesdrempel in in feite een reeks van maatregelen die meerdere drempels opwerpt voor nieuwe partijen.

Voor je kan deelnemen moet je in elke kieskring een x-aantal handtekeningen verzamelen OF moeten zetelende parlementleden hun handtekening zetten (3 of 5 ik weet het niet juist, maakt ook niet uit). Dat is op zich al een drempel. Men laat dus toe wie men zelf ‘tof’ vindt, de rest mag op handtekeningenjacht.
Daarnaast is er de kiesdrempel op zich: 5% is een enorm hoog aantal stemmen. Wanneer je deze 5% niet haalt kan je niet eens mensen verkozen krijgen. In theorie kan je dus 4.99% halen en gaan al deze tienduizenden stemmen verloren…. een enorm hoog cijfer want vaak gaat het over verscheidene ‘kleine’ partijen, die samen goed zijn voor enkele honderduizenden stemmen (die dus allemaal geen enkele vorm van vertegenwoordiging krijgen, hoewel ze daar recht op hebben).
Wanneer je deze drempel wel haalt is er een tweede virtuele drempel: deze van de fractie-gelden. Wanneer je minder dan 5 zetels hebt (ruwweg 250000 kopstemmen dus) dan heb je geen fractie, geen extra geld of medewerkers. Je zit er dan ook bij voor Jan Lul op die manier aangezien je als non-fractie ook weinig spreektijd en interpellatie toegewezen krijgt. Dus geen tijd op TV, geen tijd om ‘je smoel’ of standpunten te laten zien en horen. In dit media-gerichte tijdperk is dit dus dodelijk. Een partij die nooit in beeld komt doet ook niets in de ogen van ‘Jean avec le Claque’.
Is dit democratisch tegenover de duizenden mensen die misschien uit volle overtuiging op zulke persoon hebben gestemd? Ik denk zelf van niet.

Een derde soort ‘drempel’ is deze van de vergaarde gelden, stemmen en overschotstemmen via de ongeldige en blanco stemmers.
Dit is elke jaar meer en meer percentage trouwens, met pieken van 6% in sommige kieskringen.
Al deze stemmen (en de daaraan verbonden dotaties) worden zonder pardon overgeheveld naar de winnaars van de verkiezingen.
Op zich kan het dus perfect zijn dat u op partij XYZ stemt maar het geld, de stem en de bijbehorende percentuele vertegenwoordiging naar partij ZYX gaat die kompleet het tegenovergestelde wil gedaan krijgen met haar programma dan de partij XYZ waar u in feite voor hebt gestemd.
Wanneer u blanco of ongeldig stemt is het zelfs zo erg dat de ‘lege’ zetels gewoon worden opgevuld door de meerderheid. Deze zetels zouden in principe dus ook leeg moeten blijven, maar men ziet de kans schoon om op deze manier nèt niet verkozen of ronduit onpopulaire mensen op die plekken te zetten.
En dan hebben we het nog even niet over de tellingen, waarbij 30000 stemmen in één kieskring tot een zetel leiden, en ergens anders niet.

Kortom, u kan een zeer fijne en gedetailleerde uitleg hierover krijgen, gestaafd met de nodige cijfers en filosofische inzichten, in een boek dat werd geschreven in 1990 door de heer Jean-Pierre Van Rossem. Hij was met dit inzicht onze politici 10-20 jaar voor, door te stellen dat dit kiesstelsel gedoemd was om te mislukken.
Het levert enkele drempels en valse indelingen op, die op’t einde van de rit een onbestuurbaar iets tot resultaat hebben. De geschiedenis neemt nu wraak op de generatie Eyskens en DeCroo, door al deze heren van de gote partijen met hun smoel in de stront te duwen. En dit in de vorm van de Lijst DeDecker OpenVLD fratsen en grollen.

Ik stem dus met plezier ONDER de kiesdrempel. Omdat op deze manier kleinde partijen toch de kans krijgen een fractie te vormen. Wanneer alle blanco en protest-stemmers gewoon eender welke kleine partij zouden uitkiezen en daar op stemmen, dan wordt ons land onbestuurbaar, totaal chaotisch.
Vorige verkiezingen is dit ook gelukt in de vorm van LDD. Volgende keer kan dit ook lukken wanneer we met z’n allen PVDA ook nog bij in de vijver gooien. Voor mijn part stem ik op een poedel met een mijter op, zolang het maar ONDER die vervloekte kiesdrempel is. Misschien gaan ze’t door krijgen dat er wat schort aan hun kiesstelsel wanneer er 20 kleine mini-partijtjes elkaar zitten uit te schelden in het parlement en er nooit een regering het langer dan één jaar vol houdt.
Hopelijk komt men dan tot het besef dat de macht verdelen onder 2-3 grote partijen heeft geleid tot een stille kieshok-revolutie bij de kiezer.
We kiezen namelijk geen echte ‘volks-vertegenwoordiger’ meer in de juiste zin van het woord, maar een poppenkast pop die moet doen wat 2-3 partij-Napoleons bedenken.
Dit is een particratie, een land dat wordt bestuurd door blitze maatpak-boys and girls van een 50 tot 100 man groot. Die nepverkiezingen houden, zich laten toejuichen en vooral veel snertboeken schrijven zonder inhoud.
Dezelfde mensen die elkaar vliegen of blinde Vincken afpakken om toch maar in elkaar zakken te zitten.

Mijn oproep: Stem onder de kiesdrempel. En wanneer een partij het haalt, stem dan volgende keer opnieuw onder de kiesdrempel tot ze in’t parlement niet meer weten waar kruipen!
Weg met deze boel! Weg met de maatpak-graai-cultuur, weg met het soort regeringen en partijen die aan de ene kant voor de Vlamingen en de gezinnen pogen op te komen, maar aan de andere kant bijvoorbeeld kleine binnenschippers-families laten verplichten om personeelskosten te betalen voor heel hun gezin.
Men maakt het echte leven kapot, voor poen en voor macht. En wij, de kies-schapen kunnen terugslaan, en hard! Stem onder de kiesdrempel en trek ze allemaal een dikke kloot af!

De verkiezingen komen er weer aan, en dat voel je zo stilaan aan de berichtgeving en de positionering van bepaalde hoofdrolspelers.
Verhofstadt is uit zijn winterslaap ontwaakt en komt triomfantelijk terug, Leterme staat al maanden ongeduldig te trappelen (iets waar hij beter in is dan het daadwerkelijk aan de macht zijn) en de rechtse frontvormers van allerlei pluimage doen weer om-ter-Vlaamst.
Kom dat zien, kom dat zien, de kermis is weer in het dorp.

Want dat zijn we hier in Vlaanderen, een dorp met een kerktoren en een duffe parochiezaal in het midden met aan de overkant een pitazaak.
Met mensen die schichtig naar hun bank hollen om de centjes te gaan tellen terwijl ze bang om zich heen kijken.
Tijd om een klein overzicht te geven van waar deze BBB’s op mogen stemmen. (BBB = Brave Bange Belgen)

De komende verkiezingen 2009 zijn alvast een goede graadmeter voor de verschillende rechtse partijen, waar de verdeeldheid nooit zo groot is geweest (wat me op zich niet stoort trouwens).

Links:
Hierbij kunnen we gerust stellen dat SP.A eenzaam en alleen begint te staan. Groen! zou je een linkse partij kunnen noemen, maar ik reken ze bij ‘anderen’.
SP.A heeft ongeveer het alleenrecht gekregen op het verdedigen van den arbeider. Een uitstervend ras dat zich meestal laat verleiden tot het stemmen op mensen die vaak in hun favoriete TV programma’s opduiken, het gebrek aan onderwijs zit daar vooral voor niets tussen zegt men, ik geloof het niet echt.
SP.A heeft zich in de paarse regering een beetje (veel) laten overwoekeren. Als een mooi aangelegde voortuin met een paar rozen die opeens overgroeid wordt door metershoge distels (met de kop van Bart Somers). Er is niet echt veel aan te doen, nochtans is hun programma niet slecht, ze zijn realistischer geworden, minder groen willen zijn of liberaal, maar gewoon terug de SP met een vleugje nieuwe stijl. Hun programma uitvoeren is echter heel wat anders dan het neerschrijven. Zo te zien aan de uitslagen van de jongste verkiezingen hebben meer en meer SP.A stemmers dat ook door.
De hoofdreden dat ik zelf niet op deze mensen stem is simpel: niet links genoeg, niet realistisch genoeg (het betert maar nog niet helemaal wat het moet zijn) maar vooral: geen leiding. Een socialistische partij moet een partij zijn, met leiding, en geen bezigheidstherapie voor vakbondsafdankertjes en mensen die meer met marketing bezig zijn en of-hun-haar-nog-goed-ligt.
Volgens mij gaan ze deze verkiezingen terugvallen op hun onwrikbare kern, meer niet. Een 8 à 10 percent misschien.

Rechts:
Vlaanderen en rechtse partijen, het is me wat. We hebben er meer dan dat er nodig zijn, dat is al zeker. Een mini-opsomming:
OpenVLD is de arrogante jaren-90 maatpak cultuur die ondertussen een dagje ouder wordt en niet beseft dat hun trouwe achterban (die vaak de PVV nog meemaakte) ondertussen door het VLD beleid weggesmolten is. Ofwel zijn het geen middenstanders meer, ofwel zijn ze al lang naar betere oorden gevlucht waar ondernemen nog gewaardeerd wordt ipv bestraft.
De echte VLD aanhangers (en zo ken ik er een pak) zijn op een enkeling na allemaal gedegouteerd geraakt van de fantasie-politiek van Verhofstadt. Ze hebben ook goede dingen gedaan (besluitvorming versneld, economische hervormingen, terugschroeven van ministerposten,…) maar overwegend waren hun utopische gedachten niet realiseerbaar, zeker nu niet in een tijd waar we de vrije markt economie blijkbaar met een vleugje Obama-plan-economie moeten versterken om het allemaal draaiende te houden, zowel in de EU als Amerika.

Vlaams Belang: Een partij die aan haar principes vasthoudt, zich sterk houdt maar de ene na de andere politiek-tactische blunder maakt. Een partij waarvan je kan zeggen dat het sowieso een verloren stem is aangezien er niemand, maar danook niemand mee wil samenwerken. Wanneer je pro hun programma bent, kan je er misschien uit nostalgie op stemmen, maar tenzij ze ooit een absolute meerderheid halen kan je er verder naar fluiten om actie te zien. Het is trouwens een publiek geheim dat de top van het VB gewoon tot aan hun pensioen lekker easy hun centjes willen verdienen en verder niet veel presteren (Dewinter laat zich daarom meer op pannenkoekennamiddagen zien dan wat anders, van een terloorgang gesproken).
Het had anders beter gekund (als ik even advocaat van de duivel speel en de pet van een echte rechte jongen op zet). Het VB had het harder moeten spelen, hun programma desnoods met geweld laten afdwingen. Een echte extreem-rechtse partij mag misschien wel het democratische spel meespelen, eens je een ‘oneerlijk’cordon tegen je krijgt moet je desnoods naar de wapens grijpen. Toch de afwezigheid van deze durf (en gelukkig voor ons land) toont nog maar eens aan dat ze bij het VB al dat vlaggenzwaaien ook niet echt serieus nemen. Zolang de poen binnenkomt is’t in orde.

NV-A: Dankzij een standvastige houding, het uit een falende leugenachtige regering en kartel stappen en hun leider en TV-personality Bart De Wever zijn ze op weg naar een mooi resultaat denk ik. Verder schuif ik ze echter in hetzelfde vakje dan het VB: te braaf om rechts te zijn, te democratisch. Alleen denk ik dat er in deze partij nog wel echt mensen zitten die het menen met de Vlaamse onafhankelijkheid (iets waar ik zelf geen mening over heb aangezien het ons niet zal verlossen van onze problemen, maar wel zal opzadelen met politici die niet langer geremd worden door de Walen) en niet gewoon een pose aannemen. Indien je voor een toegenomen zelfstandigheid bent voor Vlaanderen denk ik dat dit de partij is voor je.

SLP, of PLS, of weet veel: Een voorzitter die Bourgeois heet kan niet goed lopen voor eeen Vlaamsgezinde partij niet? (mooie kleurtjes trouwens op die homepage:)

LDD: De ‘nieuwe’ partij in het rijtje die meteen volgens de peilingen een grote score zou halen (16%), zelf houden ze het op een 12% om tevreden te zijn.
Eerst zien en dan geloven. Volgens mij zeggen er veel mensen dat ze op deze bende VB-vluchtelingen, verlopen BV’s en VLD-afdankerjtes zullen stemmen, maar gaan ze zich bedenken eens ze in de laatste minuten naar dat stemhokje wandelen.
LDD is misschien het Vlaams Belang, min het racistische trekje, maar verder zitten ze wel met een enorm interne wanorde. Voor een nieuwe partij is dat overigens niet abnormaal, al denk ik dat Jean-Marie Dedecker niet meteen de leidersfiguur is die men nodig heeft om stabiel aan politiek te doen. Hun programma voor de Europese verkiezingen begint met het volgende zinnetje:

Het Europese eenwordingproces is het beste dat Europa ooit is overkomen.

Een zeer bedenkelijke uitspraak, en voor mij als verstokt tegenstander van de huidige EU werking, totaal onaanvaardbaar. Een partij die al met zo’n onzin begint heeft al meteen afgedaan. U kan het hier lezen.

Kortom echt ultra-rechtse partijen hebben we niet in Vlaanderen. Ze zijn allemaal pro-Vlaamse autonomie, maar gaan er ook hun handen niet echt aan vuilmaken.
Ze zijn allemaal wel bezig met “hun” volk, maar op een grondgebied dat al totaal is uitverkocht aan dat eerder genoemde ‘fantastische’ Europa kan je verder niet veel doen met autonomie op zich. Enig uitdragen van ideeën naar andere landen is er meestal niet bij bij die rechte partijen. Inspiratieloos zijn ze, zo blijft de rechtse vleugel in Vlaanderen een verlamd stukje vlees met wat pluimen.
Een nieuwe Pim Fortuyn (die meteen alle EU samenwerking wilde opzeggen in Nederland) gaan we in deze partijen niet vinden vrees ik. Het is denk ik, echt wel nodig.

Centrum:
In het centrum zit dan ook al even eenzaam de CD&V, en met een half been de openVLD uiteraard (maar die zitten overàl half met hun been in dus da’s geen wonder).
De CD&V is een vormloos iets, ze zijn misschien wel pro Vlaanderen (een ongedefinieerde inhoudsloze slogan die niet gebacked kan worden door enige echte daden, tenzij u gordelen met een te klein BHV-t-shirt meetelt).
De CD&V heeft in het verleden al zo veel om zeep geholpen in die glorieuze centrumpositie dat het bijna niet voor te stellen is dat al die kwezels en katholieken daar op blijven stemmen.
Wat willen die mensen ook bereiken met een centrumpartij aan de macht te helpen die nauwelijks een minister kan leveren die nog iets waard is (en langer dan 6 maand aan kan blijven)? Wat wil je ook met een onuitgesproken mening over zowat alles. Je weet ook nooit wat ze ècht willen gedaan krijgen, hun programma en verkiezingsbeloftes zijn al even vaag dan de manier waarop ze onderhandelen op federaal niveau. Ze hebben al te veel geheime akkoorden en agenda’s om ze nog te vertrouwen. Zoals elke centrumpartij zijn ze in feite nutteloos, tenzij ze echt stevige technocratische figuren zouden hebben. Zouden.

Ik denk dat ze deze keer een dikkere klap gaan krijgen dan tijdens de dioxine-crisis, ze verdienen het. Alleen al voor het naar voor schuiven van een schertsfiguur als Leterme.

Anderen:
De ‘anderen’ daar zet ik al zeker Groen! bij. Ecologisch denken is op zich een nobel doel. We leven allemaal graag met een beter milieu rondom ons. We ademen allemaal graag lucht in in plaats van gif. Deze partij is echter te links voor woorden. Mijn opinie is dat je mensen groen moet opvoeden, en laten denken MAAR ook moet dwingen tot iets positiefs te doen voor het milieu.
Dat doe je niet door ze (zoals Groen! altijd doet) extra te taxeren. Elk voorstel van groen houdt in dat je meer taxen zal moeten betalen wanneer je vervuilt.
Nu wil het dat alle mensen vervuilen. Wil je dus ECHT iets doen aan de milieuproblematiek, dan moet je ten eerste mensen met de loop van een geweer tegen hun slaap dwingen om regels te volgen (anders doen ze niks buiten je uitlachen). Da’s niet echt de modus operandi van een links-groen partij uiteraard, ze denken dat je mensen kan intellectueel overtuigen met folders en t-shirts. Niets is minder waar. De kunst-beoefenende, vingeschilderende, van rijke huizen zijnde groene mensen misschien wel, maar al de rest moet je forceren je beleid te volgen.
Je moet dan ook zorgen dat er minder mensen komen (geboortebeperking, ‘filtering’) om te voorkomen dat er nog meer vervuilers bijkomen en je moet uiteraard alles wereldwijd doorvoeren. Het heeft nul komma nul zin om mensen in Vlaanderen te laten boetes betalen omdat ze hun vuil niet correct sorteren, terwijl er op diezelfde dag 165000 mensen bijkomen aan de andere kant van de wereld waar men het afval gewoon in de rivieren dumpt (echte cijfers). Klassiek is dan het antwoord van de groene jongens:

‘Ja maar alle beetjes helpen hé’

.
Is niet waar!!!
Wanneer ik perfect groen zou leven (onmogenlijk maar ok) dan nog heeft het effect zo’n minimale impact door de bevolkinsaangroei dat het te verwaarlozen valt.
Lees: http://www.optimumpopulation.org/ en dit http://www.peterrussell.com/Odds/WorldClock.php en begin te wenen. Gooi die groene boekjes weg en doe iets aan de overbevolking, met dwang! En dan zal je als echte groene jongen mijn volwaardige stem + medewerking krijgen.

Een extreem-groen-rechtse-anti-expansie partij zou misschien soelaas bieden (en ik zou ze zelf oprichten moest ik er het geld voor hebben – kandidaten? 🙂 ).
Groen is echter een slappe vod, ongevaarlijk uiteraard, maar ook niet echt nuttig op lange termijn.

LSP – Het LSP is een kleine partij die opvalt door haar bijna Stalinistische toonaard. De leiding voor de regio Antwerpen (waar ik ooit even mee praatte op een betoging) is trouwens van het rasechte soort: mensen die 100% uit overtuiging aan dit soort politiek doen. Het is niet mijn ding, maar indien je een protest stem wil uitbrengen kan ik ze warm aanbevelen. Ze zijn op z’n minst eerlijk over hun bedoelingen en gaan er totaal voor! – respect –

Blanco:
En dan zijn er de blanco stemmers uiteraard: weet heel goed dat u op die manier niet alleen uw stem wegsmijt, maar ook de monetaire waarde van ongeveer 1 EURO aan partijfinanciering. Deze gelden worden mooi verdeeld over de winnende partijen. Iets waar ik van kots trouwens, deze zetels zouden moeten LEEG blijven. Blanco stem = blanco zetel = geen geld.
Als er dus 10% vd mensen zouden blanco stemmen heb je 10% minder verkozenen die legislatuur, uiteraard werkt het zo niet. Je kan dus maar beter op om het even wie stemmen dan blanco, al was het maar om ze een goede kloot af te trekken 🙂

Nog wat interessante links:
http://www.optimumpopulation.org/Youthquake.pdf
http://www.optimumpopulation.org/