Het frustreert me als werkloze meer en meer, dat verplicht op je eigen eiland blijven.
Het is iets dat me al stoorde van toen ik destijds als IT’er naar iets anders op zoek was. Toen ik nog wel werk had.
Maar nu ik zonder werk zit valt het me pas op hoe totaal gelimiteerd en kleingeestig sommige organisaties zijn.
Men geeft in de media en in campagnes de indruk heel modern en open-minded te zijn, maar in de praktijk zijn de meeste organisaties bekrompen als de pest. Zeker wanneer het aan komt om aanwervingen naar boven toe in hun al even bekrompen hiërarchie te verantwoorden.
Men wil altijd voor een vacature iemand die gemotiveerd, dynamisch, sociaal, sterk en leergierig is. Tot je NIET uit hun branche komt. Dan gaat die motivatie en andere eigenschappen waar men op zoek naar is meteen de deur uit. Men wil NUL risico nemen, nul rekening houden met motivatie en op papier (naar hun oversten) zo veilig mogelijk een keuze kunnen verantwoorden.
Dus wanneer je uit branche A komt, en het daar kotsbeu bent, en totaal gemotiveerd bent om in branche B desnoods onderaan de ladder te beginnen, dan nog wil men je niet. Want oei-oei, de kandidaat heeft in branche B nog geen ervaring.
Het stoort me vooral omdat je op deze manier een compleet zieke arbeidsmarkt en arbeidsethos in gang houdt. Zo kan je op je eiland waar je thuis in bent, maar één ding doen, namelijk er op blijven en zorgen dat je op dat zelfde eiland altijd werk hebt. Wanneer ja dan blakend van motivatie en vertrouwen naar een andere branche stapt, waar je weet dat je een kans maakt om je job goed te doen en GRAAG te doen, dan moet men je meestal niet.
Dan valt de keuze op een andere, die ook gevangen zit op zijn of haar eiland. Branche B is dan je ervaring en daar moet je dan maar tot in de verdoemenis naar toe blijven streven.
Ik heb de laatste 3 jaar herhaalde malen tot op’t einde van een selectieprocedure uitgezongen, waar men mijn skills, motivatie en de wil om de taak te volbrengen allemaal heel tof vond, maar waar men dan toch op’t einde zegt “We hebben toch gekozen voor iemand die al ervaring had in de sector.”
Met andere woorden, beste afstuderende mensen: let heel goed op waar je als eerste werk terecht komt, want de kans dat je achteraf nog uit deze branche weggeraakt wordt met het ouder worden (en meer ervaring te hebben opgedaan) zienderogen kleiner.
Wie in de horeca zit, moet in de horeca blijven. Wie in de retail zit, moet maar blijven in winkels staan. Wie in de IT zit, mag vooral geen socialere job kiezen, en wie in de verkoop zit moet vooral blijven verkopen en vooral niet willen veranderen.
Er zijn uiteraard uitzonderingen, er zijn mensen in mijn omgeving zelfs die toch de overschakeling hebben kunnen maken, het is dus wel mogelijk, maar niet gangbaar.
Ik vind het een schande dat ik meermaals al als kandidaat de duimen heb moeten leggen, zelfs voor mensen waarvan achteraf (en voor mij op de test zelf) al meteen duidelijk was dat ze de job niet naar behoren konden uitvoeren.
Wanneer je een halftijds technische en halftijds sociale job aanbiedt ergens, neem dan aub eens een risico en probeer die IT’er die echt wil omschakelen aan (proefperiode is er voor iets hé), in plaats van weer op safe te spelen en de meneer of mevrouw aan te werven die op dat sociale eiland al 20 keer is rondgeweest en eigenlijk niet veel van techniek kent.
Maar helaas. Omschakelen is in bepaalde sectoren ook een kwestie van “hun kliek” afschermen blijkbaar. …
En ik zal wel op “mijn eiland” blijven zoeken intussen. Om dan ook misschien iemand die wèl gemotiveerd is en wel IT wil doen vanuit een andere sector (iemand uit de horeca bijvoorbeeld) met hart en ziel z’n jobkans af te nemen. Want ook dat gebeurt.
En intussen verrot onze arbeidsmarkt verder. Met mensen die eenzaam op hun eiland zitten, samen met al die andere eenzamen.
Zieke arbeidsmarkt.
Gepubliceerd via http://dagboekvaneendopper.blogspot.com/